เราคุยกับคนนึงมาได้ประมาน 3 เดือนแล้วค่ะ เค้าเป็นผู้ชายมุ้งมิ้งคนนึง อยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจ อยากอยู่ด้วยนานๆค่ะ
รู้สึกว่าเป็นคนใส่ใจดีค่ะ ไปไหนทำอะไรก็จะบอก คอยห่วงเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ก็ไม่แน่ใจแค่ช่วงจีบกันหรือเปล่านะ รอดูกันต่อไป
เราเองยังไม่มั่นใจค่ะ พื้นฐานคือเราเป็นคนกลัวมีความรักค่ะ กำแพงหนาด้วย ปฏิเสธทุกคนที่เข้ามา
คงเป็นเพราะมีความทรงจำที่ไม่ดีกับความรัก แล้วก็เห็นจากคนใกล้ๆตัวด้วย มันเลยบวกๆกัน
ทำให้รู้สึกไม่อยากรู้สึกอะไรกับใคร ชอบที่จะแอบชอบมากกว่า แค่รู้สึกว่ามันก็มีความสุขดี แอบฟินไปวันๆ 5555

แต่เค้าก็เป็นคนที่เราคิดไว้ว่าถ้ามีแฟนก็อยากให้แฟนมีนิสัยแบบนี้ คือตอนนี้เรากำลังมีความรู้สึกดีและความรู้สึกกลัวที่มันเกิดขึ้นพร้อมกัน
ถามว่าชอบเค้ามั้ย ตอนนี้ยังให้คำตอบที่ชัดเจนไม่ได้ คือก็มันก็เหมือนจะชอบเค้าแหละ แต่เราแค่กลัวอะค่ะ เรากลัวพอเป็นแฟนแล้วจะไม่เหมือนเดิม กลัวไปหมดเลยค่ะ กลัวความงี่เง่าของตัวเอง กลัวเค้าจะไม่ชอบในสิ่งที่เราเป็น อย่าเพิ่งด่าเรานะ แต่เรากลัวจริงๆ
ทุกครั้งที่มีคนเข้ามาแล้วพอเราเริ่มจะรู้สึกกับเค้า เราจะเป็นแบบนี้ตลอด มันจะมีกำแพงความกลัวที่เราผ่านไปไม่ได้สักที ..

ไอ้อาการที่เราเป็นอยู่ คืออะไรใครก็ได้ช่วยเราที T^T
คือมันสับสัน แล้วเราก็ไม่อยากให้ใครมาเสียเวลากับเรา แต่เราก็ยังอยากคุยกับเค้าต่อ
อยากรู้จักเค้ามากกว่านี้ อยากลองมีแฟนดู (ไม่เคยมีแฟน เคยมีแค่คุยคนคุยแล้วโดนเท55)
ตอนนี้ที่เราสังเกตตัวเองคือ อยากคุยกับเค้า ไม่อยากให้เค้าหายไป รู้สึกเป็นห่วงเวลาไม่ได้คุย
รู้สึกหวงเวลาเค้าไปไหนกับคนอื่น เรากลัวเค้าไม่ได้คุยกับเราแค่คนเดียว กลัวเค้าไปจีบคนอื่น
เราไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เลยอะ เรารู้สึกเรางี่เง่า เราระแวงทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน
ถ้าเราตกลงเป็นแฟนกับเค้า เราคงดูงี่เงามากเลยใช่มั้ยคะ ? แต่เราอดคิดไม่ได้
นี่เรากำกลังชอบเค้าหรือเปล่าคะ ??

เราไม่อยากให้ใครต้องมาอยู่กับความไม่ชัดเจนแบบนี้ เราเคยผ่านมาก่อน .. เรารู้ว่ามันไม่ได้รู้สึกดีหรอก
ถึงแม้เค้าจะบอกว่ารอได้ รอเราพร้อม .. เราจะออกจากความกลัวพวกนี้นี้ไปยังไงดีคะ ???
เราอึดอัดตัวเอง เราเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ตลอดเลย

เราควรทำยังไงดีคะ ....................