ตอนนี้เรียนอยู่ปี3เทอม1กำลังจะขึ้นเทอม2ค่ะ พอดีเทอมนี้โดนรีไทล์ เครียดมากเลยไม่รู้จะบอกพ่อกับแม่ยังไงดีเพราะเค้าตั้งความหวังไว้ที่เราเยอะ
ตอนปี1 เราก็ได้เกรดเฉลี่ยน้อยมาตั้งแต่แรกแล้วค้ะ เราเป็นคนเรียนไม่ค่อยเก่ง มีบ้าที่เหลวไหล แต่ก็พอที่จะพาตัวเองได้ แม่ก็เคยถามว่าถ้าเราไม่ได้ก็ซิ่ว เพราะเพิ่งจะเริ่มต้นเรียน แต่เราคิดว่าเราต้องพยายามเพราะไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ เราสู้กับเกรดเฉลี่ยมาตั้งแต่ ปี1 พยายามทำทุกทางลดวิชาเรียนบ้าง ลงเรียนวิชาที่ง่ายๆเพื่อว่าเกรดเฉลี่ยมันจะเพิ่มขึ้น แต่ที่ไหนได้เหมือนเกรดมันจะย่ำอยู่กับที่มาตลอด ถ้าเพิ่มขึ้นก็แค่นิดหน่อย แต่เราก็คิดว่าสักเทอมเกรดเราต้องดีขึ้น แต่มันยิ่งแย่ลง ตัวหารมันเพิ่มมากขึ้น จนเทอมล่าสุดเราลงทะเบียนเรา 5 ตัว พอเรียนๆไปก็ลองไปคำนวณเกรดเฉลี่ยดูเลยรู้ว่ามันมีความเสี่ยงที่จะโดนรีไทล? เราก็เลยลดวิชาเรียนออก ให้เหลือแค่ 3 ตัว แต่แล้วเทอมนี้เป็นปัญหาหนักของเราเลยค่ะเราไม่สบายเยอะมากต้องพึ่งยาหมออยู่บ่อยๆ ร่างกายโทรม นอนติดที่ไม่ค่อยได้ไปเรียน ตอนสอบเราก็อ่านหนังสืออย่างดี เราก็ว่าเราทำได้แหละข้อสอบถึงอาจจะมีผิดบ้างก็เถอะ แล้วก็มีเข้าไปหาอาจารย์ไปปรึกษาให้อาจารย์ช่วยบ้าง แต่เหมือนบางอาจารย์บอกจะช่วยแต่ก็ไม่ช่วย ล่าสุดวเราโทรไปหาอาจารย์แกก็บอกว่าให้เราติด F วิชาของแก พอเราได้ยินแบบนั้นก็รู้เลยว่าต้องโดนรีไทล์แน่ๆ ถึงอีก2วิชาที่เหลือจะได้Aก็ตาม เราทำให้พ่อกับแม่ผิดหวายหลายๆครั้ง เราเคยคุยกับแม่ตอนปี3ว่าขอซิ่วได้มั้ย แกก็พูดว่าเรียนมาถึงขนาดนี้แล้วจะไปเริ่มต้นใหม่อีกทำไม เสียเงินไปเท่าไหร่แล้ว ตอนนี้เราจิตตกมาก ไม่กล้าบอกพวกเขา เพราะก่อนหน้านี้เราไม่เคยเล่าอะไรพวกนี้ให้พ่อกับแม่ฟังเลย เราเก็บไว้คนเดียว เพราะเราคิดว่าสักวันเราจะแก้ไขมันได้แต่เราก็ทำมันไม่ได้ เราเลยคิดว่าจะไปลาออกก่อนที่จะโดนรีไทล์แล้วโอนเทียบหน่วยกิตไปเรียนราม สัญญสกับตัวเองไว้ว่าต้องจบภายใน2ปี เพราะสาขาที่เราจะลงเรียนมันสามารถโอนหน่วยกิตได้หลายวิชาอยู่เหมือนกันที่เราเข้าไปดูในหลักสูตร แต่เราคิดว่าจะไม่บอกพ่อกับแม่ ถ้าทำแบบนี้เราจะผิด จะอกตัญญูมากมั้ย แต่เราต้องเอาใบปริญญามาให้พ่อกับแม่ให้ได้ ปล.พ่อเราเป็นคนจริงจังมากโหดด้วย พ่อพูดอยู่เสมอว่าถ้าผิดหวังมากๆ มีสิทธิ์ที่จะตัดพ่อตัดลูกแล้วไม่ให้เข้าบ้าน เพราะเขาตั้งความหวังไว้ที่เราเยอะ
โดนรีไทล์ แอบหนีพ่อกับแม่ไปลงเรียนใหม่ผิดมั้ย
ตอนปี1 เราก็ได้เกรดเฉลี่ยน้อยมาตั้งแต่แรกแล้วค้ะ เราเป็นคนเรียนไม่ค่อยเก่ง มีบ้าที่เหลวไหล แต่ก็พอที่จะพาตัวเองได้ แม่ก็เคยถามว่าถ้าเราไม่ได้ก็ซิ่ว เพราะเพิ่งจะเริ่มต้นเรียน แต่เราคิดว่าเราต้องพยายามเพราะไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ เราสู้กับเกรดเฉลี่ยมาตั้งแต่ ปี1 พยายามทำทุกทางลดวิชาเรียนบ้าง ลงเรียนวิชาที่ง่ายๆเพื่อว่าเกรดเฉลี่ยมันจะเพิ่มขึ้น แต่ที่ไหนได้เหมือนเกรดมันจะย่ำอยู่กับที่มาตลอด ถ้าเพิ่มขึ้นก็แค่นิดหน่อย แต่เราก็คิดว่าสักเทอมเกรดเราต้องดีขึ้น แต่มันยิ่งแย่ลง ตัวหารมันเพิ่มมากขึ้น จนเทอมล่าสุดเราลงทะเบียนเรา 5 ตัว พอเรียนๆไปก็ลองไปคำนวณเกรดเฉลี่ยดูเลยรู้ว่ามันมีความเสี่ยงที่จะโดนรีไทล? เราก็เลยลดวิชาเรียนออก ให้เหลือแค่ 3 ตัว แต่แล้วเทอมนี้เป็นปัญหาหนักของเราเลยค่ะเราไม่สบายเยอะมากต้องพึ่งยาหมออยู่บ่อยๆ ร่างกายโทรม นอนติดที่ไม่ค่อยได้ไปเรียน ตอนสอบเราก็อ่านหนังสืออย่างดี เราก็ว่าเราทำได้แหละข้อสอบถึงอาจจะมีผิดบ้างก็เถอะ แล้วก็มีเข้าไปหาอาจารย์ไปปรึกษาให้อาจารย์ช่วยบ้าง แต่เหมือนบางอาจารย์บอกจะช่วยแต่ก็ไม่ช่วย ล่าสุดวเราโทรไปหาอาจารย์แกก็บอกว่าให้เราติด F วิชาของแก พอเราได้ยินแบบนั้นก็รู้เลยว่าต้องโดนรีไทล์แน่ๆ ถึงอีก2วิชาที่เหลือจะได้Aก็ตาม เราทำให้พ่อกับแม่ผิดหวายหลายๆครั้ง เราเคยคุยกับแม่ตอนปี3ว่าขอซิ่วได้มั้ย แกก็พูดว่าเรียนมาถึงขนาดนี้แล้วจะไปเริ่มต้นใหม่อีกทำไม เสียเงินไปเท่าไหร่แล้ว ตอนนี้เราจิตตกมาก ไม่กล้าบอกพวกเขา เพราะก่อนหน้านี้เราไม่เคยเล่าอะไรพวกนี้ให้พ่อกับแม่ฟังเลย เราเก็บไว้คนเดียว เพราะเราคิดว่าสักวันเราจะแก้ไขมันได้แต่เราก็ทำมันไม่ได้ เราเลยคิดว่าจะไปลาออกก่อนที่จะโดนรีไทล์แล้วโอนเทียบหน่วยกิตไปเรียนราม สัญญสกับตัวเองไว้ว่าต้องจบภายใน2ปี เพราะสาขาที่เราจะลงเรียนมันสามารถโอนหน่วยกิตได้หลายวิชาอยู่เหมือนกันที่เราเข้าไปดูในหลักสูตร แต่เราคิดว่าจะไม่บอกพ่อกับแม่ ถ้าทำแบบนี้เราจะผิด จะอกตัญญูมากมั้ย แต่เราต้องเอาใบปริญญามาให้พ่อกับแม่ให้ได้ ปล.พ่อเราเป็นคนจริงจังมากโหดด้วย พ่อพูดอยู่เสมอว่าถ้าผิดหวังมากๆ มีสิทธิ์ที่จะตัดพ่อตัดลูกแล้วไม่ให้เข้าบ้าน เพราะเขาตั้งความหวังไว้ที่เราเยอะ