เราคุยกับคนคนนึง เขาชอบเรามาก่อน พอวันนึงได้มีโอกาสคุยกันเขาก็เริ่มชวนคุยแล้วเราก็คุยกันมาสักพักนึงได้แล้วคุยกันทุกวันได้เจอกันบ้าง แต่มันมีบางอย่างตอนที่คุยเรารับรู้ได้ว่าเขายังไม่ลืมแฟนเก่า แล้วเราคิดว่าเราคิดถูกว่าเขายังไม่ลืมหรอก เราก็ว่าเราเข้าใจมันอาจจะลืมยากมากสำหรับเขาเราก็รอนะลองให้เวลาดู แต่คือก่อนมาเจอเราเขาก็เลิกไปเป็นปีแล้ว เราก็คิดนะว่ามันจะลืมได้ไหมขนาดเป็นปียังไม่ยอมลืมแต่ก็ได้มารู้แล้วว่าเขาคงไม่พยายามที่จะลืมเองมากกว่าเขาคงไม่คิดที่จะลืมเลยด้วยซ้ำ ในเมื่อยังคอยตามติดชีวิตเขายังคุยในสถานะเพื่อนยังคงคอยมองดูเขาแบบนั้นยังเพ้อถึง เขาคงไม่ได้คิดจะลืมจริงๆนั่นแหละ เราก็เตรียมๆใจไว้บ้างแล้ว แต่พอมาวันนึงอยู่ๆเขาก็หายไปแชทที่จะมีที่ทักมาทุกเช้าก็ไม่มีจบลงที่คำว่าฝันดีของเราทั้งคู่ เราก็รู้แล้วแหละ ทำใจแล้วไม่ตามไม่ทักไม่ถามอะไรทั้งนั้น เราไม่อยากรับรู้คำตอบเลย เราเริ่มรู้สึกแย่แล้วก็คิดนะว่า"ในวันที่เรารู้สึกมากขึ้นทำไมเขากลับน้อยลง"แล้วหายไปแบบนี้ เราโคตรน้อยใจว่าทำไมเจอแต่อะไรแบบนี้ก่อนหน้านี้เราเจอเหตุการณ์แบบนี้มาแล้วเหมือนๆกันเลย เขาก็รับรู้ว่าเราเจออะไรมามันติดต่อกันเลยทั้งครั้งนี้กับครั้งก่อน
เราเป็นคนที่ถึงจะรู้สึกมากก็จะไม่แสดงออกมาเท่าไหร่ เพราะกลัวว่าวันนึงเราจะโดนเบื่อ กลัวว่าถ้าให้ใจมากไป วันนึงเราจะเจ็บแบบเดิมๆเรากลัวว่าจะโดนทำพังอีก การที่เราอยากคุยกับคนคนนึงก่อนคบสักพักมันผิดไหม เราไม่อยากที่จะมีแฟนแล้วเลิกบ่อยๆแค่นั้นเอง... เราจะกล้าคบกล้าให้ใจได้ยังไงทั้งๆทีเรายังไม่มั่นใจเลยว่าเขาเลิกรู้สึกกับคนเก่ารึยัง เราผิดไหม..?