สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา อาจจะเขียนงงๆบ้าง แต่จะพยายามเล่าค่ะ

เราเคยมีอาการที่พอถึงช่วงเย็นๆใกล้ๆค่ำ มันจะเศร้าขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุ คือมันเศร้ามากๆ คิดว่าตัวเองไม่มีอะไรดี คิดว่าเราจะอยู่ไปทำไม
ทีนี้มันกลับมาเป็นอีกค่ะ ตอนนั้นเด็กมากและความรู้เรื่องโรคซึมเศร้ายังน้อยมาก ตอนนี้พอลองเช็คตัวเอง คิดว่าตัวเองเข้าข่ายที่จะเป็นค่ะ

และเรื่องมันมีอยู่ว่า เรามีน้องสาวที่เป็นโรคทางจิตอยู่แล้ว (ประมาณไบโพลาร์, โรคซึมเศร้า) แม่เราก็พาน้องไปหาหมอทานยาตามเรื่อง
แต่ทุกๆครั้งที่แม่อยู่กับเราสองคน เค้าจะพูดเหมือนๆระบายว่า มันคือความผิดเค้าที่ทำให้น้องเป็นแบบนี้
ซึ่งเราคิดว่าเรากำลังจะเป็นเหมือนน้อง แต่เราไม่อยากจะทำให้แม่รู้สึกว่าเค้าเป็นแม่ที่ไม่ดี เลยตัดสินใจที่จะไม่บอกเค้า
แล้วพอมันมีอาการเศร้าขึ้นมา มันจะเป็นช่วงที่แฟนเราโทรมาคุย/แชทมาคุย ซึ่งเรารู้สึกควบคุมตัวเองไม่ให้คิดลบไม่ได้ แล้วเราก็รู้สึกว่า
ความรู้สึกด้านลบของเรามันส่งผลถึงเค้าด้วย กลายเป็นว่าเค้ากลายเป็นฝ่ายฟูมฟายจนเราต้องไปปลอบเค้า ทั้งๆที่เราไม่ได้มีเจตนาแบบนั้นเลย
ไม่ได้อยากให้เค้ามาเศร้าด้วย แค่อยากจะให้เค้าฟังเฉยๆหรือแค่ถือสายไว้เฉยๆไม่ต้องฟังก็ได้ กลายเป็นว่าเราไปทำร้ายแฟนเราอีก

เลยอยากขอคำแนะนำ ว่าเราควรจะทำตัวยังไงดีคะ