*** สวัสดีคะ
นี่คือกระทู้แรกของฉัน ถ้าผิดพลาดประการใด พิมพ์ผิดจุดไหน ขออภัยด้วยคะ ***
1.คือฉันทำงานแล้วคะ ทำอยู่ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง คือดิฉันเป็นคนที่ปกติเวลาคนอื่นมองหน้ามาเราควรจะยิ้มตอบใช่มั้ยคะ แต่ดิฉันจะไม่ค่อยกล้ายิ้มให้ใครก่อน จะหน้านิ่งๆไปซะงั้น แต่ตอนนั้นในใจมันกำลังคิดว่า เอาไงดีวะ ยิ้มดีมั้ย รึเฉยๆดี รึทำเป็นมองไม่เห็น คิดไปคิดมาก็กลายเป็นหน้าเฉยๆใส่แทนเค้าซะงั้น แต่ก็เอาวะเจอครั้งหน้าจะยิ้มละ แต่พอหลังจากเจอคนๆนั้นอีกที กลายเป็นเค้าไม่คิดจะหันมายิ้มให้ฉันอีกแล้ว เข้าหน้าไม่ติดเลย
2. ส่วนต่อมาเป็นเรื่องมือไม้ไม่อ่อน โดยไม่รู้ว่าไม่ตั้งใจหรือเปล่า คือเมื่อก่อนเป็นคนที่มือไม้อ่อนมาก จนเกิดเหตุการณ์ต่างๆในชีวิตจะทำให้เปลี่ยนไป จะชั่งใจว่าคนๆนี้เราจะไหว้สวัสดีเค้าดีมั้ย คนนี้นิสัยไม่ดีเราจะไหว้ดีหรือเปล่า ทั้งๆที่ความเป็นจริง สาบานเลยว่ากับรุ่นพี่ เราอยากจะไหว้ทุกๆคนแต่มันก็จะมีความคิดคล้ายๆเหตุการณ์แบบข้อแรกอะค่ะ เหมือนมี เอเจิล กับ เดวิล ตีกันในหัว จะทำดีมั้ย ไม่ทำดีมั้ย จนวันนึงปรับตัวคะ แต่ดิฉันก็ได้ไม่นานก็เป็นแบบเดิมๆ เบื่อตัวเองมากๆ (ปล. แต่กับคนที่รู้จัก หัวหน้า พี่ๆที่แผนกจะไหว้สวัสดีเป็นปกติคะ แต่พอนอกแผนกเราจะชั่งใจคะ)
3. และสุดท้ายเกี่ยวกับเพื่อนร่วมงานในแผนก ประมาณสิบคน คะ ดิฉันทำงานพวกออฟฟิตคะ นั่งแยกกันประจำโต๊ะของตัวเอง ตอนที่นั่งทำงานก็จะมีพูดกัน แซวไป เม้าส์มอยกันไป ฉันเองก็เป็นคนที่ชอบหาเรื่องตลกๆ ทำบ้าๆบอๆให้พี่ๆเค้าขำ ตลกๆ กัน แต่พอตอนนัดเจอ นัดเที่ยวข้างนอก พักเที่ยงกินข้าวกัน นั่งใกล้ๆ คุยใกล้ๆ ฉันกลับเป็นคนเงียบๆ หน้านิ่งๆ ไม่รู้จะคุยอะไรกับคนอื่นเค้า ไม่ค่อยกล้าจะสบตา แบบมันไม่รู้จะคุยอะไรดี ทั้งๆที่อยากคุยอยากสนุกกับคนอื่นๆ มันจะมีความรู้สึกเหมือนเราแปลกแยก ด้วยเราเด็กใหม่ เด็กบ้านๆ ได้มาทำงานโรงแรมครั้งแรก คนอื่นๆเค้าคนข้างจะมีตังกัน แต่ทุกคนนิสัยดีมากคะ ดีกับเรามากๆ แต่ไม่รู้ทำไมถึงมันเหมือนมีกำแพง จนบางทีต้องบิ้วอารมณ์มาจากบ้านว่าเราจะร่าเริง สนุก ไม่ทำหน้านิ่งๆ จนเหนื่อยใจกับตัวเองอะคะ อยากเป็นคนที่ร่าเริงโดยที่ไม่ต้องพยายาม (อ่อ ถ้าใครได้ดูรายการ คลับฟายเดย์ เทปคุณโฟร์ วงโฟร์มด เราคล้ายเลยแต่ไม่หนักเท่าโฟร์นะ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปล. ปกติเราเป็นคนเงียบๆ แต่ถ้ารู้จัก สนิทกันแล้วจะพูดมาก ฮาๆ กวนตีน เลยละคะ
สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกคนมากที่อ่านจนจบ ทั้งหมดนี้คือเราอยากจะหลุดพ้นจากนิสัย ข้อเสียนี้สักที อยากจะขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆทุกคน คุณหมอจิตแพทย์ หรือใครก็ได้ที่มีความรู้ช่วยชี้แนะแนวทางให้ด้วยคะ ว่าเราต้องไปพบจิตแพทย์มั้ย ๕๕๕
เราเป็นอะไรกันแน่ จิตไม่ปกติรึเปล่า คุณหมอ ผู้รู้ช่วยให้คำตอบด้วยคะ
1.คือฉันทำงานแล้วคะ ทำอยู่ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง คือดิฉันเป็นคนที่ปกติเวลาคนอื่นมองหน้ามาเราควรจะยิ้มตอบใช่มั้ยคะ แต่ดิฉันจะไม่ค่อยกล้ายิ้มให้ใครก่อน จะหน้านิ่งๆไปซะงั้น แต่ตอนนั้นในใจมันกำลังคิดว่า เอาไงดีวะ ยิ้มดีมั้ย รึเฉยๆดี รึทำเป็นมองไม่เห็น คิดไปคิดมาก็กลายเป็นหน้าเฉยๆใส่แทนเค้าซะงั้น แต่ก็เอาวะเจอครั้งหน้าจะยิ้มละ แต่พอหลังจากเจอคนๆนั้นอีกที กลายเป็นเค้าไม่คิดจะหันมายิ้มให้ฉันอีกแล้ว เข้าหน้าไม่ติดเลย
2. ส่วนต่อมาเป็นเรื่องมือไม้ไม่อ่อน โดยไม่รู้ว่าไม่ตั้งใจหรือเปล่า คือเมื่อก่อนเป็นคนที่มือไม้อ่อนมาก จนเกิดเหตุการณ์ต่างๆในชีวิตจะทำให้เปลี่ยนไป จะชั่งใจว่าคนๆนี้เราจะไหว้สวัสดีเค้าดีมั้ย คนนี้นิสัยไม่ดีเราจะไหว้ดีหรือเปล่า ทั้งๆที่ความเป็นจริง สาบานเลยว่ากับรุ่นพี่ เราอยากจะไหว้ทุกๆคนแต่มันก็จะมีความคิดคล้ายๆเหตุการณ์แบบข้อแรกอะค่ะ เหมือนมี เอเจิล กับ เดวิล ตีกันในหัว จะทำดีมั้ย ไม่ทำดีมั้ย จนวันนึงปรับตัวคะ แต่ดิฉันก็ได้ไม่นานก็เป็นแบบเดิมๆ เบื่อตัวเองมากๆ (ปล. แต่กับคนที่รู้จัก หัวหน้า พี่ๆที่แผนกจะไหว้สวัสดีเป็นปกติคะ แต่พอนอกแผนกเราจะชั่งใจคะ)
3. และสุดท้ายเกี่ยวกับเพื่อนร่วมงานในแผนก ประมาณสิบคน คะ ดิฉันทำงานพวกออฟฟิตคะ นั่งแยกกันประจำโต๊ะของตัวเอง ตอนที่นั่งทำงานก็จะมีพูดกัน แซวไป เม้าส์มอยกันไป ฉันเองก็เป็นคนที่ชอบหาเรื่องตลกๆ ทำบ้าๆบอๆให้พี่ๆเค้าขำ ตลกๆ กัน แต่พอตอนนัดเจอ นัดเที่ยวข้างนอก พักเที่ยงกินข้าวกัน นั่งใกล้ๆ คุยใกล้ๆ ฉันกลับเป็นคนเงียบๆ หน้านิ่งๆ ไม่รู้จะคุยอะไรกับคนอื่นเค้า ไม่ค่อยกล้าจะสบตา แบบมันไม่รู้จะคุยอะไรดี ทั้งๆที่อยากคุยอยากสนุกกับคนอื่นๆ มันจะมีความรู้สึกเหมือนเราแปลกแยก ด้วยเราเด็กใหม่ เด็กบ้านๆ ได้มาทำงานโรงแรมครั้งแรก คนอื่นๆเค้าคนข้างจะมีตังกัน แต่ทุกคนนิสัยดีมากคะ ดีกับเรามากๆ แต่ไม่รู้ทำไมถึงมันเหมือนมีกำแพง จนบางทีต้องบิ้วอารมณ์มาจากบ้านว่าเราจะร่าเริง สนุก ไม่ทำหน้านิ่งๆ จนเหนื่อยใจกับตัวเองอะคะ อยากเป็นคนที่ร่าเริงโดยที่ไม่ต้องพยายาม (อ่อ ถ้าใครได้ดูรายการ คลับฟายเดย์ เทปคุณโฟร์ วงโฟร์มด เราคล้ายเลยแต่ไม่หนักเท่าโฟร์นะ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกคนมากที่อ่านจนจบ ทั้งหมดนี้คือเราอยากจะหลุดพ้นจากนิสัย ข้อเสียนี้สักที อยากจะขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆทุกคน คุณหมอจิตแพทย์ หรือใครก็ได้ที่มีความรู้ช่วยชี้แนะแนวทางให้ด้วยคะ ว่าเราต้องไปพบจิตแพทย์มั้ย ๕๕๕