นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ผิดพลาดยังไงขออภัยไว้ก่อนค่ะ คือมีเรื่องอยากจะปรึกษาเกี่ยวกับอาการชอบเพ้อฝัน จินตนาการแล้วจะแต่งเรื่องวนไปวนมาหลายแบบมากค่ะ เท่าที่สังเกตตัวเอง

กรณีที่1 จะสมมุติให้ตัวเองเป็นอีกคนนึง (ที่สุดแสนจะเพอร์เฟค)ตั้งชื่อตั้งเรื่องพร้อม5555 คนนี้สวย เป็นลูกครึ่ง ออกจะดื้อๆหน่อย ครอบครัวมีปัญหาพ่อแม่แยกกันอยู่ เราจะเอาคนนี้ไปมโนกับอาจรย์ผู้ชายคนหนึ่งที่เราแอบชอบ5555 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เรารู้ตัวว่าสาเหตุคือเราเป็นคนไม่สวย ผิวค่อนข้างคล้ำ เป็นเด็กที่เรียบร้อยมั้ง5555 แล้วก็พ่อแม่ใกล้ชิดมาก จนรู้สึกว่าอึดอัดแล้วอาจารย์ที่เราแอบชอบนั้นไม่รู้จักเราด้วยซ้ำ ทำไงดีมันตรงข้ามกับเราหมดเลย

กรณีที่2 อันนี้ดีหน่อย เราจะไม่สมมุติว่าเป็นใครค่ะ คือเป็นตัวเอง แล้วก็แต่งเรื่อง เช่น คุยกับเพื่อนเป็นฉากๆโดยมีอ.ที่แอบชอบฟังด้วยไรงี้ หรือจิตนาการเรื่องอื่นเรื่อยเปื่อยค่ะ^^[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จะคิดแบบนี้เวลาพอใจในตัวเองมั้งคะ555555

แล้วสิ่งที่เรารู้สึกว่ามันสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามความพอใจในตนเอง5555 คือ ถ้าเราเรียนเก่งจะจินตนาการว่าไม่เก่ง งงตัวเองเหมือนกัน

ช่วงนี้ปิดเทอมอยู่ว่างๆอาการเป็นหนักมากค่ะ ชอบนอนฝันกลางวัน มันมีความสุขมากจริงๆแต่กลัวตัวเองจะผิดปกติอะค่ะ
ปล.เราเป็นตั้งแต่เด็กๆละ ชอบเอาการ์ตูนมาจินตนาการแทน55555
ปล.2 เราแยกออกระหว่างสิ่งที่คิดกับจินตนาการ และเต็มที่กับชีวิตจริง(ในตอนกลางวัน)แต่กลางคืน(นอน)ละก็...
ปล.3ไม่เอาคำแนะนำเกี่ยวกับปฏิบัติธรรม [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คือเคยมีคนใกล้ตัวปฏิบัติธรรมจนเป็นบ้าเลยรู้สึกเกลียดสุดๆ ไม่ว่ากันเนอะ
ขอคำปรึกษาจริงๆค่ะ รู้สึกเสียเวลาชีวิต(นอน) เราอยากพอใจในสิ่งที่มีและไม่เพ้อฝันแบบนี้
ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ