เล่าจากเรื่องจริงน่ะค้ะ ตั้งแต่จำความได้ แมงป่อง ตะคาบ งู ไม่เคยโดนกัดเลยตั้งแต่เกิด และก็ไม่อยากโดนด้วย เวลาจะเจอเหมือนมีอะไรดนใจตลอดอ้ะ หันไปเจอจริงๆ และเป็นคนเดียวในบ้านที่เจอ แมงป่องนี่ข้างพนังห้องน้ำมานั่งเป็นเพื่อนขี้ประจำ ทั้งแมงป่องตัวเล็กแมงป่องช้าง บางทีจะตักน้ำราดส้วมเกาะตรงขอบขันงี้ เห็นก่อนประจำทั้งๆที่เป็นคนไม่ค่อยสังเกตอะไร แค่มันเหมือนมีอะไรตะหงิดๆในใจ บางทีนอนด้วยกันยันเช้าตื่นมามอนิ่งกันด้วยดีมันไม่คิสที่ปาก กับงูก็เป็นเวลาจะเจอหรือรู้ว่าที่ตรงนั้นมีงูแค่เสียงดังเก๊ะ ! นิดเดียวรู้เลย ยืนตักข้าวอยู่เสียงเก๊ะเดียวอยู่ข้างหลังในห้องครัว บอกแฟนเลยในนี้มีงู รื้อหาไม่ถึงชม.เจอเป็นตัวเป็นตนเลยแต่ไม่ฆ่าน่ะ เปิดประตูให้ออกเอง เขาก็ไป มีเคสนึงรู้สึกผิดมากเมื่อก่อนบ้านแฟนจะมีหมาบางแก้วตัวนึงดุมากอยู่หน้าบ้าน วันนั้นเรากับแฟนอยู่ในบ้านแม่อยู่ในครัว เราเดินออกมาหน้าบ้านเหมือนอะไรตะหงิดๆอีกแล้วหัดไปดู โอ้โห้แผ่แม่เบี้ยรอเลยตัวเท่าแขนงูเห่า หมาหรอนั่งดูงูชูคอจ้า ไม่กัดงูเลย เราเห็นแล้วและไม่วิ่งน่ะทั้งๆที่หน้าประจันกัน เราเดินหันหลังกลับเข้าไปบ้าน บอกแม่บอกแฟนเจองูเห่า ก็จะไม่ฆ่าปกติจะไล่ออกไป แต่เขาไม่ไปสักทีต้อนแล้วต้อนจนเหนื่อย บ้านข้างๆได้ยินถือหนังกะติ๊กเข้ามากับดินเหนียวปั้น งูมันเหมือนรู้อะว่าจะโดนทำร้ายมันมุดเข้าไปในกองผ้าใบตามร่อง ชูคอพอประมาน ตาคนข้างบ้านเขาก้มลงไปดูยิงตรงที่แผ่แม่เบี้ยกลางคองูเลย ตายเลย เขาเอาไปทำเป็นอาหาร นั่งถลกหนังหน้าบ้านคือเราเห็นแล้วแบบ พูดไม่ออก ครั้งล่าสุดตะขาบอยู่ในกางเกง3ชม. เราไปนั่งเล่นบ้านพี่ แล้วที่นี้เห็นตะขาบมันเลื้อยก็เลยเดินข้ามตัวมันไป จำได้ว่าไม่ได้เหยียบหรืออะไร พอเข้าไปนั่งต่อรู้สึกเหมือนมีอะไรไต่ขาเลยถลกขากางเกงขึ้นมาดูไม่มี ยังพูดกับพี่เล่นๆอยู่เลยว่าถ้าอะไรเข้าไปแล้วเหม็นตายไม่รู้ด้วยน่ะ ก็นั่งเล่นไปจนขับรถกลับบ้าน เข้าบ้านมาก็ล้างเท้ากำลังจะนั่งกินข้าว อะไรดิ้นในเกงหว้าถลกขาเกงขึ้นมาดูตะขาบ แม่เจ้าถอดแทบไม่ทันแล้วแบบเกงขายาวอ้ะ ถอดไม่คิดชีวิต ไม่สลัดด้วยกลัวเจอแล้วเดี๋ยววิ่งหนี ก็เลยเอากางเกงเดินออกไปทิ้งขยะข้างนอก แค่นี้จบข่าว ประสบการ์ณเพื่อนรักของฉัน