มีหนังสือเล่มนึง
นิยามฟิลิปปินส์ว่า "ประเทศต้องคำสาป"

- เป็นหมู่เกาะน้อยใหญ่มากกว่า 7000+ เกาะอยู่กลางแปซิฟิก
- ไม่มีพรมแดนติดใครเลย อยู่โดดเดี่ยว
- การเกษตรไม่เอื้อ เพราะอิทธิพลฝนฟ้าอากาศ ปีนึงปลูกอะไรก็จะได้แบบจำกัด ปลูกไม่ได้ทั้งปี
- มีภัยพิบัติทุกรูปแบบ พายุ คลื่น ภูเขาไฟ น้ำทะเลเซาะพื้นที่ ฯลฯ
- ประเทศเป็นคริสต์ ไม่มีการคุมกำเนิด คนเยอะมีปัญหาปากท้อง
- การคมนาคมขนส่งภายในประเทศ ต้องทางเรือ ทรงเครื่อง เพราะเป็นเกาะ
- แผนที่โลกบางสำนัก ไม่มีรูปประเทศฟิลิปปินส์
- ต่างชาติหลายคนเข้าใจว่าฟิลิปปินส์เป็นอินโดนีเซีย เพราะหมู่เกาะมันกระจายใกล้กัน
- คนปินส์บางคนอยากกลับไปเป็นอาณานิคมของอเมริกาอีกครั้ง เพราะหลังได้เอกราชประเทศถอยหลังลง
- เคยมีการเสนอตัวให้ปินส์เป็นมลรัฐที่ 53 ของสหรัฐ แต่สหรัฐไม่เอา
- รัฐหนุนให้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาประจำชาติ เพื่อให้สามารถออกไปทำงานนอกประเทศได้ (ความปรารถนาของคนปินส์คือ หนีออกนอกประเทศไปทำงานที่อื่น)

///

ส่วนเวียดนาม ประเทศเป็นแนวยาวติดทะเลเหนือ - กลาง - ใต้
แน่นอนว่าประเทศติดขอบชายฝั่งแบบนี้ ต้องเจอมรสุมเป็นธรรมดา
แต่เวียดนามดีกว่าฟิลิปินส์ตรงที่ประเทศอยู่บนแผ่นดินใหญ่ มีที่ดินให้ทำการเกษตร ไม่มีภูเขาไฟเยอะแยะ

แม้เวียดนามจะมีทะเลเยอะ
แต่ไม่สามารถนำทะเลมาสร้างประโยชน์ได้เหมือนชาติอื่นๆ

ถ้าจะสร้างท่าเทียบเรือ คงไม่มีใครแวะที่เวียดนาม
เขาคงตรงไปแวะที่มาเก๊า ฮ่องกงกันหมดเลย

ถ้าจะสร้างเป็นแหล่งท่องเที่ยว มันก็ใกล้ไทย ต่างชาติคงแห่มาไทยกันหมด
(ทะเลเวียดนาม มันไม่ได้สวยแบบทะเลภาคใต้ ตะวันออกของไทยครับ )

แหล่งอาหารในทะเล
หน่วยที่ออกตระเวนทางทะเล จับกุมเรือประมงชาวเวียดนามได้บ่อยมากครับ
ที่พยายามลักลอบเข้ามาหากินในอ่าวไทย ด้วยเชื่อว่าอ่าวไทยอุดมสมบูรณ์กว่า