เรารู้จักกันผ่านสื่อโซเชี่ยล เขาทักมาเราก็ตอบปกติ (เรียกพี่ ว. ละกัน) พี่ว.พึ่งเลิกกับแฟนมา แล้วมาชวนเราคุย ประมาณว่ามาระบายความทุกข์นั่นเหละ เราก็เป็นที่ปรึกษาที่ดี โดยตอนแรกไม่คิดอะไร คิดแค่ว่าเขาทุกข์มาเราก็ปลอบไปตามมารยาท จนพี่ว.อาการดีขึ้น พี่ว.ก็ถามเราว่าทำไมถึงเข้าใจเขาจัง เราก็บอกแค่ว่าเราเคยผ่านจุดนี้มาแล้วจุดที่มีความทุกข์ ใครๆก็อยากให้มีคนรับฟัง บางทีคนที่พึ่งอกหักมาก็ต้องการที่พักใจทั้งนั้นเหละ เราเข้าใจ

พี่ว. :โสด หรอ (เอิ่ม!!! ถ้าไม่โสดจะมานั่งฟังพี่พร่ำเพ้อแบบนี้ได้หรอ คงทะเลาะกับแฟนไปตั้งแต่มีผช.โทหาคุย โทมาระบายละ) เราก็ตอบไปว่า ก็โสดค่ะ
เรา : ก็โสดค่ะ ทำไมค่ะ จะจีบหรอ
พี่ว. :ใช่ พี่ชอบความคิดของเธอนะ ดูเป็นผญ. คิดดี พี่มาสะดุดคำพูดหนึ่งของเธอ คือ พี่อ่านหนังสือจบเป็นสิบๆรอบ ตอนจบก็เหมือนเดิม พี่ไม่เบื่อบ้างหรอ เพราะ คำพูดนี่เหละ  เรามาคุยกันนะ เธอโอเคไหม
เรา : ก็ลองคุยดูค่ะ ก็ไม่เสียหายอะไรนิ ก็เหมือนมีเพื่อนเพิ่มอีก1คน

หลังจากนั้น เราก็คุยกัน แต่ก็ไม่ได้คุยกันบ่อย เหมือนเพื่อนคุยกันมากกว่า คุยกันมาเกือบ2เดือน

พี่ว. : เราจะได้เจอกันไหม พี่อยากเจอเธอนะ
เรา : ถ้าว่างก็เจอค่ะ แต่ช่วงนี้ไม่ว่างค่ะ
พี่ว. :พี่ว่างวันพรุ่งนี้ เจอกันไหม จะชวนไปทำบุญ
เรา : ก็เจอได้ค่ะ จะได้ทำบุญด้วย5555

วันรุ่งขึ้น เราก็ใช้ชีวิตปกติ ไปเที่ยวบ้านเพื่อนปกติและไม่คิดว่าพี่ว.จะชวนไปทำบุญจิงๆ
พี่ว.มารับเราที่บ้านเพื่อน นี่คือการเจอหน้ากันครั้งแรก แต่เราไม่ได้ตื่นเต้น หรือเขิน อายอะไรนะ ก็ทำตัวปกติ เราก็ไปทำบุญกัน วันนั้น ทำบุญ 9 วัด ครบตามที่ตั้งใจ ทำบุญวัดแรก ยังไม่ทันเสร็จ ฝนตกซะงั้น ก็ต่างคนต่างไหว้พระขอพร ฝนตกไม่หนักมากแต่เราถือร่มเราก็กลางให้ตัวเองปกติ แต่เห็นว่าพี่ว.ตากฝน ด้วยความมีน้ำใจก็เดินถือร่มเข้าไปกลางด้วยกัน (อยู่ในสภาพสวยได้ไม่กี่ชม.ตากฝน หมดสภาพ555)  พอไหว้พระเสร้จฝนก็เริ่มตกแรงขึ้น เพราะเราตั้งใจจะไหว้ใครครบ 9 วัด เราก็หันไปถามพี่ว.ว่าเอาไงต่อ รอฝนหยุดแล้วค่อยไป หรือ ลุยฝนไปเลย พี่ว.ไม่รอช้า จุงมือและก็เดินลุยฝนเพื่อมาที่รถ เราก็สายลุย (ลุยเพราะตากฝนกหมดสวยละ ลุยยังไงก็ได้ ไม่แคร์) พอมาถึงรถ

พี่ว.:  ขอบคุณนะ
เรา : ขอบคุณทำไมค่ะ (คืองงอ่ะ)
พี่ว. :ขอบคุณที่ได้ยินคำอธิฐานของพี่
เรา : คือไร งงไปหมดล่ะ
พี่ว. :ก็พี่อธิฐานว่า ถ้าเค้าคนนี้เป็นคนดีขอให้ฝนตกแรงๆ พอฝนตกแรงเธอก็เดินเอาร่มมากลางให้ จิงๆพี่คิดว่าถ้าฝนตกแรงคงท่องบทสวดไม่จบแน่ แต่พอเธอเดินมากลางร่มให้ก็ทำให้พี่สวดจนจบกลางสายฝนแบบนั้น

เราก็เดินทางทำบุญ จนครบ 9 วัด ผลัดกันถ่ายรูป ผลัดกันถือของ แต่สิ่งที่พี่ว.ทำทุกวัดคือ ถ่ายรูปคู่กัน ถึงแม้ว่าเราจะเดินหายไปไหน พี่ว.ก็จะเดินตามหามาถ่ายรูปคู่ด้วย หลังจากทำบุญเสร็จพี่ว.ก็ชวนไปดูหนังที่เอ็มควอเทียร์ เหมือนอยู่ในโรงหนังส่วนตัวเลย5555 หลังจากดูหนังจบก็ชวนกันไปหาไรกิน ฟังเพลงเบาๆ พออิ่มก็ไปย่อยออกสเตป EDM ด้วยกัน (มาสายเดียวกันซะงั้น) พอจบทริปนี้ พี่ว. ก็ไปส่งเราที่บ้านเพื่อนปกติ

เช้าวันรุ่งขึ้นพี่ว.ก็ทักมาคุย ก็คุยกันปกติ หลังจากทริป9วัด นั้นมา 2 วัน

พี่ว. : ทำไรอยู่ อยากคุยด้วย
เรา : อยู่บ้านค่ะ วันนี้ที่บ้านอยู่กันครบเลย
พี่ว. : ดีจัง พี่อยากไปหา
เรา : เดี๋ยวที่บ้านตกใจว่าพี่คือใคร
พี่ว. :ไปสวัสดีพ่อกับแม่ไง จะไปขอกับพ่อแม่ด้วย
เรา :ขออะไรค่ะ งง
พี่ว. : จะไปขอหมั้น ต่อไปจะทำอะไร จะได้ง่ายขึ้น พ่อแม่ห่วงน้อยลง
เรา : #%@@&">$¥>~^€
พี่ว. :โอเคกับพี่ไหม

เรายังไม่ได้ให้คำตอบอะไรใดๆ เรามีความกลัวมากกว่าที่จะดีใจ กลัวว่าเขาจะมาหลอกหรือป่าว หรือ เขากำลังคิดจะทำอะไรอยู่ หรือเขาคิดอยากจะให้ชีวิตกับเราจิงๆ ตอนนี้สับสนไปหมด เพราะ เราพึ่งคุยกันแค่2เดือน เจอกันแค่1ครั้งเอง แต่พี่ว.พูดตลอดว่า ระยะเวลาไม่สำคัญ เพราะอยู่ด้วยแล้วสบายใจ

นี่คือความรักหรือป่าว มันไวไปไหมสำหรับเรื่องแบบนี้ ระยะเวลายังน้อยไปหรือป่าว แต่อีกใจก็รู้สึกดีที่ผช. คนนึงสร้างความชัดเจนขนาดนี้
สับสน หวั่นใจ เอาไงดีล่ะ😅