เราเป็นลูกคนกลางของบ้าน เรามีพี่ชายและน้องชายอยู่ แต่ทำไมไม่รู้ เราถึงเข้ากับพวกเขาไม่ได้เลย แม้แต่นิดเดียว  น้องชายมันเกลียดเรามาก จนบอกง่าอบากจะให้ตายไปจากโลก โลกที่ไม่มีเรา มันคงดี แต่เราไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรให้มันเกลียด ตั้งแต่มันเกิดมา เราเป็นคนช่วยแม่เลี้ยงมันตลอด มันอยากกินอะไร อยากได้อะไร เราก็จะไปหามันให้ได้ วันเกิดวันทุกปี ไม่เคยมีใครให้อะไรมัน ไม่มีใครอวยพรมัน เราเป็นคนเดียวที่ซื้อของมาให้มันทุกอย่าง ทำให้มันทุกอย่าง และยอมมันได้ทุกอย่าง  แต่สิ่งที่เราทำไป กลับกลายเป็นผลเสียสะท้อนกลับมาใส่เราเต็มๆ คือ มันทำเหมือนเราไม่ใช่พี่มัน มันทั้งด่า ทั้งแกล้ง ทั้งเรียกชื่อแบบไม่มีคำว่าพี่นำหน้า แต่มันแบบคือนิสัยมันแย่มากๆอ่ะ นั่งๆนอนๆกินๆทั้งวัน ในขณะที่เราช่วยแม่ทำงานบ้าน มันกลับด่า ว่าเราไม่ทำอะไร เอาไปฟ้องพ่อว่าเราไม่ทำอะไร และไปรวมหัวกับไอ้พี่คนโต แกล้งเรา ทั้งด่า ทั้งว่า ทำลายสิ่งของที่เรารัก เราหวง เรานิ่งห้ามมันก็ยิ่งทำ และเมื่อเราร้องไห้ นั่นแหละคือสิ่งที่มันต้องการ มันก็จะหัวเราะด้วยความสะใจ และมีความสุข มาส่งเสียงเยาะเย้ย โดยไม่นึกถึงความรู้สึกของเราเลย เรารักมันมาก ทั้งพี่ชายและน้องชาย เราจึงยอม.. แต่ใครมันจะไปยอมได้ตลอด วันนี้มันถึงขีดสุดแล้ว คือเราไม่ไหวแล้ว อยากจะพูด อยากจะระบายกับใครก็ไม่ได้ ต้องเอามานั่งร้องไห้ นั่งเก็บอยู่คนเดียว มันเป็นความแค้นที่สะสม สะสมมานาน จนตอนนี้ เราเกลียดมันทั้ง 2 คนมาก มันไม่ใช่พี่ ไม่ใช่น้องของเราอีกแล้ว มันจะไม่มีตัวตนในสายตาเราอีกแล้ว พอกันที   เราจะไม่คุย ไม่ยุ่งเกี่ยวกับมันอีกเเล้ว เราเป็นคนที่โกธรง่ายหายเร็ว แต่ถ้าใครมันทำให้เราแค้นได้ เราก็จะแค้นมันไปตลอด เราก็อยากรู้เหมือนกัน ถ้าเราทำนิ่งๆ ไม่สนใจคำด่าว่าของพวกมัน จะเป็นยังไง 😄😄