กระทู้นี้ขออนุญาตระบายความอัดอั้นตันใจ..ที่เกิดจากการศึกษาไทยที่มีคุณภาพ(จริงหรือ?)
ในการแข่งขันงานศิลปหัตถกรรมนักเรียนครั้งที่ผ่านมา(หรือเกือบทุกครั้ง) ของจังหวัดๆหนึ่งในภาคอิสาน คนที่เป็นครูโรงเรียนเล็กคงเข้าใจความรู้สึกของเจ้าของกระทู้เป็นอย่างดีเมื่อผลการแข่งขันศิลปหัตถกรรมนักเรียนจบลง..เพราะความงงงวยจะเกิดขึ้นทุกครั้งในกิจกรรมที่ได้ฝึกซ้อมนักเรียนมาดีแล้วแต่ผลกับออกมาตรงกันข้ามกับความรู้สึก เพราะหลายครั้งหลายกิจกรรมโรงเรียนขนาดใหญ่หรือโรงเรียนประจำจังหวัดจะได้รางวัลชนะเลิศไปแบบค้านความรู้สึก..
แต่ก็ไม่ใช่เพียงเท่านั้น..เพราะเหตุแบบนี้เกิดขึ้นประจำจนครูบางท่านที่อายุมากแล้ว..ต้องเอ่ยแนะนำครูใหม่ไฟแรงว่า ทำใจซะเถอะลูก มันก็เป็นแบบนี้แหละ
คำว่า "มันก็เป็นแบบนี้แหละ" แสดงให้เห็นว่าการศึกษาไทยได้พัฒนานักเรียนที่มีคุณภาพออกมาแล้วจริงหรือ? เพราะขนาดคนที่เป็นครูยังมีความอยากได้ อยากดี อยากเอาชนะ จนลืมคำว่า ความซื่อสัตย์โปร่งใสไปเสียแล้ว
สำหรับนักเรียนโรงเรียนเล็กๆ การเข้าร่วมแข่งขันต้องอาศัยความตั้งใจ อดทน และพยายามเป็นอย่างมาก เพราะกว่าจะเข้าใจในแต่ละเรื่องต้องใช้ความตั้งใจมากกว่าเด็กฉลาดมากมายนัก แต่การถูกตัดทอนกำลังใจด้วยความโกงไปโกงมาของกรรมการเช่นนี้ คุณคิดว่ามันถูกต้องแล้วหรือ?
ตัวอย่างเหตุการณ์ที่ประสบเองและได้รับฟังมา เช่น
- ในการแข่งขันโปงลาง เผอิญมีฝนตกหนักลงมา..ทำให้การแข่งขันต้องชะงักลง ทุกโรงเรียนอื่นอีกหลายๆโรงเรียนมีเสียงข้างมากว่าจะทำการแข่งขันต่อไม่ว่าจะกลับดึกดื่นแค่ไหนก็ตาม แต่โรงเรียนใหญ่โรงเรียนหนึ่งกับจะดันทุรังให้แข่งวันหลัง ทั้งที่โรงเรียนอื่นที่มีขนาดเล็กเขาให้เหตุผลว่า ไม่มีงบประมาณที่จะแต่งตัวมาแข่งวันหลัง ทุกคนก็เปียกเหมือนกัน เหตุใดผู้ใหญ่โรงเรียนนั้นจึงไม่มีสำนึก (บางครั้งยังแอบคิดว่า เกษียณไปเถอะค่ะ..เด็กรุ่นใหม่ไฟแรงที่อยากจะทำงานยังมีอีกเยอะ ถ้าการมีอาวุโสมากจะทำให้ขาดจิดสำนึก ให้ท่านรู้ไว้เถอะว่า..ครูรุ่นใหม่ที่รอบรรจุมีเยอะมาก)
-ส่วนอีกเหตุการณ์คือการแข่งขันโครงงาน ถ้าการนำเสนอไม่จบแต่สามารถเอาชนะได้..ทั้งๆที่องค์ประกอบทุกอย่างไม่ต่างกัน คุณก็ชนะไปเถอะค่ะ..(แค่นึกสงสัยว่าครีมที่ท่านใช้ คงมีส่วนผสมของปูนซีเมนต์)
- การแข่งขันวาดภาพ ถ้าการลงสีเข้มสีอ่อนลงสีได้ชัดเจนกว่า ไม่มีผล คุณก็ชนะไปเถอะค่ะ
- การแข่งขันหนังสั้น คะแนนแก่นเรื่องก็ชัดเจนว่าเยอะกว่าคะแนนนำเสนอ.. ถ้าคุณมองไม่ออกว่าแก่นเรื่องที่นำเสนอมีความเกี่ยวข้องกับหัวข้อยังไง คุณก็ไม่ควรมาเป็นกรรมการนะ.. เพราะตาคุณถั่วตามจิตสำนึกที่มืดบอดของคุณเสียแล้ว
เฮ้อ การได้ระบาย แล้วค่อยลุกขึ้นสู้ใหม่ มันดีต่อใจจริงๆ
ความปวดตับ ปวดไต ปวดอวัยวะภายในของโรงเรียนเล็กในการแข่งขันศิลปหัตถกรรมนักเรียน
ในการแข่งขันงานศิลปหัตถกรรมนักเรียนครั้งที่ผ่านมา(หรือเกือบทุกครั้ง) ของจังหวัดๆหนึ่งในภาคอิสาน คนที่เป็นครูโรงเรียนเล็กคงเข้าใจความรู้สึกของเจ้าของกระทู้เป็นอย่างดีเมื่อผลการแข่งขันศิลปหัตถกรรมนักเรียนจบลง..เพราะความงงงวยจะเกิดขึ้นทุกครั้งในกิจกรรมที่ได้ฝึกซ้อมนักเรียนมาดีแล้วแต่ผลกับออกมาตรงกันข้ามกับความรู้สึก เพราะหลายครั้งหลายกิจกรรมโรงเรียนขนาดใหญ่หรือโรงเรียนประจำจังหวัดจะได้รางวัลชนะเลิศไปแบบค้านความรู้สึก..
แต่ก็ไม่ใช่เพียงเท่านั้น..เพราะเหตุแบบนี้เกิดขึ้นประจำจนครูบางท่านที่อายุมากแล้ว..ต้องเอ่ยแนะนำครูใหม่ไฟแรงว่า ทำใจซะเถอะลูก มันก็เป็นแบบนี้แหละ
คำว่า "มันก็เป็นแบบนี้แหละ" แสดงให้เห็นว่าการศึกษาไทยได้พัฒนานักเรียนที่มีคุณภาพออกมาแล้วจริงหรือ? เพราะขนาดคนที่เป็นครูยังมีความอยากได้ อยากดี อยากเอาชนะ จนลืมคำว่า ความซื่อสัตย์โปร่งใสไปเสียแล้ว
สำหรับนักเรียนโรงเรียนเล็กๆ การเข้าร่วมแข่งขันต้องอาศัยความตั้งใจ อดทน และพยายามเป็นอย่างมาก เพราะกว่าจะเข้าใจในแต่ละเรื่องต้องใช้ความตั้งใจมากกว่าเด็กฉลาดมากมายนัก แต่การถูกตัดทอนกำลังใจด้วยความโกงไปโกงมาของกรรมการเช่นนี้ คุณคิดว่ามันถูกต้องแล้วหรือ?
ตัวอย่างเหตุการณ์ที่ประสบเองและได้รับฟังมา เช่น
- ในการแข่งขันโปงลาง เผอิญมีฝนตกหนักลงมา..ทำให้การแข่งขันต้องชะงักลง ทุกโรงเรียนอื่นอีกหลายๆโรงเรียนมีเสียงข้างมากว่าจะทำการแข่งขันต่อไม่ว่าจะกลับดึกดื่นแค่ไหนก็ตาม แต่โรงเรียนใหญ่โรงเรียนหนึ่งกับจะดันทุรังให้แข่งวันหลัง ทั้งที่โรงเรียนอื่นที่มีขนาดเล็กเขาให้เหตุผลว่า ไม่มีงบประมาณที่จะแต่งตัวมาแข่งวันหลัง ทุกคนก็เปียกเหมือนกัน เหตุใดผู้ใหญ่โรงเรียนนั้นจึงไม่มีสำนึก (บางครั้งยังแอบคิดว่า เกษียณไปเถอะค่ะ..เด็กรุ่นใหม่ไฟแรงที่อยากจะทำงานยังมีอีกเยอะ ถ้าการมีอาวุโสมากจะทำให้ขาดจิดสำนึก ให้ท่านรู้ไว้เถอะว่า..ครูรุ่นใหม่ที่รอบรรจุมีเยอะมาก)
-ส่วนอีกเหตุการณ์คือการแข่งขันโครงงาน ถ้าการนำเสนอไม่จบแต่สามารถเอาชนะได้..ทั้งๆที่องค์ประกอบทุกอย่างไม่ต่างกัน คุณก็ชนะไปเถอะค่ะ..(แค่นึกสงสัยว่าครีมที่ท่านใช้ คงมีส่วนผสมของปูนซีเมนต์)
- การแข่งขันวาดภาพ ถ้าการลงสีเข้มสีอ่อนลงสีได้ชัดเจนกว่า ไม่มีผล คุณก็ชนะไปเถอะค่ะ
- การแข่งขันหนังสั้น คะแนนแก่นเรื่องก็ชัดเจนว่าเยอะกว่าคะแนนนำเสนอ.. ถ้าคุณมองไม่ออกว่าแก่นเรื่องที่นำเสนอมีความเกี่ยวข้องกับหัวข้อยังไง คุณก็ไม่ควรมาเป็นกรรมการนะ.. เพราะตาคุณถั่วตามจิตสำนึกที่มืดบอดของคุณเสียแล้ว
เฮ้อ การได้ระบาย แล้วค่อยลุกขึ้นสู้ใหม่ มันดีต่อใจจริงๆ