ก่อนอื่น จขกท. ขอบอกก่อนว่านี่เป็นกระทู้แรก
ถ้ากระทู้นี้ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยค่ะ

เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมาได้เกือบ 2 ปีแล้ว
เริ่มคบกันช่วงปลายปี 58 ก็คบกันมาเรื่อยๆ
สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ทะเลาะกันบ้างตามประสาคู่รักทั่วไป
อยู่เคียงข้างกันมาเรื่อยๆ มีอะไรก็ร่วมแบ่งปัน

ตอนแรกที่คบกันเราไม่ได้รักเขาหรอกค่ะ เขาเข้ามาจีบเรา
ตอนนั้นเราก็แค่เหงา จนอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ เขาก็ดีทุกอย่าง
จนในที่สุดเราก็แพ้ความดี แพ้ความรัก ความห่วงใยที่เขามีให้
คบไปคบมาก็รักเขานั่นแหล่ะค่ะ จนไม่ได้เผื่อใจเลย

ลืมบอกไปว่าเราคบกันตอนเราเรียนปี 3 เขาเรียนปี 4 ช่วงใกล้จะจบพอดี
เขาเรียนจบปี 59 จบแล้วก็หางานทำใกล้ๆ มอ เพื่อที่จะได้อยู่ใกล้กัน
จนต้นปี 60 เขารับปริญญา แล้วเขามีปัญหากับคนที่ทำงาน ช่วงนั้นเขาไม่ค่อยสบายใจเลย เราเลยบอกให้เขาลาออกแล้วหางานใหม่ เพราะไม่อยากให้เขาทุกข์ใจ
เราบอกว่าถ้าทำงานแล้วไม่มีความสุขจะทนอยู่ไปทำไม เขาก็เลยลาออก

ช่วงนั้นเขาก็ว่างงานอยู่สักพักค่ะ เขาลาออกช่วงเดือนกุมภา-มีนา เขาก็งานไปเรื่อยๆ
ตอนนั้นเขาก็ลำบาก เราก็คอยช่วยเหลือเขาตลอด ขาดเหลืออะไรเราก็คอยดูแลให้

จนช่วงเดือนมิถุนา-กรกฎา เขาได้งานใหม่
แต่มีข้อแม้ว่าเขาจะต้องไปฝึกงานต่างจังหวัดก่อน 3 เดือน
เขาถึงจะกลับมาประจำที่เดิมได้ (คือเราเรียนอยู่จังหวัดหนึ่งในภาคเหนือ และเขาต้องไปฝึกงานที่อิสาน)
ตอนแรกเขาก็มาถามเราว่าจะไปดีมั้ย ถ้าไปเขาก็ถือว่าไปหาประสบการณ์ แต่ก็ไม่อยากห่างเรา

ด้วยความที่ตอนนั้นเราก็อยู่ปี 4 แล้ว ทำโปรเจคจบยุ่งๆ อยู่
เราก็เลยไม่อยากให้เขามาจมปรักกับเรามาก
และอยากให้เขาได้ทำงานจะได้เจริญก้าวหน้า และอีกอย่างคือมันไปแค่ 3 เดือนเองไง เราก็เลยบอกให้เขาไป

ตอนเขาไปแรกๆ คุยกันปกตินะคะ เขาก็ใส่ใจเราเสมอมา
จนช่วงสิ้นเดือนสิงหา-ต้นเดือนกันยา เขาบอกเขาไม่ค่อยว่าง
เพราะงานยุ่งๆ คืองานใกล้จะเสร็จแล้ว ใกล้จะได้กลับแล้วประมาณนี้ค่ะ
เราก็เข้าใจ ไม่ค่อยทักไปกวนเขาหรอกค่ะ รอเขาว่างก็ทักมา เขาก็ทักมาเช้า เที่ยง เย็นนะคะ ก่อนนอนก็วิดิโอคอลคุยกันทุกวัน
ช่วงเวลาที่ผ่านมาเดือนหนึ่งเขาก็ลางานกลับมาหาเราบ้าง เดือนละครั้ง
เราไม่ได้รู้สึกห่างเหินเลยค่ะ

จนเมื่อช่วงสิ้นเดือนกันยาเขาบอกว่าอีก 2-3 อาทิตย์เขาน่าจะได้กลับล่ะ
โอเคเราเรียนจบแล้วตอนนี้ เราก็รอเขาค่ะ หางานรอไปเรื่อย
คือวางแผนอนาคตร่วมกันไว้ว่า เราจะหางานทำแถวๆ นั้น เพื่อจะได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน

จนเมื่อ 5-6 วันที่ผ่านมา มี ผญ คนหนึ่งทักแชทเรามาแล้วส่งรูปเขามาให้เราดู
ผญ คนนั้นถามเราว่า ผช คนนี้ใช่แฟนคุณมั้ยคะ
เราก็ตอบไปว่า ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ
คำตอบที่ทำให้ใจเราสลายมากก็คือ

“ผช คนนี้มันมาหลอกเพื่อนเราว่ามันโสด แล้วมันก็มาเอากับเพื่อนเราค่ะ”

อ่านตอนแรกเราเจ็บมากเลยค่ะ เจ็บชนชา คือน้ำตามันไม่ไหลออกมาเลย
ในหัวเราตอนนั้นเราคิดว่าเราทำอะไรผิดเหรอ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา
เราไปทำอะไรให้เขา ทำไมเขาต้องทำกับเราแบบนี้ คิดอยู่อย่างนั้นวนๆ ซ้ำๆ

แล้วเราก็โทรหาแฟนเราเลยค่ะ เราทั้งโมโหทั้งเสียใจ
ตอนแรกเราก็แคปหน้าจอที่ ผญ คนนั้นทักมาส่งไปให้เขาดูก่อน
โทรไปเขาก็รับ ด้วยความโมโหเราก็ด่าเขายับเลยค่ะ
เขาก็พูดมาแค่ว่า “ขอโทษนะ”
แล้วเราก็ถามเขาว่าเขาจะเอายังไง เขาบอกเราว่าเขาสับสน เขาให้คำตอบยังไม่ได้
เราเจ็บมากจนทนไม่ไหว เราก็เลยบอกเขาว่างั้นเราขอเป็นคนเดินออกมาเอง
เขาก็ถามเรานะว่าจะทำแบบนี้จริงๆ เหรอ
ด้วยความรู้สึกตอนนั้นคือเราทนไม่ได้ รับไม่ได้ค่ะ เราเลยบอกเขาว่าใช่
แล้วก็บล๊อกการติดต่อเขาทุกช่องทางการติดต่อ (เราทำถูกแล้วใช่มั้ย 😭)

จนตอนนี้ผ่านมาได้ 5-6 วันแล้ว ใจเราพังมาก เรายังเจ็บอยู่เลย ยังรักอยู่เลย เราควรทำยังไงดีคะเวลานี้ เราอยากลืม เราไม่อยากทรมานใจตัวเองอีกต่อไปแล้ว ใครมีวิธีดีๆ ช่วยแนะนำเราด้วยนะคะ 😭