4 ตุลาคม 2560 คืนเทศกาลไหว้พระจันทร์ คืนที่ครอบครัวชาวจีนอยู่กันพร้อมหน้า คืนแห่งความสุขของชาวจีนทั่วประเทศ แต่ที่ประเทศไทยกลับมีผู้คนจำนวนมากยืนต่อแถวท่ามกลางสายฝน รอเข้าไปกราบพระบรมศพอย่างใจจดใจจ่อ เพราะนี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตที่พวกเขาจะได้ใกล้ชิดพ่อหลวง
บ่ายวันนั้น เดิมทีฉันและครอบครัวตั้งใจจะไปล่องเรือ ชมจันทร์ริมแม่น้ำเจ้าพระยา แต่น่าเสียดายที่ฝนตกไม่หยุด ไม่เพียงแต่จะมองไม่เห็นพระจันทร์ เรือก็ยังไม่มีอีกด้วย จึงทำได้แต่เพียงเดินหาของกินตามตลาดแถวนั้น พอตกดึกฝนก็เริ่มหยุด ก็ตัดสินใจเดินทางกลับที่พัก แต่ก็ไม่สามารถกลับได้...นั่นเพราะบนถนนทางกลับคลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากมาย...กล่าวคือ เมื่อฉันและครอบครัวเดินออกมาจากซอย ได้เห็นประชาชนจำนวนมากสวมใส่ชุดดำยืนต่อแถวกันยาวเหยียด รอคอยเพื่อเข้าเคารพพระมหากษัตริย์ของพวกเขา
ทราบมาว่า...ตั้งแต่ที่ทางสำนักพระราชวังเปิดโอกาสให้ประชาชนเข้าไปกราบพระบรมศพ เมื่อเดือน ต.ค. ปีที่แล้ว ตลอด 1 ปีที่ผ่านมา ประชาชนชาวไทยทั่วทุกสารทิศต่างมุ่งเดินทางมายังพระบรมมหาราชวัง เข้าแถวรอเข้าไปกราบพระบรมศพนานหลายชั่วโมง เพื่อถวายความอาลัยต่อท่านเป็นครั้งสุดท้าย
แน่นอนว่า ฉันเองในฐานะคนจีนที่ทำงานอยู่ในไทย ตลอดช่วง 1 ปีมานี้ ได้ติดตามข่าวเรื่องในหลวง ร.9 มาโดยตลอด เคยได้แต่รับรู้ผ่านทางตัวหนังสือ บอกตามตรง มันแลดูห่างไกลจากตัวของฉันซึ่งเป็นคนจีนคนหนึ่งที่มาอยู่ในไทยมาก แต่ในวันนี้เองพอฉันได้มาเห็นกับตา ฉันก็เริ่มได้เข้าใจมากขึ้น...
จังหวะที่ฉันและครอบครัวกำลังหลงทางอยู่ในฝูงชน ไม่คาดคิดเลย..ว่าฉันได้รับความช่วยเหลือต่างๆมากมาย มีคุณป้าช่วยนำฉันและคนในบ้านไปหาอาสาสมัคร แล้วอาสาสมัครยังช่วยพาครอบครัวของเราไปต่อแถวขึ้นรถ มิหนำซ้ำยังจัดหาน้ำและอาหารมาให้ฉันและครอบครัวอีก ความช่วยเหลืออย่างดีเช่นนี้ทำให้ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมากเลย
ที่สำคัญ ฉันได้เห็นอาสาสมัครมากมาย มาจากทุกเพศทุกวัย ทุกชนชั้นอาชีพ มาช่วยเหลืออำนวยความสะดวกอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย มีพี่ๆวินมอเตอร์ไซค์และรถยนต์จำนวนมากมาให้บริการฟรีโดยไม่คิดค่าบริการ ฉันได้เห็นชาวไทยมากมายแห่มาเข้าแถวรอโดยไม่กลัวสายฝนที่โปรยปรายลงมา ทำให้ฉันอดรู้สึกสงสัยไม่ได้ว่าทำไมคนไทยถึงยอมทำทุกอย่างเพื่อคนคนหนึ่งได้มากขนาดนี้?
เป็นเพราะความเลื่อมใสศรัทธาแค่นั้นหรือ?
บันทึกของคนจีน.............ที่ไม่อาจเข้าใจความรู้สึกสูญเสียของคนไทย
4 ตุลาคม 2560 คืนเทศกาลไหว้พระจันทร์ คืนที่ครอบครัวชาวจีนอยู่กันพร้อมหน้า คืนแห่งความสุขของชาวจีนทั่วประเทศ แต่ที่ประเทศไทยกลับมีผู้คนจำนวนมากยืนต่อแถวท่ามกลางสายฝน รอเข้าไปกราบพระบรมศพอย่างใจจดใจจ่อ เพราะนี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตที่พวกเขาจะได้ใกล้ชิดพ่อหลวง
บ่ายวันนั้น เดิมทีฉันและครอบครัวตั้งใจจะไปล่องเรือ ชมจันทร์ริมแม่น้ำเจ้าพระยา แต่น่าเสียดายที่ฝนตกไม่หยุด ไม่เพียงแต่จะมองไม่เห็นพระจันทร์ เรือก็ยังไม่มีอีกด้วย จึงทำได้แต่เพียงเดินหาของกินตามตลาดแถวนั้น พอตกดึกฝนก็เริ่มหยุด ก็ตัดสินใจเดินทางกลับที่พัก แต่ก็ไม่สามารถกลับได้...นั่นเพราะบนถนนทางกลับคลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากมาย...กล่าวคือ เมื่อฉันและครอบครัวเดินออกมาจากซอย ได้เห็นประชาชนจำนวนมากสวมใส่ชุดดำยืนต่อแถวกันยาวเหยียด รอคอยเพื่อเข้าเคารพพระมหากษัตริย์ของพวกเขา
ทราบมาว่า...ตั้งแต่ที่ทางสำนักพระราชวังเปิดโอกาสให้ประชาชนเข้าไปกราบพระบรมศพ เมื่อเดือน ต.ค. ปีที่แล้ว ตลอด 1 ปีที่ผ่านมา ประชาชนชาวไทยทั่วทุกสารทิศต่างมุ่งเดินทางมายังพระบรมมหาราชวัง เข้าแถวรอเข้าไปกราบพระบรมศพนานหลายชั่วโมง เพื่อถวายความอาลัยต่อท่านเป็นครั้งสุดท้าย
แน่นอนว่า ฉันเองในฐานะคนจีนที่ทำงานอยู่ในไทย ตลอดช่วง 1 ปีมานี้ ได้ติดตามข่าวเรื่องในหลวง ร.9 มาโดยตลอด เคยได้แต่รับรู้ผ่านทางตัวหนังสือ บอกตามตรง มันแลดูห่างไกลจากตัวของฉันซึ่งเป็นคนจีนคนหนึ่งที่มาอยู่ในไทยมาก แต่ในวันนี้เองพอฉันได้มาเห็นกับตา ฉันก็เริ่มได้เข้าใจมากขึ้น...
จังหวะที่ฉันและครอบครัวกำลังหลงทางอยู่ในฝูงชน ไม่คาดคิดเลย..ว่าฉันได้รับความช่วยเหลือต่างๆมากมาย มีคุณป้าช่วยนำฉันและคนในบ้านไปหาอาสาสมัคร แล้วอาสาสมัครยังช่วยพาครอบครัวของเราไปต่อแถวขึ้นรถ มิหนำซ้ำยังจัดหาน้ำและอาหารมาให้ฉันและครอบครัวอีก ความช่วยเหลืออย่างดีเช่นนี้ทำให้ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมากเลย
ที่สำคัญ ฉันได้เห็นอาสาสมัครมากมาย มาจากทุกเพศทุกวัย ทุกชนชั้นอาชีพ มาช่วยเหลืออำนวยความสะดวกอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย มีพี่ๆวินมอเตอร์ไซค์และรถยนต์จำนวนมากมาให้บริการฟรีโดยไม่คิดค่าบริการ ฉันได้เห็นชาวไทยมากมายแห่มาเข้าแถวรอโดยไม่กลัวสายฝนที่โปรยปรายลงมา ทำให้ฉันอดรู้สึกสงสัยไม่ได้ว่าทำไมคนไทยถึงยอมทำทุกอย่างเพื่อคนคนหนึ่งได้มากขนาดนี้?
เป็นเพราะความเลื่อมใสศรัทธาแค่นั้นหรือ?