ผมไม่รู้จักตูนหรืออาทิวราห์ คงมาลัย ผมแก่เลยวัยและไม่เคยฟังเพลงเขาเลย
แต่น้องสาว-อุรุดา โควินท์ นักเขียนดังคลั่งเขามาก
ผมแปลกใจว่าทำไม"""เธอคลั่งร็อคหนุ่มคนนี้ออกหน้า---

ผมอ่านข่าวเขาวิ่งมาราธอน เข้าเส้นชัยอยู่เรื่อย ๆ
ไม่ใช่เข้าอย่างผู้ชนะ เข้าแบบวิ่งให้จบ ฝึกใจวิ่งให้จบ
ผมเห็นเขาลงแข่งปิงปอง ผมว่าเก่ง
เป็นต้นแบบที่น่ายกย่องเป็นนักร้องที่กล้าหาญ
มีสมอง มีความปรารถนาดีต่อสังคม มีความหวังดีต่อเยาวชน ต่อโลกของเขาอยู่เงียบๆ

กระทั่งปลายปี 2559
เขากลายเป็นพลังใจของสังคมของคนหนุ่มสาว
ที่อยากให้สังคมดีโดยเฝ้านั่งรอและสาบแช่งไปวัน ๆ
เขาเอาร่างกายและจิตใจเข้าทำ 'ก้าวคนละก้าว' วิ่งการกุศลระยะทาง 400 กม.
จากกรุงเทพฯ ถึงบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์
ระดมทุนซื้อเครื่องมือแพทย์ให้โรงพยาบาลบางสะพานด้วยเงินบริจาคร่วม 78 ล้านบาท

คุณอาจไม่รู้ว่าเงินจำนวนนี้ช่วยผู้ป่วยที่เดือดร้อนได้กี่ร้อยกี่พันคน
ช่วยให้หมอและพยาบาลทำงานง่ายขึ้น ความเจ็บไข้เป็นจริง ไม่ใช่อุดมคติที่รอได้

ในโลกมืด...ที่เรานั่งสาบแช่งหรือชื่นชมเผด็จการ
ชายหนุ่มคนหนึ่งพบว่าสิ่งที่เขาและทีมงานได้ร่วมกันทำนั้นช่วยคนได้จริง
สร้างจิตสำนึกแก่คนบางคนบางกลุ่มได้จริง ๆ
สามารถฟื้นศรัทธาและความเชื่อมั่นในคนไทยในมนุษย์ไทยด้วยกัน แม้ไม่ทุกคนก็ตาม

ผมบอกว่าตูนมีทีมงาน เบื้องหลังตูนวิ่ง 400 กิโล
เขาไม่ได้วิ่งคนเดียว เขามีทีมแพทย์ รถพยาบาล นักวิ่งที่วิ่งประคอง
และวางแผนการวิ่งให้เหมาะสมกับร่างกาย และทีมหมอดูแลสุขภาพหลังวิ่งแต่ละวัน ๆ

ทำให้การวิ่งบรรลุเป้าหมาย เขามีทีมงานจิตอาสานับสิบคน
แต่คนเหล่านั้นปิดทองหลังพระ

ตูน...คงเห็นความอ่อนเปลี้ยของสังคมไทย
เขาจึงตัดสินใจทำในสิ่งที่ทำได้และทำได้ดี ไม่ได้นอกลู่นอกทาง ไม่ได้ฝันไป
เขาใช้สองตีนวิ่งอีกครั้ง เร่ิมวันที่ 1 พ.ย. - 25 ธ.ค. (55 วัน)
จากใต้สุดสู่เหนือสุดของประเทศ คืออำเภอเบตง จังหวัดยะลา สู่อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย
นับระยะทางกว่า 2,191 กม. ชื่อโครงการ 'ก้าวคนละก้าวเพื่อ 11 โรงพยาบาลทั่วประเทศ'

เพื่อรับบริจาคสมทบทุนซื้ออุปกรณ์ทางการแพทย์ให้กับ 11 โรงพยาบาลทั่วประเทศไทย
ที่ขาดแคลนอุปกรณ์ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการดูแลผู้ป่วย
เอาหัวใจบริสุทธิ์กับสองตีนรวมพลังใฝ่ดีและจิตสาธารณะ
โดยไม่มองว่าประเทศชาติถดถอยเพราะอะไร งบประมาณแผ่นดินถูกใช้อย่างสุรุ่ยสุร่ายอย่างไร
มันเป็นหน้าที่ของประชาชนที่จะวิเคราะห์

ตอนมหาตมะ คานธี เดินขบวนต่อต้านอังกฤษก็เริ่มอย่างนุ่มนวลอย่างนี้
คนไทยมีหน้าที่คิดวิเคราะห์ว่าทำไมโรงพยาบาลถึงถูกปล่อยปละละเลย
อาวุธยุทโธปกรณ์ซื้อกันง่ายดาย อนุมัติกันได้ทุกรายการ

ในวันที่เราอับเฉาเบาปัญญา เราก็พากันประมาทวิธีการอันบริสุทธิ์ของตูน
โดยลืมไปว่าสิ่งที่เขากระทำเป็นการตั้งคำถามและนำมาเปรียบเทียบเงียบ ๆ
ว่าทำไมคน ๆ หนึ่งสามารถช่วยเหลือประชาชนผู้เจ็บป่วยได้มากมายขนาดนี้
รัฐจัดสรรภาษีอากรอย่างไรและเป็นประโยชน์ต่อประชาชนแค่ไหน
หลุดร่วงสูญหายไประหว่างทางอย่างไร

สิ่งที่ตูนกับทีมงานทำเป็นพลังอย่างมหาศาลโดยเฉพาะ
ในสังคมที่คนไทยสิ้นหวัง หมดหวังและไม่เชื่อไม่ศรัทธาต่ออะไรสักอย่างหนึ่ง แม้กระทั่งตัวเอง...

....อย่าลืมว่า...ตูนวิ่งสองครั้งในยุครัฐบาลเผด็จการ...
ถ้าผมเป็นผู้นำรัฐบาล ผมจะขอร้องให้หยุดโครงการนี้
เพราะการวิ่งของตูนชวนให้ตั้งคำถามเกี่ยวการใช้เงินและบริหารประเทศด้านสาธารณสุข
หรือสิ่งที่เกี่ยวกับความเจ็บป่วยของประชาชนโดยตรงทุกก้าวย่าง
เขาวิ่งผ่านเส้นทางไหน ตำบลอะไร จังหวัดอะไร
ประชาชนก็จะพูดถึงและวิเคราะห์วิจารณ์กิจการสาธารณสุขที่ล้มเหลว
ขณะการวิ่งสองพันกว่ากิโลได้ปลุกศรัทธาของประชาชน
ให้เชื่อมั่นต่อตนเอง ต่อคนเล็ก ๆ ที่ลงมือทำจริง ๆ ด้วยจิตสาธารณะ

ถ้าผมเป็นคนเสื้อแดง
ผมจะไม่ตำหนิอย่างดักดานว่าวิ่งให้เจ็บตีน วิ่งให้ตายเปล่า ๆ
เงิน 10 บาทจากประชาชนแต่ละคนที่ตูนขอ ไม่พอซื้อเรือดำน้ำสักลำหรือรถถังสักคัน

แต่ผมจะพยายามองข้อดีของตูนว่าช่วยกระตุ้นคนมีสติให้วิจารณ์รัฐบาลด้านกลับ
เป็นกระจกสะท้อนภาพรัฐบาลที่ชัดเจน เงินที่ได้มาด้วยหยาดเหงื่อ
หัวใจอันแข็งแกร่งและสำนึกอันไม่ต้องตีโพยตีพายของชายหนุ่มผู้นี้---มือละ 10 บาท ๆ ในทุกก้าวย่าง
เราจะรู้ว่าเงินภาษีจำนวนมากมายนั้นเพียงพอต่อการดูแลสุขภาพของประชาชน 68 ล้านคน

ถ้าผมเป็นคนเสื้อแดง
ผมจะยืนรอให้กำลังใจอยู่ริมถนน รอบริจาค 10 บาท
รอกล่าวคำขอบใจหรือขอบคุณเขาอย่างเต็มเสียง ผมจะไม่มอบช่อดอกไม้---

เพราะตูน....คือนิทรรศการความล้มเหลวของรัฐด้านสาธารณสุขที่เคลื่อนที่ไปทุกหนทุกแห่ง
โดยคุณไม่ต้องอ่าน แต่คุณรับรู้ได้ทันที
น่าเสียดาย....ที่ผมไม่ใช่คนที่จมดักดานอยู่ในกล่องสีทุกสีอันเลอะเทอะโดยเงยหัวไม่ขึ้น

go on Toon ; believe me you aren't running on empty.
ขอบคุณบทความจากอาจารย์ : https://www.facebook.com/kangplato.fcj?hc_ref=ARQ2OEyIuUvCoQzoRskMJcYkTUEjz800v79viFVjdDaoFeESkadOWft-aItUqOW9duU&pnref=story