หันมองฟ้าที่ไร จิตใจหวั่นไหว ดวงตาดวงใจลองลอยไปกับฟ้า ฟ้านั้นหม่น คนก็มีเลว หรือฉันเป็นคนเลว ใจจึงหว่นไหว ฉันเลวเพียงไรหากใจก็ยังรักเธอ
เมื่อเธอ มองฟ้า อย่าลืมว่า เรามีฟ้าอันเดียวกัน ใจฉันเป็นนิรันดร์ เหมือนฟ้าอันเดียวกันที่ฉันมีอยู่กับเธอ วันใดฟ้าหม่น รู้ไว้ใจฉันหม่นหมอง คิดถึงเธอ จึงลองร่ายบทกลอน ไว้ในใจ.......