แนะนำตัวก่อนนะคะ เราอายุ 26 ส่วนแฟนอายุ 47 ค่ะ เราสองคนคบกันมาได้ประมาณ 1 ปีค่ะ เป็นการคบที่ไม่ได้หวือหวาอะไรเพราะต่างทำงานทั้งคู่ ด้วยวัยเรายังอยู่ในช่วงชีวิตที่เพิ่งเริ่มต้นสร้างเนื้อสร้างตัว ส่วนแฟนเป็นวัยที่ประสบความสำเร็จในชีวิตแล้วแต่ยังคงทำงานที่เขาชอบอยู่ ในชีวิตประจำวันเราเจอกันทุกวันอยู่แล้วทุกเย็นค่ะ จะมีวันหยุดที่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวันบ้าง

จุดเริ่มเรื่องมีอยู่ว่าเราทำงานบริษัทแห่งหนึ่งสัญชาติยุโรป ด้วยหน้าที่การงานที่กำลังไปด้วยดีทำให้เราได้มีโอกาสไปดูงานต่างประเทศและถูกทาบทามให้ไปประจำอยู่ที่นั่นค่ะ ผูกสัญญา 5 ปีเมื่อถึงเวลาจะต่อสัญญาหรือกลับมาไทยก็ได้ ซึ่งครอบครัวรวมถึงแฟนบอกให้ไปเพื่ออนาคตที่ดี เราเลยตอบตกลงไป แต่อยู่ๆ แฟนก็ค่อยๆเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เขาเริ่มตีตัวออกห่าง ไม่เจอกันเหมือนก่อน เวลาเจอกันจะเอาแต่พูดเรื่องที่จะไปว่าเตรียมตัวถึงไหนแล้ว และเขาก็จะหายไปเลย เราเคยเปิดใจคุยกับเขานะคะแต่สุดท้ายคำตอบคือ เพื่ออนาคต เธอต้องไปนะ และเขาก็ทำใจแล้วว่ายังไงเราก็มีคนใหม่แน่นอนด้ยอายุและการงาน สรุปคือ ขอเลิกกับเราเพราะกลัวเจ็บ

เราไม่เข้าใจเลยว่าการที่อยู่ไกลๆ มันจำเป็นต้องเลิกกันด้วยเหรอคะ???? เราควรทำยังไงต่อไป เรารักเขามาก ขอร้องให้เขารอแต่คำตอบของเขาคือ ไม่ อย่างเดียวเลยและก็ร้องไห้ เราเองก็สงสารเขานะคะ ตอนนี้ไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรเลย ไม่อยากแม้แต่จะคิดเรื่องงาน เราควรทำไงต่อไปดี??