คือ ผมกลัวการมีแฟนครับ
เล่านะครับ คือผมเนี่ยเป็นคนที่อาจจะว่าหน้าตาดีก็ได้ครับ ก็เลยมีคนผ่านเข้ามาในชีวิตบ้าง
แล้วผมเป็นคนที่เสป็คไม่สูงเลย แบบเจอใครผมก็ว่าดูดีทั้งนั้น แต่ผมชอบคนที่เก่งแล้วก็ฉลาดครับ
ไม่ได้แบบว่าเรียนเก่งไรงี้นะแต่แบบ พูดไรมีเหตุมีผลไม่งอแงน่ะครับ ผมจะชอบมากๆ
     ผมเป็นคนที่ชอบใครก็จะชอบคนนั้นครับ แต่พอเริ่มรู้จักมากขึ้นๆสนิทกันเริ่มคุยกันมากๆจนอาจเรียกได้ว่าแฟนกันนั่นแหละครับ
แต่ผมจะรู้สึกแปลกๆแบบบอกไม่ถูกน่ะครับ ไม่ได้ไม่ชอบเค้าแล้วนะครับ แล้วก็ไม่ได้อยากมีคนอื่นด้วย ไม่ได้ไปชอบคนอื่น
แต่จะรู้สึกว่าไม่อยากมีความสัมพันธ์ไปมากกว่านี้ ทำให้ถอยห่างออกมาทั้งๆที่ชอบเค้าก่อนแท้ๆ
    แล้วคุยกับคนไหนๆก็จะเป็นแบบนี้ไปหมดน่ะครับ คนอื่นเค้าก็คิดไปว่าผมคุยไปเรื่อย แต่จริงๆคนที่ผมคุยก็คือชอบจริงๆ
แต่กลัวการมีความสัมพันธ์อย่างบอกไม่ถูก ไม่ได้เหงาด้วยนะครับ อยู่แบบไม่มีคนคุยก็อยู่ได้เรื่อยๆเป็นปีก็อยู่ได้
ใครเคยเป็นแบบนี้ จัดการกับความรู้สึกยังไงอ่าครับ รู้สึกแย่มากกับการต้องถอยมาจากคนที่คุยด้วย