เราเขียนกระทู้ไม่เก่งนะคะอาจจะงงๆ
มหาลัยของเราก็จะมีปวช.เปิดสอนด้วยคะแฟนเราเขาเป็นรุ่นน้อง แฟนเราอยู่ปวช.ปี2ค่ะส่วนตัวเราอยู่ป.ตรีปี2เราคบหากันมาได้สักพัก แต่!!แฟนเราเขาชอบบอกให้เราไปทำนู้นทำนี้มันก็ดีค่ะแต่เรามองอีกมุมว่าทำไมไม่ชอบที่เราเป็นเราหรอ เช่น เขาชอบบอกให้เร่ไปย้อมผมไปยืดผม แล้วก็เราอยู่หอมีวันนึงเพื่อนเขามาติวที่ห้องแล้วจะนอนด้วยห้องนี้เป็นห้องของเรา*เราก็ไม่ได้ว่าไรก็มาได้ตอนเขามาเราก็ออกไปห้องเพื่อนข้างๆเราก็ไปติวเช่นกันแต่เรากลับมาห้องกะมาเล่นเกมเพราะเพื่อนเราจะบ่นถ้าเราเล่นตอนติวเลยแอ็บมาห้องพอเรากลับมาเราก็พยายามคุบกับเพื่อนเขาแบบเพื่อนเราก็คุยแบบปกติแต่เรายอมรับว่าเราเป็นคนเสียงดังแต่ก็ไม่ได้ดังมากเท่าไหร่นะคะก็ผู้หญิงเฮฮาปาจิโก๊ะครนึงเท่านัเนสักพักเพื่อนเค้าก็มีโทรศัพเข้ามาเพื่อนเค้า"พูดกับคนในโทรศัพท์ว่านอนกับใครเดี๋ยวไปนอนด้วย"ซึ้งตอนแรกบอกจะนอนห้องเราเราก็ไม่ได้คิดอะไรผ่านไปสักพักกแฟนเราก็บ่นเราว่าเนี่ยทำไมไม่ทำตัวเงียบๆทำไมต้องเสียงดังอยู่เฉยๆไม่เป็นหรอเขาอายเพื่อนเขาพูดกับเราว่า"ไม่อายแต่กูอาย"เขาพูดคำนี้บ่อยมากๆค่ะมันเจ็บนะคะมันนอยด์ๆชอบพูดว่าทำไมไม่แต่งตัวแบบนั้นแบบนี้คือปกติเรามองตัวเองเราว่าเราไม่ได้แต่งตัวแย่แต่เหมือนการแต่งตัวของเรามันโตไปสำหรับเขาอันนี้เขาไม่ได้บอกเราคิดเอง...มีอีกหลายๆเรื่องเลยคะเราก็ไม่รู้ว่าการที่เราเป็นเรามันทำให้เขาอายอะไรขนาดนั้นแล้วถ้าอายจะมาคบกับเราทำไมตั้งแต่แรกเราเคยพูดกับเขาไปว่า"ชอบบอกให้เราทำนู้นทำนี้เคยถามเรารึป้าวเราอยากทำไม"เขาก็เงียบคะและแน่นอนคะในเฟสบุคไม่มีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับเราเลยอันนี้ยังไม่เท่าไหร่ค่ะเราไปโพสหน้าวอลเขาเขาใช่สรรพนามที่คุยกับในคอมเม้นเราดูห่างเหินเหมือนคนไม่สนิทกันเรียกเราว่า"พี่"ปกติไม่ได้เรียกเราว่าพี่ค่ะเราไม่รู้ว่าจะทำไงเราก็เป็นเราบ้างอย่างอันไหนเราเปลี่ยนได้เราก็เปลี่ยนคะแต่เขาเหมือนอยากให้เราเปลี่ยนทุกอย่างเลยเรื่องอื่นถามว่าเขาดีไมมันก็มีดีบ้างร้ายบ้างคะแต่เราไม่รู้จะทำไงเลยคะเราไม่ได้ฝืนนะคะแต่ว่าเราอยากให้เขารักที่เราเป็น...แค่นั้นเองค่ะเราไม่รู้ว่าอนาคตเราจะยังคบกับเขาไมสำหรับเราแค่มีกันไปเรื่อยๆเราก็พอแล้วค่ะ