ปัจจุบันสังคมไทยเรามีแต่ความแตกแยก ขาดการยอมรับกันและกันในทุกด้าน คือ ถ้าเห็นไม่ตรงกันก็พร้อมพลักไปอยู่ฝั่งตรงข้าม ทำให้มีแต่ความขัดแย้ง แล้วการพัฒนาก็ไม่เกิด การป่วยของสังคมที่หนักทุกวันนี้เริ่มจากเรารักใครบ้างคนมากเกินไป หลงใหลในตัวบุคคลมากกว่าจะมองภาพรวมหรือประโยชน์อื่นใด ลามมาจนวงการฟุตบอล ผมไม่บังคับใครให้ชอบหรือให้เกลียดใครได้ แต่กับกีฬาอย่างฟุตบอล อยากให้เหลือสิ่งดีๆที่คิดว่าคนไทยจะร่วมกันสร้างได้ อย่างที่บอกว่าเรามีการแบ่งฝักฝ่ายชัดเจน แต่ลึกๆเชื่อว่าสังคมคนดูบอลส่วนมากยังมองเรื่องการพัฒนามากกว่าสังคมอื่นๆ  เหตุเพราะว่าเราชอบในสิ่งเดียวกัน ทุกคนอยากเห็นบอลไทย ไปบอลโลกแน่นอน แต่มันไม่ใช่วันนี้ หรือพรุ่งนี้จะทำได้ เพราะแฟนบอลเป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่ถามว่าแฟนบอลทำในส่วนของตัวเองดีแล้วหรือยัง ตอบเลยว่า "ยัง" เพราะอะไร
แฟนบอลไทยชอบคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของทีมชาติ แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ทำอะไรเพื่อทีมชาติเลย เช่น คุณจะสร้างนักบอลทีมชาติ 1 คน สโมสรต้องลงทุนจ้างนักเตะเดือนละหลายบาท แต่แฟนบอลส่วนใหญ่ไม่เคยไปสนามบอลเลย แล้วสโมสรเหล่านั้นจะเอาเงินจากไหน ไปสร้างนักเตะ จะเอาจากสปอร์นเซอร์ ถ้าคนดูไม่เยอะใครจะกล้ามาลงทุน จะเห็นว่าหลายๆสโมสรเริ่มแบกภาระที่เยอะ ยิ่งช่วงนี้ไม่มีการเลือกตั้ง ไม่มีนักการเมือง ทุกคนเซฟเงินหมด ถ้าเรารักฟุตบอลก็ช่วยกันเข้าสนาม เพื่อกำลังใจคนทำทีม กำลังใจนักเตะ มันมีแพ้ชนะบ้างแต่ระบบมันจะเดินต่อ ท่อเงินจะไม่หาย เราปฏิเสธไม่ได้ว่าเงินคือตัวเร่งการพัฒนา ถ้าเราอัดเงินเข้าไปเยอะๆ มันก็พัฒนาไวขึ้น ค่าตั๋วคนละ 100-200 มันมีค่าสำหรับฟุตบอลไทย
ถึงแม้เราจะเชียคนละสโมสร ถึงจะด่ากันตอนไปดูที่สนาม แต่พอทีมชาติเราก็เสื้อสีเดียวกัน อย่ามาแบ่งกันเลย ที่สำคัญอยากให้สนับสนุนคนทำงาน วิจารณ์ในสิ่งที่ขาดได้ และให้เหตุผลว่าต้องเติมอะไร ไม่ใช่ใส่อคติไม่ใช่คนที่ชอบก็ด่าเละเทะ เรากำลังลุกเดินอีกครั้ง เริ่มมีที่ทำการสมาคม มีคนทำงานประจำ กำลังจะมีศูนย์ฝึก มีอุ่นเครื่องต่อเนื่อง คนทำงานของเราค่อนข้างดี คนดูจากภายนอกก็ช่วยกันเถอะครับ เราสร้างฟุตบอลไม่ได้ใช้เวลาแค่ 1-2 วัน แต่มันอาจเป็น 10 ปี ไม่อยากให้ความแตกแยกมาทำให้ฟุตบอลสะดุดเลย