เรื่องมันเริ่มตอนที่เรามีเพื่อนสนิทคนนึง สนิทมากๆไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ เวลามีอะไรก็จะคุยกับมัน จนวันนึงพ่อนางต้องไปทำงานต่างจังหวัดถาวร เราก็เลยชวนนางมาอยู่บ้านเรา ถ้าสงสัยว่าแม่นางไปไหน แม่นางใบ้ชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วไปค่ะ ออกไปเที่ยวบ้าง นางเลยไม่มีคนไปรับ-ส่งที่รร. พอนางย้ายมา แม่เราก็ไปหาซื้อเตียงสองชั้นมาค่ะ จะได้นอนห้องเดียวกัน ช่วงแรกๆก็ดีค่ะไม่มีอะไร แต่พออยู่กับนางไปสักพักเริ่มจะรู้อะไรบางอย่าง คือบ้านเราห้องที่นอนกันเป็นพัดลม นางก็ชอบหมกอยู่แต่ในห้องไม่ร้อนรึไงก็ไม่รู้แต่นางก็หมกทุกวัน ไม่ค่อยออกมาสุงสิงกับใคร ไม่สังคมนั่นแหละค่ะ ส่วนเรื่องอาหารการกิน นางกินยากมากๆ เพราะด้วยความที่ตอนอยู่กับพ่อพ่อนางให่กินแต่ของดีๆ ของหรูๆ แล้วที่นางกินยากอีกเหตุผลก็เพราะว่านางสุขภาพไม่ดี ไหนจะแพ้อีก ไอนู้นก็กินไม่ได้ไอนี่ก็กินไม่ได้ คือบ้านเราก็ไม่ได้รวยไง ปกติก็กินอาหารตามสั่ง ไม่ก็กินที่บ้าน อาหารก็อาหารทั่วไปธรรมดาๆ แบบข้าวแกงทั่วไปอ่ะค่ะ นางกินไม่ได้ค่ะ นางก็ไม่กิน พอไม่กินทุกวันๆก็เป็นโรคกระเพาะจ้า-.-ลำบากแม่ต้องหยุดงานพาไปหาหมออีก คือโรคนางเยอะจริงๆอ่ะ เยอะจนน่ากลัว แล้วพอขึ้นนอน นางตัวใหญ่ไงคะแล้วเตียงก็เป็นเตียงสองชั้นเวลานางขยับแต่ละทีมันก็กระเทือนมาถึงเราพลิกตัวไปมา เราก็นอนไม่หลับจ้า ไม่ใช่คืนเดียวด้วยแต่มันทุกคืนTT แล้วเวลานั่งรถไปที่ไกลๆ ปกติก็จะหลับในรถกันใช่มั้ยคะเราก็นอนตามปกติ ส่วนเพื่อนเรา นางเบียดจ้า แบบยกขาขึ้นมาเต็มที่ไม่เกรงใจกันเลยอ่ะคือลำพังตัวนางก้ดูน่ารำคานแล้วนะแล้วนี่มาเบียดอ่ะคือเบียดจนเราไม่ได้นอนตัวเราก็ติดกับประตูรถเลยค่ะ ได้แต่นั่งทำหน้าบูด กินที่มากอ่ะ เรื่องอาบน้ำก้เหมือนกันนางจะอาบตอนเช้าค่ะ แต่ตอนเย็นส่วนใหญ่จะไม่อาบเราเห็นนางเดินไปหลังบ้านนึกว่าจะอาบน้ำ ที่ไหนได้นางเปลี่ยนชุดเวลาแม่เราถามนางก้บอกว่าอาบแล้ว คือสกปรกมากอ่ะ ผมก็ไม่สระ ต้องให้แม่เราว่าอ่ะถึงจะสระไม่ได้เวอร์นะแต่นางไม่สระหลายอาทิตย์เลย หัวเหนียวเป็นก้อนๆ เราก็ไม่อยากอยู่ด้วยละค่ะ เรื่องพวกนี้เราเคยคุยกับนางแล้ว นางก้บอกจะปรับปรุงตัว เราคุยเรื่องนี้กับนางมา3รอบแล้วค่ะ ก้เหมือนเดิม เราก็เหนื่อยไม่อยากยุ่งด้วยแล้ว แล้วคือมันมีอีกหลายๆเรื่องแต่ยกมาแค่นี้ ปัจจุบันก็ต่างคนต่างอยุ่ค่ะนางก้อยู่ห้องเราเราก้ย้ายมานอนกับพ่อแม่ นอนเบียดพ่อแม่อีก เกรงใจท่าน ก้คือนางอยู่บ้านเราเราก็ทำเป็นมองไม่เห็นนางค่ะ คือตอนนี้เกลียดกันแล้วเราก็แบบ เกลียดเราก้ออกไปสิ เกลียดเราแต่อาศัยอยู่บ้านเราเนี่ยนะ พ่อแม่เรารู้เรื่องนี้นะ แต่ทำแะไรไม่ได้พ่อแม่เราก้ไม่อยากให้นางอยู่แล้วค่ะแต่พ่อแม่เราเกรงใจพ่อแม่นาง  พ่อนางเป็นตำรวจไง ส่วนพ่อแม่เราก้เป้นลูกจ้างธรรมดาๆ นางต้องอยู่บ้านเราอีกเทอมเราอยากหลุดพ้นจากเรื่องพวกนี้ แต่หาทางออกไม่เจอเลยค่ะ เบื่อชีวิตแบบนี้ควรทำยังไงดี คือเกลียดอ่ะ เกลียดการที่พ่อใหญ่จะทำอะไรก็ได้ ชอบทำตัวอวดรู้ด้วยค่ะ เรียกร้องความสนใจก้เหมือนกัน คือตอนนี้แยกกลุ่มกันแล้ว นางก้ชอบมาเดินผ่านเรากับเพื่อนของนางเหมือนจะสื่อว่ากูมีเพื่อนนะอะไรงี้ เพราะเรื่องนี้เราก้ไประบายให้เพื่อนในกลุ่มเราฟังค่ะ ช่วงนั้นข่าวก้แพร่ ช่วงนั้นเลยไม่ค่อยมีใครชอบนางพอนางไปเกาะกลุ่มอื่นก้ดึงดราม่าว่าถูกใส่ร้าย พวกที่เชื่อก้เพื่อนๆนางแหละจ้า เราก็ไม่แคร์เพราะกับเพื่อนใหม่เราเรามีความสุขดี เราหัดปรับตัวเข้าหาเพื่อน จนตอนนี้ก้มีเพือนเยอะพอสมควรค่ะ แฮปปี้ดี ส่วนนางก็เกาะไปทั่วใช้นิสัยเดิมๆ ไม่ปรับตัวเข้าหาคนอื่นเอาแต่ใจ ก้ไม่มีใครชอบหรอกค่ะย้ายกลุ่มไปก้ไม่ดีขึ้น นางไม่มีตัวตนด้วยซ้ำในกลุ่มนาง
อาจพิมพ์ผิดบ้างก็ขออภัยด้วยนะคะ