ผม อายุ 30 ต้นๆครับ แฟนอายุเยอะกว่า 5 ปี
เราคบกันมา 3 เข้า 4 ปีครับ

แรกๆเราอยู่ด้วยกันรักกันดีมากๆ จนมาปีที่แล้ว แฟนต้องไปทํางานต่างประเทศครับ

ผมค่อนข้างมั่นใจในความสัมพันธ์เรานะครับ ช่วงแรกที่เค้าไป ผมไม่ค่อยได้โทรหา คุยกันน้อย
เพราะผมเต็มที่กับงาน และไปสนุกกับเพื่อน(ตอนแฟนอยู่ไม่ได้ไป)  เพลินเลยครับ
ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นเค้ารู้สึกว่าผมน้อยลงกับเค้า

ผ่านไป 1 ปีครับ ผมไปหึงเพื่อนร่วมงานเค้าคนนึง (แต่ไม่ได้มีอะไรนะครับ)
แต่มันทําให้ผมกลายเป็นคนละคน ผมหวงมาก โทรหาตลอด นอยง่าย น้อยใจง่าย แบบไม่เคยเป็นมาก่อน

เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น เพราะผมเอาแต่ใจมากขึ้น แค่เค้าไม่โทรมา หรือเอาเวลาที่ว่างตรงกันไปทําอย่างอื่นผมก็จะนอย
จะโวยวาย เป็นแบบนี้ 3-4 รอบ ที่ทะเลาะกันหนักๆ

จนเค้าทนไม่ไหวครับ เค้าบอกผมว่า แค่งานก็เครียดอยู่แล้ว ต้องมาไร้สาระกับผมอีก
ม่นบั่นทอนเค้ามาก เค้าบอกว่าจะทนไม่ไหวแล้ว
ผมเลยคิดได้ครับ

ตอนนี้ผมปรับปรุงตัวเองมากๆแล้วครับ สํานึกจริงๆ
แต่เค้าบอก "เค้าไม่มั่นใจในตัวผม" แล้ว
เค้าบอกว่าไม่รู้จะทนได้อีกไหม ถ้าผมกลับไปบ้าแบบเดิม

เค้าบอกว่ายังรู้สึกดีอยู่ครับ แต่ขอลดสถานะเป็น "กิ๊ก" ก่อน ยังขอไม่กลับไปใช้คําว่าแฟน
ผม ถามว่าจะมีโอกาสกลับเป็นเหมือนเดิมได้มั๊ย...เค้าบอก ไม่รู้
ผม ถามว่า ผมควรตัดใจ หรือ สู้ต่อไป ..เค้าว่า ไม่รู้
พอถามเรื่องนี้เค้าจะอารมเสียขึ้นง่ายมากครับ บอกว่าผมจะกดดันคําตอบไปทําไมนักหนา

ทุกวันนี้คุยกันเหมือนเดิมครับ คุยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผมเลิกงอแง แต่ในใจมันก็นอยตลอดแหละครับ
ทุกครั้งที่แอบถาม เค้าจะบอกว่าขอดูไปก่อนยังไม่มั่นใจ
ยังไม่ใช้คําว่าแฟนเหมือนเดิม

อีก 1 ปีเค้าจะกลับมาครับ ผมรักเค้ามาก กลัวไปหมดแล้วครับตอนนี้

ผมขอถามคุณ ผู้หญิงได้มั๊ยครับ เค้าคิดอะไรอยู่ครับ ผมควรตัดใจหรือรอเค้ากลับมา
แบบนี้ยังมีโอกาสรอดใหมครับ (ผมถามเค้าไม่ได้เพราะเค้าจะบอก ไม่รู้ตลอด)
ไม่มีเรื่องมือที่ 3 แน่ๆครับ แต่มันผิดที่ตัวผมเอง

ขอบคุณครับ