สวัสดีครับ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผม เป็นกระทู้ที่อยากระบายความในใจ กระทู้นี้อาจจะยาวสักหน่อย เพราะผมอยากจะเก็บความทรงจำครั้งนี้ไว้ตลอดไป ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ...
ขอย้อนความไปตั้งแต่ประมาณ 7 เกือบ 8 ปีที่แล้ว วันนั้นผมได้ไปนั่งเล่นเกมส์ที่ร้านเกมส์แห่งหนึ่ง สมัยนั้นเกมส์เต้นเกมนึงดังมาก ผมก็เล่นๆไปปกติจนได้มารู้จักกับผู้หญิงคนนึงในเกมส์ที่เล่นด้วยกัน อายุเท่ากัน ถามไปถามมาก็ดันอยู่ จ. เดียวกันด้วย ผมจึงได้ขอ hi5 ของเธอเพื่อที่จะได้เอาไว้ติดต่อพูดคุยกัน หลังจากวันนั้นเราก็ติดต่อพูดคุยกันทาง hi5 ตลอด จนกระทั่งผมจบ ม.3 จู่ๆ ทั้งผมและเธอก็ไม่ได้คุยกันเกือบปีได้ สาเหตุมาจากอะไรผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน เพราะเธอไม่ได้ตอบข้อความผมเลยผมก็ได้แต่เข้าไปดูหวังว่าเธอจะมาตอบบ้างแต่ก็ไม่มีข้อความตอบกลับจากเธอเลย จนกระทั่งผมเรียน ปวช.1 เกือบจะจบปีแล้ว สมัยนั้นมี facebook แล้ว วันนั้นเลิกเรียนก็ไปร้านคอมตามประสาเปิด facebookขึ้นมา เจอข้อความเด้งขึ้นมาทักทาย ก็อ่านด้วยความงง ว่าใครทักมาเรารู้จักเขาด้วยหรอ ? แล้วก็ไปสะดุดเพราะเธอบอกว่าเธอคือ A เอง
( ขอเอ่ยนามสมมติของฝ่ายหญิงว่า A ) ตอนนั้นดีใจมาก ไม่คิดว่าจะได้คุยกันอีก คุยไปคุยมาทีนี้ขอเบอร์โทรเลย เผื่อหายอีกจะได้ติดต่อกันได้ หลังจากนั้นเราก็คุยกันผ่านทาง facebook โดยที่ไม่ได้เจอหน้ากันเลยเกือบ 2 ปี จนตอนผมเรียน ปวช. 3 เธอชวนผมไปลอยกระทงด้วยกัน ผมดีใจ และตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก จนไปถึงงานลอยกระทง กว่าจะหากันเจอนี่ใช่เวลาพักนึงคนเยอะมาก เธอตัวเล็กๆ อวบๆ ขาวๆ น่ารักๆ เห็นแล้วใจละลาย 😍 พอเจอกันแล้วเราก็ไปลอยกระทงด้วยกัน โดยที่เราทั้งคู่ได้อฐิษฐานว่าขอให้เราได้มาลอยด้วยกันในทุกๆปีข้างหน้า เสร็จแล้วเราก็เดินเล่นด้วยกันพักนึงแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน หลังจากนั้นเราก็ได้มีโอาสไปดูหนังด้วยกันอีก 2 3 ครั้ง แล้วจู่ๆวันนึงในวันที่เราไม่เข้าใจกันทะเลาะกันเธอขอเลิกผม บอกตรงๆว่าผมเสียใจมาก เพราะเธอเห็นข้อความที่ผมคุยกับเพื่อนที่เป็นผู้หญิง เธอรับไม่ได้ เธอจึงขอเลิกผม ผมพยายามง้อจนถึงที่สุด เท่าที่ผมจะคิด และจะสรรหาวิธีได้แต่สุดท้ายก็ไม่เป็นผลจนกระทั่งเธอเรียนจบ ม.6 ผมจบ ปวช.3 ผมได้เรียนต่อ ปวส. ที่เดิม ส่วนเธอไปเรียนที่
จ. นครศรีธรรมราช ต่างคนก็ต่างทำหน้าที่ของตัวเอง คือตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด จนกระทั่งวันนึงเธอได้ทักมาหาผมและจะขอกลับมาคบกันอีกครั้ง ตอนนั้นดีใจมากทำอะไรไม่ถูกเลย แรกๆ เราทั้งคู่ก็ต่างคุยกันปกติดี แต่จู่ๆ ท่าที การกระทำของเธอเปลี่ยนไป โพสต์อะไรหน้า facebook แปลกๆ เพ้อถึงสิ่งๆนึง จนกระทั่งผมทนเก็บความสงสัยเอาไว้ไม่ไหวจึงถามเธอไปตรงๆ เธอบอกว่าเธอกำลังคบอยู่กับผู้ชายคนนึง เธอบอกกับผมว่าขอ
กลับไปเป็นเพื่อนกันได้มั้ย พอได้ยินแบบนั้นถึงกับมือไม้สั่น หน้าชาไปหมด ทั้งๆที่ผ่านมาเราก็รักเธอ ห่วงเธอ
เอาใจใส่เธอแค่คนเดียว ไม่เคยนอกใจเลยซักครั้งทำไมถึงทำกันได้ลงคอ ผมจึงถามกลับไปว่านี่เรื่องจริง ไม่ได้อำใช่มั้ย เธอยืนยันคำเดิมว่ามันคือเรื่องจริง พอได้ฟังเช่นนั้นผมเสียใจมาก ก็เลยบล็อคเฟสเธอไปเลย ขับรถกลับบ้านทั้งน้ำตา ทั้งเจ็บและเสียใจ จนกระทั่งประมาณปลายๆ ปี 2558 เธอเอา facebook ของเพื่อนเธอทักมาหาผม บอกให้ผมปลดบล็อคเธอ เพราะเธอมีเรื่องอยากจะคุยด้วย ผมก็ใจอ่อนยอมปลดบล็อคเธอ และเธอก็ขอกลับมาคบ กลับมาคุยด้วย ( อีกแล้ว ) และผมก็ยอมกลับไปคบด้วย ( อีกแล้วเช่นกัน ) แต่คราวนี้ไม่เหมือนกับทุกครั้ง อาทิตย์แรกหวานมากน้ำตาลเรียกพี่พอซัก 10 วันได้เริ่มออกอาการเดิม จู่ๆก็หาย คุยกับเพื่อนได้ ตอบคนอื่นได้แต่กับผมเธอไม่ตอบ ไม่ทัก ผมจึงได้ทักไปถามเพื่อนของ A ว่า เธอเป็นอะไรทำไมถึงเงียบ เพื่อนเธอก็บอกว่าคงจะเครียดๆ เรื่องงานผมก็ไม่คิดอะไร จนกระทั่งดึกคืนนั้น A โทรมาหาผมด้วยอาการคล้ายๆ คนเมา พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง เธอไม่พอใจที่ผมคุยกับเพื่อนเธอ แทนที่จะถามเธอตรงๆ
( ก็คุยด้วยแล้วตอบมั้ยล่ะ ) และแล้วเธอก็บอกเบื่อผม อยากใช้ชีวิตแบบอิสระ ไม่ผูกมัดกับใคร ผมก็ตกลงต่างคนต่างอยู่ ต่างใช้ชีวิตของตัวเองไป จนอีกประมาณ1 ปีกว่าๆ ต่อมา เธอทักไลน์มาหาผม ( อีกแล้ว ) คราวนี้เธอขอโอกาสอีกครั้ง ( ท่าทางจริงจังมาก ) ส่งไปตอบกลับอย่างไว มีโทรมาหาด้วย ผมเห็นถึงความพยายามของเธอ + กับผมยังไม่มีใคร และลึกๆ ใจก็ยังรู้สึกรักอยู่ จึงตกลงคบกันอีกครั้ง คือตั้งแต่เธอไปเรียนที่ ต่างจังหวัดเราไม่เคยได้เจอกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว ซึ่งเราได้สัญญากันไว้ว่าปิดเทอมเมื่อไรเราจะมาเจอกันให้ได้นะ คิดถึงมาก พอถึงเวลาจริงๆ นางไม่ตอบแชท ไม่ตอบไลน์ ไม่รับสาย ไม่โทรกลับ กลับมาอยู่บ้านก็ไม่เคยบอก
จนกระทั่งนางตอบไลน์มา ว่ากำลังกลับ จะขึ้นเครื่องแล้ว แล้วก็เงียบหายไปอีกอาทิตย์กว่า จนมาถึงก่อนเมษานางบอกว่าจะกลับมาบ้านเพราะว่าง 5 6 วัน นางบอกว่ารอบนี้จะมาให้ได้นาง " สัญญา " ( อีกแล้ว ) แต่พอถึงวันที่จะต้องกลับจริงๆ ไอ้เราก็รอไปเถอะ
เฟสไม่ต อบ ไลน์ไม่ตอบ ผมก็เลยแอบไปส่องเฟสเพื่อนๆ ของ A สรุปว่านางไปงาน full moon party ที่พงันเฉย แล้วที่คุยกันไว้ สัญญากันไว้ล่ะ ? ตอนนั้นผมโมโหมาก บ่นไปสารพัดเลย จนผมขอเลิกกับเธอ แต่เธอเหมือนจะไม่ยอม บอกให้หาเหตุผลดีๆมา ผมก็ไม่ตอบเกือบ 2 อาทิตย์ จู่ๆ A ก็ไลน์มาว่า แฟนหายอยากได้คืน นางอ้อนวอนเต็มที่ไอ้เราก็แพ้คนขี้อ้อนก็เลยยอมใจอ่อนกลับไป ( อีกแล้ว ) จนกระทั้งประมาณกลางเดือน มิ.ย. 60 ที่ผ่านมา A ส่งของขวัญวันเกิดชิ้นนึงมาให้ผม พร้อมกระดาษพับรูปหัวใจพร้อมข้อความข้างใน ผมได้อ่านแล้วรู้สึกดีมาก ชีวิตนี้ไม่เคยได้ของขวัญจากผู้หญิงคนไหนมาก่อน เลยคิดว่าครั้งนี้เธอคงจะรักผมจริงๆ ผมก็เลยสัญญากับตัวเองว่าจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอมีความสุข ไม่ต้องทุกข์ กังวลใจในตัวผมถึงแม้ว่าเราจะอยู่ไกลกันก็ตาม และเมื่อซักเดือน สิงหาที่ผ่านมา เธอเริ่มเปลี่ยนไป ( อีกแล้ว ) ไม่ค่อยสนใจ ไม่ค่อยคุยกับผม ให้เวลากับเพื่อน ไปแต่ร้านเหล้า ผมขอร้องให้เบาๆ บ้างเธอก็ไม่สนใจ เธอบอกว่านี่มันคือสังคมของเธอ เธอจะหยุด เมื่ออยากจะหยุดเอง เป็นแบบนี้มาตลอด ออนแต้ไม่ทัก อ่านแต่ไม่ตอบ กว่าจะตอบข้ามวันเลย บางทีเป็นอาทิตย์กว่าจะตอบ ตอบก็ตอบไปงั้น ไม่ได้สนใจ ใส่ใจกับอีกฝั่งที่เขารอ บอกว่าไม่มีเวลาเพราะต้องทำโปรเจ็คผมเข้าใจ แต่ทำไมเพื่อนแท็คอะไรไปตอบอย่างไว เพื่อนเม้นอะไรตอบอย่างไว ทำไมเราชวนคุยไม่เห็นตอบ จนกระทั่งวันนั้ 3 ตุลา 60 ประมาณทุ่มกว่าๆ ผมขับรถกลับบ้านเปียกฝนอย่างหนักมาจอดแวะปั๊มหลบฝน หยิบมือถือขึ้นมาเปิดข้อความอ่านถึงกับเข่าอ่อน หมดแรง หน้าชาเลยทีเดียว เธอขอเลิกผม เธออยากเททุกอย่าง อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ ผมก็ได้แต่ทำใจ ปลอบใจตัวเอง แล้วก็ตอบกลงไป เลิกก็เลิก ไม่เป็นไร แต่... เรื่องมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น ผมไปส่องเฟสของเธอ แต่ก็ต้องหน้าชา และจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เพราะสถานะของเธอกำลังคบกับผู้ชายอีกคนอยู่ ซึ่งน่าจะรู้จักกันไม่นานนี้เอง ซึ่งผมคิดว่าที่เธอออนแต่ไม่ตอบเพราะเธอคุยกับคนอื่นอยู่ โดนบอกเลิกว่าเจ็บแล้ว แต่ดันมาบอกว่าห้ามยุ่งกับแฟนใหม่ของเธอ ประโยคนี้มันเจ็บปวดไปถึงขั้วหัวใจ แล้วเธอก็บล็อคผมไป...
** อยากจะบอกว่าผมก็แค่ผู้ชายธรรมดาๆ ไม่ได้ดีเลิศไม่ได้หล่อ ไม่ได้รวยเหมือนคนอื่นเขา แต่ผมมีความรัก ความจริงใจที่จะมอบให้เพียงคุณ คนที่ผมรักเพียงคนเดียวเท่านั้น ขอโทษที่ผมไม่ชอบกินเหล้า เลยไปเมากับคุณไม่ได้ ขอโทษที่ความห่างไกลเป็นอุปสรรคที่ทำให้เราต้องเลิกรากัน ขอโทษที่ความเป็นห่วงของผมมันอาจจะทำให้คุณรำคาน ขอโทษที่ผมไม่มีเซอไพรซ์อะไรให้ เพราะผมทำให้ไม่ได้เพราะคุณพยายามที่จะหาข้ออ้างต่างๆ เพื่อที่จะไม่มาเจอกัน ผมรักและอยากที่จะดูแลคุณไปตลอดชีวิต แต่ผมทำไม่ได้ เพราะคุณไม่เลือกผม ผมพยายามเพื่อคุณมากมากเกินพอแล้ว แต่คุณกลับไม่เคยเห็นสิ่งที่ผมทำกับคุณเลย ผมเคยคิดว่าการจริงใจกับใครบางคน เราจะได้รับความจริงใจนั้นตอบแทน แต่วันนี้ผมเห็นแล้วว่า ทฤษฎีนี้ มันไม่เป็นจริง
สิ่งต่างๆ ที่เราเคยวาดฝันไว้ด้วยกัน ถึงแม้วันนี้มันจะไม่มีอีกแล้ว ไม่มีเธอในวันข้างหน้าแล้วก็ตาม แต่ผมก็ก็จะก้าวเดินต่อไป สิ่งที่คุผณทำกับผมทั้งหมดนี้ ผมจะไม่โทษ ไม่โกรธ ไม่เกลียดคุณ เพราะผมใจอ่อนเอง สุดท้ายนี้ขอให้เธอมีอนาคตที่สดใส ให้สมหวังกับสิ่งที่ตั้งใจนะ ผมจะจำไว้ว่าครั้งหนึ่ง..เราเคยรักกัน
.. รักและคิดถึงเสมอนะ " แป้งบ้า " .. 😢😢
ฉันดีไม่พอ หรือเธอไม่พอสักที ?? 😢😢
ขอย้อนความไปตั้งแต่ประมาณ 7 เกือบ 8 ปีที่แล้ว วันนั้นผมได้ไปนั่งเล่นเกมส์ที่ร้านเกมส์แห่งหนึ่ง สมัยนั้นเกมส์เต้นเกมนึงดังมาก ผมก็เล่นๆไปปกติจนได้มารู้จักกับผู้หญิงคนนึงในเกมส์ที่เล่นด้วยกัน อายุเท่ากัน ถามไปถามมาก็ดันอยู่ จ. เดียวกันด้วย ผมจึงได้ขอ hi5 ของเธอเพื่อที่จะได้เอาไว้ติดต่อพูดคุยกัน หลังจากวันนั้นเราก็ติดต่อพูดคุยกันทาง hi5 ตลอด จนกระทั่งผมจบ ม.3 จู่ๆ ทั้งผมและเธอก็ไม่ได้คุยกันเกือบปีได้ สาเหตุมาจากอะไรผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน เพราะเธอไม่ได้ตอบข้อความผมเลยผมก็ได้แต่เข้าไปดูหวังว่าเธอจะมาตอบบ้างแต่ก็ไม่มีข้อความตอบกลับจากเธอเลย จนกระทั่งผมเรียน ปวช.1 เกือบจะจบปีแล้ว สมัยนั้นมี facebook แล้ว วันนั้นเลิกเรียนก็ไปร้านคอมตามประสาเปิด facebookขึ้นมา เจอข้อความเด้งขึ้นมาทักทาย ก็อ่านด้วยความงง ว่าใครทักมาเรารู้จักเขาด้วยหรอ ? แล้วก็ไปสะดุดเพราะเธอบอกว่าเธอคือ A เอง
( ขอเอ่ยนามสมมติของฝ่ายหญิงว่า A ) ตอนนั้นดีใจมาก ไม่คิดว่าจะได้คุยกันอีก คุยไปคุยมาทีนี้ขอเบอร์โทรเลย เผื่อหายอีกจะได้ติดต่อกันได้ หลังจากนั้นเราก็คุยกันผ่านทาง facebook โดยที่ไม่ได้เจอหน้ากันเลยเกือบ 2 ปี จนตอนผมเรียน ปวช. 3 เธอชวนผมไปลอยกระทงด้วยกัน ผมดีใจ และตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก จนไปถึงงานลอยกระทง กว่าจะหากันเจอนี่ใช่เวลาพักนึงคนเยอะมาก เธอตัวเล็กๆ อวบๆ ขาวๆ น่ารักๆ เห็นแล้วใจละลาย 😍 พอเจอกันแล้วเราก็ไปลอยกระทงด้วยกัน โดยที่เราทั้งคู่ได้อฐิษฐานว่าขอให้เราได้มาลอยด้วยกันในทุกๆปีข้างหน้า เสร็จแล้วเราก็เดินเล่นด้วยกันพักนึงแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน หลังจากนั้นเราก็ได้มีโอาสไปดูหนังด้วยกันอีก 2 3 ครั้ง แล้วจู่ๆวันนึงในวันที่เราไม่เข้าใจกันทะเลาะกันเธอขอเลิกผม บอกตรงๆว่าผมเสียใจมาก เพราะเธอเห็นข้อความที่ผมคุยกับเพื่อนที่เป็นผู้หญิง เธอรับไม่ได้ เธอจึงขอเลิกผม ผมพยายามง้อจนถึงที่สุด เท่าที่ผมจะคิด และจะสรรหาวิธีได้แต่สุดท้ายก็ไม่เป็นผลจนกระทั่งเธอเรียนจบ ม.6 ผมจบ ปวช.3 ผมได้เรียนต่อ ปวส. ที่เดิม ส่วนเธอไปเรียนที่
จ. นครศรีธรรมราช ต่างคนก็ต่างทำหน้าที่ของตัวเอง คือตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด จนกระทั่งวันนึงเธอได้ทักมาหาผมและจะขอกลับมาคบกันอีกครั้ง ตอนนั้นดีใจมากทำอะไรไม่ถูกเลย แรกๆ เราทั้งคู่ก็ต่างคุยกันปกติดี แต่จู่ๆ ท่าที การกระทำของเธอเปลี่ยนไป โพสต์อะไรหน้า facebook แปลกๆ เพ้อถึงสิ่งๆนึง จนกระทั่งผมทนเก็บความสงสัยเอาไว้ไม่ไหวจึงถามเธอไปตรงๆ เธอบอกว่าเธอกำลังคบอยู่กับผู้ชายคนนึง เธอบอกกับผมว่าขอ
กลับไปเป็นเพื่อนกันได้มั้ย พอได้ยินแบบนั้นถึงกับมือไม้สั่น หน้าชาไปหมด ทั้งๆที่ผ่านมาเราก็รักเธอ ห่วงเธอ
เอาใจใส่เธอแค่คนเดียว ไม่เคยนอกใจเลยซักครั้งทำไมถึงทำกันได้ลงคอ ผมจึงถามกลับไปว่านี่เรื่องจริง ไม่ได้อำใช่มั้ย เธอยืนยันคำเดิมว่ามันคือเรื่องจริง พอได้ฟังเช่นนั้นผมเสียใจมาก ก็เลยบล็อคเฟสเธอไปเลย ขับรถกลับบ้านทั้งน้ำตา ทั้งเจ็บและเสียใจ จนกระทั่งประมาณปลายๆ ปี 2558 เธอเอา facebook ของเพื่อนเธอทักมาหาผม บอกให้ผมปลดบล็อคเธอ เพราะเธอมีเรื่องอยากจะคุยด้วย ผมก็ใจอ่อนยอมปลดบล็อคเธอ และเธอก็ขอกลับมาคบ กลับมาคุยด้วย ( อีกแล้ว ) และผมก็ยอมกลับไปคบด้วย ( อีกแล้วเช่นกัน ) แต่คราวนี้ไม่เหมือนกับทุกครั้ง อาทิตย์แรกหวานมากน้ำตาลเรียกพี่พอซัก 10 วันได้เริ่มออกอาการเดิม จู่ๆก็หาย คุยกับเพื่อนได้ ตอบคนอื่นได้แต่กับผมเธอไม่ตอบ ไม่ทัก ผมจึงได้ทักไปถามเพื่อนของ A ว่า เธอเป็นอะไรทำไมถึงเงียบ เพื่อนเธอก็บอกว่าคงจะเครียดๆ เรื่องงานผมก็ไม่คิดอะไร จนกระทั่งดึกคืนนั้น A โทรมาหาผมด้วยอาการคล้ายๆ คนเมา พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง เธอไม่พอใจที่ผมคุยกับเพื่อนเธอ แทนที่จะถามเธอตรงๆ
( ก็คุยด้วยแล้วตอบมั้ยล่ะ ) และแล้วเธอก็บอกเบื่อผม อยากใช้ชีวิตแบบอิสระ ไม่ผูกมัดกับใคร ผมก็ตกลงต่างคนต่างอยู่ ต่างใช้ชีวิตของตัวเองไป จนอีกประมาณ1 ปีกว่าๆ ต่อมา เธอทักไลน์มาหาผม ( อีกแล้ว ) คราวนี้เธอขอโอกาสอีกครั้ง ( ท่าทางจริงจังมาก ) ส่งไปตอบกลับอย่างไว มีโทรมาหาด้วย ผมเห็นถึงความพยายามของเธอ + กับผมยังไม่มีใคร และลึกๆ ใจก็ยังรู้สึกรักอยู่ จึงตกลงคบกันอีกครั้ง คือตั้งแต่เธอไปเรียนที่ ต่างจังหวัดเราไม่เคยได้เจอกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว ซึ่งเราได้สัญญากันไว้ว่าปิดเทอมเมื่อไรเราจะมาเจอกันให้ได้นะ คิดถึงมาก พอถึงเวลาจริงๆ นางไม่ตอบแชท ไม่ตอบไลน์ ไม่รับสาย ไม่โทรกลับ กลับมาอยู่บ้านก็ไม่เคยบอก
จนกระทั่งนางตอบไลน์มา ว่ากำลังกลับ จะขึ้นเครื่องแล้ว แล้วก็เงียบหายไปอีกอาทิตย์กว่า จนมาถึงก่อนเมษานางบอกว่าจะกลับมาบ้านเพราะว่าง 5 6 วัน นางบอกว่ารอบนี้จะมาให้ได้นาง " สัญญา " ( อีกแล้ว ) แต่พอถึงวันที่จะต้องกลับจริงๆ ไอ้เราก็รอไปเถอะ
เฟสไม่ต อบ ไลน์ไม่ตอบ ผมก็เลยแอบไปส่องเฟสเพื่อนๆ ของ A สรุปว่านางไปงาน full moon party ที่พงันเฉย แล้วที่คุยกันไว้ สัญญากันไว้ล่ะ ? ตอนนั้นผมโมโหมาก บ่นไปสารพัดเลย จนผมขอเลิกกับเธอ แต่เธอเหมือนจะไม่ยอม บอกให้หาเหตุผลดีๆมา ผมก็ไม่ตอบเกือบ 2 อาทิตย์ จู่ๆ A ก็ไลน์มาว่า แฟนหายอยากได้คืน นางอ้อนวอนเต็มที่ไอ้เราก็แพ้คนขี้อ้อนก็เลยยอมใจอ่อนกลับไป ( อีกแล้ว ) จนกระทั้งประมาณกลางเดือน มิ.ย. 60 ที่ผ่านมา A ส่งของขวัญวันเกิดชิ้นนึงมาให้ผม พร้อมกระดาษพับรูปหัวใจพร้อมข้อความข้างใน ผมได้อ่านแล้วรู้สึกดีมาก ชีวิตนี้ไม่เคยได้ของขวัญจากผู้หญิงคนไหนมาก่อน เลยคิดว่าครั้งนี้เธอคงจะรักผมจริงๆ ผมก็เลยสัญญากับตัวเองว่าจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอมีความสุข ไม่ต้องทุกข์ กังวลใจในตัวผมถึงแม้ว่าเราจะอยู่ไกลกันก็ตาม และเมื่อซักเดือน สิงหาที่ผ่านมา เธอเริ่มเปลี่ยนไป ( อีกแล้ว ) ไม่ค่อยสนใจ ไม่ค่อยคุยกับผม ให้เวลากับเพื่อน ไปแต่ร้านเหล้า ผมขอร้องให้เบาๆ บ้างเธอก็ไม่สนใจ เธอบอกว่านี่มันคือสังคมของเธอ เธอจะหยุด เมื่ออยากจะหยุดเอง เป็นแบบนี้มาตลอด ออนแต้ไม่ทัก อ่านแต่ไม่ตอบ กว่าจะตอบข้ามวันเลย บางทีเป็นอาทิตย์กว่าจะตอบ ตอบก็ตอบไปงั้น ไม่ได้สนใจ ใส่ใจกับอีกฝั่งที่เขารอ บอกว่าไม่มีเวลาเพราะต้องทำโปรเจ็คผมเข้าใจ แต่ทำไมเพื่อนแท็คอะไรไปตอบอย่างไว เพื่อนเม้นอะไรตอบอย่างไว ทำไมเราชวนคุยไม่เห็นตอบ จนกระทั่งวันนั้ 3 ตุลา 60 ประมาณทุ่มกว่าๆ ผมขับรถกลับบ้านเปียกฝนอย่างหนักมาจอดแวะปั๊มหลบฝน หยิบมือถือขึ้นมาเปิดข้อความอ่านถึงกับเข่าอ่อน หมดแรง หน้าชาเลยทีเดียว เธอขอเลิกผม เธออยากเททุกอย่าง อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ ผมก็ได้แต่ทำใจ ปลอบใจตัวเอง แล้วก็ตอบกลงไป เลิกก็เลิก ไม่เป็นไร แต่... เรื่องมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น ผมไปส่องเฟสของเธอ แต่ก็ต้องหน้าชา และจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เพราะสถานะของเธอกำลังคบกับผู้ชายอีกคนอยู่ ซึ่งน่าจะรู้จักกันไม่นานนี้เอง ซึ่งผมคิดว่าที่เธอออนแต่ไม่ตอบเพราะเธอคุยกับคนอื่นอยู่ โดนบอกเลิกว่าเจ็บแล้ว แต่ดันมาบอกว่าห้ามยุ่งกับแฟนใหม่ของเธอ ประโยคนี้มันเจ็บปวดไปถึงขั้วหัวใจ แล้วเธอก็บล็อคผมไป...
** อยากจะบอกว่าผมก็แค่ผู้ชายธรรมดาๆ ไม่ได้ดีเลิศไม่ได้หล่อ ไม่ได้รวยเหมือนคนอื่นเขา แต่ผมมีความรัก ความจริงใจที่จะมอบให้เพียงคุณ คนที่ผมรักเพียงคนเดียวเท่านั้น ขอโทษที่ผมไม่ชอบกินเหล้า เลยไปเมากับคุณไม่ได้ ขอโทษที่ความห่างไกลเป็นอุปสรรคที่ทำให้เราต้องเลิกรากัน ขอโทษที่ความเป็นห่วงของผมมันอาจจะทำให้คุณรำคาน ขอโทษที่ผมไม่มีเซอไพรซ์อะไรให้ เพราะผมทำให้ไม่ได้เพราะคุณพยายามที่จะหาข้ออ้างต่างๆ เพื่อที่จะไม่มาเจอกัน ผมรักและอยากที่จะดูแลคุณไปตลอดชีวิต แต่ผมทำไม่ได้ เพราะคุณไม่เลือกผม ผมพยายามเพื่อคุณมากมากเกินพอแล้ว แต่คุณกลับไม่เคยเห็นสิ่งที่ผมทำกับคุณเลย ผมเคยคิดว่าการจริงใจกับใครบางคน เราจะได้รับความจริงใจนั้นตอบแทน แต่วันนี้ผมเห็นแล้วว่า ทฤษฎีนี้ มันไม่เป็นจริง
สิ่งต่างๆ ที่เราเคยวาดฝันไว้ด้วยกัน ถึงแม้วันนี้มันจะไม่มีอีกแล้ว ไม่มีเธอในวันข้างหน้าแล้วก็ตาม แต่ผมก็ก็จะก้าวเดินต่อไป สิ่งที่คุผณทำกับผมทั้งหมดนี้ ผมจะไม่โทษ ไม่โกรธ ไม่เกลียดคุณ เพราะผมใจอ่อนเอง สุดท้ายนี้ขอให้เธอมีอนาคตที่สดใส ให้สมหวังกับสิ่งที่ตั้งใจนะ ผมจะจำไว้ว่าครั้งหนึ่ง..เราเคยรักกัน
.. รักและคิดถึงเสมอนะ " แป้งบ้า " .. 😢😢