ละครรากนคราคืองานศิลปะการทำละครที่ละเมียดละไมและไม่ได้แย่ยับเยินอย่างที่หลายคนคิด ข้าเจ้าว่าเมื่อละครจบลง หลายๆคนคงเริ่มคิดได้ว่า ที่ผ่านมาคุณได้ดูละครแบบหน่อเมืองที่ยึดติดเวอร์ชั่นเก่า  หรือคุณดูละครแบบศุขวงศ์ที่เปิดใจน้อมรับสิ่งใหม่และวิจารณ์อย่างสร้างสรรค์  

นอกเหนือจากคำติติงเรื่องเพลงหลัก  การให้ความสำคัญของละอองคำ หรือการมโนของแม้นเมือง  ส่วนตัวคิดว่า ละครเรื่องนี้มีดีมากกว่าครึ่งในด้านคุณค่าทางศิลปะ  ทีมงานได้รังสรรค์วัฒนธรรมภาษาถิ่น ผ้าซิ่น ศิลปะประเพณี ให้ความงานแห่งล้านนาให้กลับมามีชีวิตอีกครั้งอย่างงดงาม  มิหนำซ้ำดูละครแล้วไม่ได้แค่ย้อนดูตัวเอง แต่ยังย้อนประวัติศาสตร์ไปดูเรื่องราวในอดีตอีกด้วย  

สุดท้ายนี้ขอชื่นชมผู้จัด ผู้กำกับ นักแสดง และทีมงานทุกคนที่ตั้งใจทำออกมาได้ดีที่สุด  เชื่อว่าค่ายคุณออฟเป็นค่ายที่น้อมรับคำติติงเสมอ และมั่นใจว่า ลายกินรีเรื่องหน้า Act Artจะกลับมาครองใจอีกครั้ง    โดยรวมแล้วรากนคราเวอร์ชั่นของค่ายAct Artจะเป็นหนึ่งละครในดวงใจแน่นอนค่ะ

รากนคราเปรียบเสมือน ภาพโมนาลิซ่าใส่ผ้าซิ่นท่ามกลางดอกชมพูป่าที่ถ้าเอามาให้คนชมก็คงเห็นความสวยที่ไม่เหมือนกัน