เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมกับผู้หญิงคนนี้ คุยกับมันตั้งแต่ตอนเราอยู่ปี 3 เทอม 2 เราทั้งคู่อยู่ปีเดียวกัน ผมเป็นคนทักเธอก่อนทางเฟสบุ๊คเพราะมันขึ้นฟีดที่หน้าเฟสผมเอง พอดีความที่ผมไม่มีแฟนมาหลายเดือนแล้วจึงอยากหาแฟนด้วย โดยที่ผมมีกฏคือเวลาผมไปส่องเฟสใครผมจะเลือกจีบแค่คนที่โสดเท่านั้น โดยถามเพื่อนที่พอรู้จักด้วย แรกๆที่คุยเราก็ทักทายตามภาษาคนเพิ่งรู้จักกันแต่ เธอคงเครียดกับเรื่องเรียนแล้วเวลาที่เราคุยกันเธอจะคุยกันผมนานมา เป็น ชั่วโมงๆ เราคุยกันแบบนี้ทุกๆวัน จนผมคิดในใจว่าอยากมีเธอคนนี้เป็นแฟน เคยมีนัดเจอกันโดยที่เป็นการจากกันที่แปลกๆโดยเธอบอกว่าอยากมานอนที่ห้องผม เธอเป็นคนอยากมาผมเอง ผมตกใจมากกก ที่เธอจะมานอนที่ห้องผมทั้งที่เราไม่เคยเจอกันและเป็นการเจอกันครั้งแรก ผมจึงไปรับที่หอเธอ ผมก็ยิ้มๆ เขินๆ แต่เธอดูปกติมาก แค่เธอวางตัวไม่ถูกเฉยๆ ผมจึงเราเธอมานอนที่หอผม แต่ผมให้เกียติว่าผมจะไม่ทำอะไรกับเธอแน่นอนครับ ถึงเราจะเตียงเดียวกันแต่ก็เอาหมอนข้างมากั้น เรานอนแบบนี้กันจนเช้า ผมถามเธอว่าเธอมีแฟนแล้วหรือยัง เธอบอกว่าเธอไม่มีแฟน จนตอนเช้า 8 โมง เธอก็ให้ไปส่งที่หอแบบปกติ เราก็คุยแบบนี้กันทุกวันจนเป็นปกติ จนกระทั้ง ช่วงสอบปลายภาคเรียน ปี 3 เทอม 2 ผมได้พบกับความจริงบ้างอย่าง ที่จริงเธอมีแฟนอยู่แล้วแต่เธอกับแฟนที่ไม่ค่อยได้เจอกัน (แฟนของเธอก็อยู่ ม.เดียวกันนี่เนี่ย) เธอก็ไม่ค่อยกับผมช่วงหลังๆ อาจเป็นเพราะแฟนเธอกลับมาคุย ผมจึงพอเข้าใจว่าผมโดนหลอกแล้ว ผมจึงเสียใจแต่ก็ไม่มากหรอกตอนนั้นเพราะเราเพิ่งคุยกันมาแค่ 2 เดือนกว่า แต่เธอก็ยังอยากคุยกับผม เธอบอกว่าผมเป็นคนสุภาพมาก เธอก็เจอผู้ชายมาที่มาจีบเธอหลายคนไม่สุภาพเท่าผม ผมก็งงๆ นะ ผมจึงถามเธออย่างจริงจังอีกรอบว่า เธอมีแฟนแล้วใช่ไหม จนเธอเอ่ยปากออกมาว่า เธอมีแฟนแต่เหมือนไม่มี เพราะแฟนเธอไม่ค่อยมาเจอเธอเลย (คิดในใจผมไม่เชื่อใจเธอเลย) ผมจึงพยายามหนีห่างจากเธอไม่ตอบเธอ เพราะเธอมีแฟนอยู่แล้ว จนเธอบอกกับผมว่า เธอจะเลิกกับแฟนเก่าเธอ ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผมใจอ่อน ผมกลายเป็นเชื่อเธอซะงั้น แล้วเราก็กลับคุยกันอีกครั้ง ผมก็พยายามเชื่อใจเธอ แล้ววันนึงตอนบ่ายผมเรียนเสร็จก็กลับมาหอ แล้วอยู่ๆก็มีคนมาเคาะหอเปิดประตูมาเป็นเธอ ผมตกใจมากกก เธอเดินมาหอผมอีกครั้งเธอทำหน้าเซ็งมาก อารมณ์ไม่ดี เหมือนเธอจะทะเลาะกับแฟนเธอมาผมจึงปลอบใจเธอว่า อย่าคิดมากเดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเองแหละ ผมปลอบใจอยู่นานแล้วก็ไปส่งเธอที่หอคืนวันนั้นเธอก็มาขอผมเป็นแฟนทางแชท เธอบอกว่าจะเอาไม่เอา ไม่งั้นไม่เป็นแล้วนะ ผมจึงถามเธอว่าเธอเลิกกับแฟนเธอแล้วใช่ไหมที่จะมาขอผมเป็นแฟนเนี่ย เธอบอกเลิกกับแฟนแล้ว ผมใจอ่อนจึงตกลงเป็นแฟนกันเธอ ผมดีใจมากกก เธอยอมขึ้นสถานะกับผมด้วย แล้วก็คุยกับเธอทั้งคืนเลยจนเราก็นอนหลับพร้อมกันจนตอนเช้าเธอขอให้ผมไปส่งเธอที่ม.หน่อย ผมจึงไม่รอช้าไปส่งเธอทำหน้าที่แฟนที่ดีเลย เธอเรียนคนละตึกกับผม ส่วนผมไปทำแลปต่อแล้วจนประมาณ 4 โมงเย็นของวันนั้นเธอโทรมาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วยตอนนั้นผมยุ่งแลปอยู่จึงบอกเธอว่าเดี๋ยวค่อยคุยนะครับ พอผมทำแลปเสร็จผมเปิดเฟสบุ๊คมา แล้วสถานะที่ผมขึ้นว่าเป็นแฟนกับเธอเมื่อคืนมันหายไป ผมงง ผมจึงโทรหาเธอ เธอบอกเธอเป็นคนเอาออกเอง ผมตกใจแบบเห่ยทำแบบนี้ได้ไง เธอไม่พูดอะไรกับผมสักคำ จนผมถามว่าไหนที่บอกผมว่าเธอมีอะไรจะพูด เธอบอกไม่มีแล้ว แล้วก็วางสายไป ผมพยายามโทรไปเธอก็ตัดสาย จนผมงงไปหมดแล้วความเชื่อใจมาลดลงมา ผมจึงกลับมาหอผม ผมคิดว่าเธออาจจะเครียดกับเรื่องเรียนหรือเปล่าผมไม่แน่ใจ ผมจึงโทรไปเธอรับสายแล้วถามเธอว่าเป็นอะไรไหม ผมทำผิดตรงไหนหรือเปล่าเธอไม่พูดแล้วบอกเปลี่ยนเรื่องเถอะ ผมจึงรวบรวมสติแล้วหาอะไรที่เธอน่าจะสบายใจผมจึงชวนเธอไปตลาดนัดแถวม. เธอบอกผมว่า เธอยังไม่อยากไปกับผม ผมจึงอ่าๆ ตามใจเธอ แล้วเธอก็วางสายผมไป ผมเซ็งมากวันนั้น ผมจึงไปตลาดนัดกับเพื่อนตอนเย็นผมเดินๆ ไปเรื่อยๆ จนสังเกตเห็นผู้หญิงที่เหมือนเธอ ผมจึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ และแล้วก็เป็นเธอจริงๆ เธอเดินมากับแฟนของเธอ เธอเห็นผม แต่เธอก็ทำเป็นหลบหน้าผม ใช้แฟนเธอกันที่ตัวสูงกว่าเธอหลบหน้าผม ผมอารมณ์ขึ้นมากๆ จนเดินผ่านเธอไป ผมเดินไปคิดไปว่ามันถึงเวลาแล้วแหละที่ผมต้องเคลียร์กับเธอจริงๆสักที ผมเดินออกจากเพื่อนบอกขอไปธุระหน่อย เพื่อนผมก็งง แต่ผมก็เดินตามหาเธอเลย ผมไม่รู้ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน พอเจอเธอ ผมเดินเข้าไปหาเรื่องเธอจังๆตรงหน้าเลย แฟนของเธอก็เหมือนรู้ว่าเธอคุยกับผมอยู่ แต่ตอนนั้นไปไม่สนอะไรทั้งนั้น จนเดินเข้าไปหาเธอแล้วบอกว่าผมขอคุยด้วยหน่อย แฟนของเธอก็จะกันๆผม แต่ผมขอเคลียร์กับเธอจริงๆ จังๆ แฟนของเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรมากจึงปล่อยให้ผมเคลียร์กับเธอ เธอจับแขนเธอเดินมาข้างหลังตลาด แล้วแฟนเธอก็พูดว่า จะเคลียร์ก็เคลียร์เลย เราขอไม่ยุ่งเกี่ยวนะ ผมก็งงๆหน่อย แล้วคิดในใจว่า ทำไมขอเคลียร์กับเธอจากแฟนง่ายแบบนี้ว่ะ แต่ความที่อารมณ์ขึ้นผมจึง พูดกับเธอด้วยคำพูดที่ไม่ดีเลย ยอมรับว่า วันนั้นผมมาก แต่ผมต้องการความชัดเจน จนเคลียร์กับเธอ ผมถามว่า ไหนบอกว่าวันนี้ไม่มาตลาดนัดไง เธอบอก พอดีแฟนชวนมาเดินอ่ะ ผมทำอะไรไม่ได้เลย ไม่น่ามาหาเรื่องด้วยซ้ำแต่ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมจึงถามเธอว่า เธอโกหกผมมาตลอดใช่ไหม ทำกับผมเป็นนี้ได้ไง ผมก็มีหัวใจนะเว้ย (เสียงโมโหมาก) ระหว่างแฟนเธอกับผม เธอเลือกใครรรรรร (เป็นคำพูดที่ไม่น่าพูดเลยแต่ก็อยากรู้จริงๆ) เธอบอกว่าเธอเลือกแฟนเธอ ผมบอกพูดชัดๆดิ เธอก็ทำหน้าแบบจริงจังมาก แล้วบอกเธอเลือกแฟนเธอแล้ว เธอกับแฟนเธอกลับมาคืนดีกับแล้ว ผมได้ยินคำตอบจึงโอเค พอกันที แล้วผมก็เดินออกมาจากตรงนั้นเลย โดนที่ผมไม่ซื้ออะไรกินเลยตอนเย็นแล้วบอกเพื่อนว่า ผมขอกลับก่อนนะ เพื่อนผมก็พอเข้าใจแล้วบอกว่า เอ่อๆ อยากคิดมากนะมีอะไรก็บอกกูได้ ผมจึงขอไปหอเพื่อน ไปกินเหล้านั้นแหละ  ผมเล่าให้เพื่อนผมฟังทุกอย่าง เพื่อนผมบอก เขาคงไม่ได้แคร์เราหรอก อย่าไปสนใจเลย ผมกินเหล้ากับเพื่อนจนถึงตี 3 ผมไม่ไหวจึงขอเพื่อนกลับ ผมขี่รถกลับหอตัวเอง พอผมกลับถึงห้องปุ๊ปอยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมา ผมร้องไห้หนักมากเสียใจที่สุดเลยก็ว่าได้ จนผมตั้งสินใจแล้วว่าจะไม่ยุ่งกับเธออีกแล้ว ผมบล็อกเฟส และทุกอย่างที่เธอจะติดต่อผมได้ จนผมสอบปลายภาคเรียนผมก็อาการดีขึ้นมากหลังจากที่โดนหลอกจากเธอมา อยู่ๆก็มีเบอร์แปลกๆโทรมาหาผม ปรากฏว่าเป็นเธอเองที่โทรมา ผมไม่คิดอะไรจึงถามว่า มีอะไรหรอ เธอมาขอโทษเรื่องที่ทำกับผมวันนั้นที่ตลาด ผมจึงอยากรักษาน้ำใจความเป็นเพื่อนกับเธอ ผมจึงบอก ไม่เป็นไร ผมดีขึ้นแล้ว เธอก็ชวนคุยกับผมยาว ผมก็พยายามจะวางสายแต่เธอก็หาเรื่องคุยกับผม จนเธอบอกว่า เธอเลิกกับแฟนแล้วนะ ผมจึงหรอ เลิกกับเขาทำไม เธอบอกว่าเธอกับเขาเข้ากันไม่ได้ ผมก็ไม่เชื่อคำพูดเธออีกแล้ว ผมจึงหาเรื่องวางสาย ว่า พอดีเราจะไปกินข้าวกับเพื่อนอ่ะ แค่นี้ก่อนนะ ผมจึงบล็อกเบอรนั้นทิ้งไป แล้วเธอก็ทำแบบนี้ตลอด นานๆที ก็จะเอาเบอร์แปลกๆโทรมาหาผม ผมก็หาเรื่องวางสายตลอด จนผมไปฝึกงาน 2 เดือน เธอก็โทรมาหาผมแบบนี้เรื่อยๆ จนผมเริ่มใจอ่อน และก็สงสัยที่เธอโทรมาตลอดทำไม เธอบอกว่า เธออยากกลับมาคุยกับผม ผมก็บอกว่า ถ้าคุยก็คุยแค่เพื่อนนะ เธอตกลง ผมจึงปลดบล็อกเฟสบุ๊คของเธอ แล้วเราก็กลับมาคุยกันทุกวันๆ เธออยากมาขอคืนดีกับผม ผมจึงถามอีกครั้งว่า แฟนเธอล่ะไม่กลับไปหาเขาหรอ เธอเล่าทุกอย่างให้ผมฟังว่าเธอเลิกกับแฟนเก่าเธอแล้วจริงๆ เธออยากคุยกับผมมากๆ ผมก็ไม่เข้าใจเธอเหมือนกันว่าที่โดนผมว่าไปที่ตลาดวันนั้นเธอไม่โกรธผมเลยหรอ เราคุยแบบนี้ทุกๆวันจนผมฝึกงานเสร็จกลับมา ม. มาเรียนปี 4 แล้วก็คุยกับเธอ เธออยากให้ผมเป็นแฟนเธอ ผมจึงบอกว่า ถ้าอยากให้ผมเป็นแฟนเธอจริงๆล่ะก็ ต้องทำให้ผมเชื่อใจก่อน ว่าเธอจริงจังกับผมจริงๆ ผมบอกเธอว่าถ้าเธอจริงจังผมก็จะจริงจังกับเธอด้วย เราก็คุยกันจนแบบจะเหมือนแฟนแหละ เรียก ตัว เรียก เค้า ซะหวาน ผมใจอ่อนด้วยแหละครับ เพราะเธอมาอ้อนผมขนาดนี้ ผมจริงจังมากกับเธอ เธอก็จริงจังมากกับผมเช่นกัน เวลาเธอไปร้านเหล้าแล้วมีคนมาจีบเธอ เธอบอกจีบไม่ได้ เธอมีคนคุยอยู่แล้ว ผมก็ดีใจหน่อยๆจนเรากลับมาคุยกันแบบจีบกันปกติ ไปเรื่อยๆ ตอนนี้ เธอบอกผมทุกอย่างเลยเพราะเธอจริงใจกับผมมาก ไปไหนมาไหนก็บอก แต่มีปัญหาอยู่หนึ่งอย่างครับ คือ มีคนมาจีบเธอเยอะมาก เพราะเธอหน้าตาดีด้วย ตัวเล็ก น่ารัก เธอไม่ชอบให้มีคนมาทักแชทมาจีบเธอ ซึ่งวันนึงก็ประมาณ 10 กว่าแชทได้ที่ทักมาจีบเธอ แล้วเธอก็เป็นอะไรไม่รู้ช่วงนี้เธอชอบโพสต์เฟสบุ๊คว่า เธอโสด เธอไม่มีแฟน อยู่บ่อยๆ จนผมเริ่มไม่มั่นใจอีกแล้วว่าเธอจริงจังกับผมอยู่ไหม ผมถึงขนาดทะเลาะกับเธอ เธอก็บอกถ้าเป็นแบบนี้ เธอก็จะไม่คุยด้วยแล้วนะ ผมไม่แน่ใจมากๆเลยครับว่าเธอคิดยังไง  แถมช่วงนี้มีมือที่ สาม ชอบแนะนำผู้ชายให้เธอลองคุยด้วย คนที่เป็นมือที่ สาม ก็รู้ว่าเธอคุยกับผมอยู่ ช่วยคอมเมนต์หน่อยครับ ผมสับสนหมดแล้ว และ ขอบคุณที่ตั้งใจอ่านเรื่องราวของผมมานะครับ
กับความรักครั้งนี้ผมจริงจังมาก!