คนใหม่ที่คุณคุยด้วย คุณก็รู้อยู่แล้วว่าเขาก็มีใจให้คุณ คุณก็เลยบอกชอบไป ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนอะไร คือถ้าคิดว่าใช่ ทำไมไม่จบความสัมพันธ์ที่มีอยู่ก่อน แล้วมาเริ่มต้นความสัมพันธ์กับคนใหม่แบบแฟร์ๆ อะคะ ทั้งๆ ที่คุณก็รู้แน่ๆ ว่าอีกฝ่ายก็มีใจให้?

ทีนี้ที่เจอส่วนใหญ่คือ มีแฟนอยู่แล้ว ไม่ก็มีคนคุยๆ อยู่ แต่ก็บอกว่ามีปัญหากันอยู่ คนนั้นยังไม่ใช่สำหรับคุณ เค้างี่เง่า ชวนทะเลาะ เด็กบ้างไรบ้าง ไม่ค่อยมีเวลาให้คุณ เลยเปิดใจให้คนใหม่ พอบอกให้ไปเคลียร์ตัวเองก่อนว่าจะเอายังไงกันแน่ คุณก็บอกว่า โอเค คุณจะไปเคลียร์ แต่สุดท้ายคุณก็ไม่กล้าเคลียร์ ไม่กล้าบอกเค้า กลัวว่าเค้าจะเสียใจ กลัวเค้าทำใจไม่ได้ สงสารเค้า เค้ามีคุณแค่คนเดียว แล้วก็ขอให้เรารอ คุณบอกว่าคุณพยายามจะเคลียร์ปัญหานี้

พอเราเห็นคุณสงสารเค้า เราก็เลยสงสารเค้าด้วยอะค่ะ สุดท้ายเราก็เลยเลือกที่จะถอยออกมา เพราะเราเองก็มองว่าปัญหานี้เราไม่ได้เป็นคนเริ่ม เราไม่ควรจะถูกดึงเข้าไปอยู่ในเกมที่ทำให้จิตป่วยแบบนี้ แต่พอเราถอยออกมาคุณก็มาฟูมฟายโวยวาย ขอโอกาส คุณบอกว่าคุณเจ็บ คุณทรมาน ขอเราว่าอย่าเงียบ อย่าหายไป คนมันมีใจให้อยู่แล้ว เจอแบบนี้มันก็เจ็บป่ะคะ การถอยออกมาก่อนทั้งที่อีกฝ่ายก็ใจตรงกันมันก็ยากอยู่แล้ว แล้วคุณก็มาทำให้มันโคตรยากไปอี๊ก

คาใจมาหลายเคสละค่ะ วันนี้เลยอยากถาม ว่าถ้าคุณไม่โอเคกับความสัมพันธ์ที่เป็นอยู่ แล้วอยากเริ่มความสัมพันธ์กับคนใหม่จริงๆ ทำไมไม่ทำให้ตัวเองเคลียร์ๆ ก่อนมาบอกชอบคนใหม่อะคะ มันเหมือนคุณทำเรื่องให้มันยากขึ้น ทั้งๆ ที่มันไม่ควรจะเป็นปัญหาอะค่ะ