มาร์คคงไม่เคยดู รู้จักฉัน
  แต่ละวันเราต่าง มีความเหมือน
  วันเวลานาที ผ่านปีเดือน
  เราต่างเลื่อนลอยไป ตามชะตา

     ใจเริงคือไม้หลัก ปักตมเลน
  โยกโอนเอนทุกยาม ตามยถา
  ใจเริงไร้จุดยืน ความเป็นมา
  อยู่ได้เพราะพึ่งพา และแย่งเขา

     เขาต่างมีทะเบียนจด ตามกฏหมาย
  เริงก็มีอุบาย แก้คลายเหงา
  มารยาร้อยเล่มเกวียน เกินจะเดา
  ทำทุกอย่างชิงเอา ของเขามา

     เริงหลงรื่นรมย์โลก โลกียะ
ไม่เคยตะ หนักในศาสนา
  หิริโอตัปปะ ไม่นำพา
  คนดูด่าแทบจะ ทุบทีวี

     เริงกลัวความแพ้พ่าย เริงอายเขา
เริงมัวเมาถนัด เรื่องบัดสี
เริงทำได้ทุกอย่าง ทางไม่ดี
ขอเพียงมีอำนาจ และเงินทอง

    มาร์คคงไม่เคยดู รู้จักฉัน
ชื่อเสียงเราเท่ากัน เรื่องผยอง
ตอนนี้คนจดจำ กว่าลำยอง
เราทั้งสองสมควร ได้รางวัล

     ใจเริงเป็นไม้หลัก ปักตมเลน
โยกโอนเอนเพราะใจ ไล่ตามฝัน
ทั้งเรื่องไม่เป็นชิ้น ไม่เป็นอัน
แต่ว่าวันสุดท้าย ยังได้คิด

      ใจเริงจบแต่มาร์ค ยังไม่จบ
  มาร์คยังพบเสียงประนาม คนตามติด
เริงแนะนำนอนมือก่าย หน้าผากคิด
สำนึกผิดเวรกรรม มาร์คทำไป

             .............

    อาร์ต โฟล์คสวาเกน