ผมเป็นผู้ชายคนนึงที่โคตรขี้อายเลยครับ ก่อนหน้านี้มันไม่เป็นขนาดนี้จนกระทั้ง เมื่อตอน ม.ปลาย ผมได้แอบชอบรุ่นน้องคนนึง น้องเป็นคนน่ารัก เรียนเก่ง ยิ้มทีหัวใจละลายนั้นแหละเอาเป็นว่าผมหลงเลยหล่ะครับ ตอนนั้นน้องอยู่ ม.3 ผมม.4  แต่ผมก็ยังไม่กล้าคุยกับน้อง จนเพื่อนผมคาบไป (แห้ว๕๕๕๕๕) ตอนนั้นก็เฉยๆ ก็ไม่ได้ความผิดเพื่อน เราช้าเอง จากนี้แหละครับที่ทำให้ผมได้เริ่มคุยกะน้อง คือน้องเขามารอเพื่อนที่สนามบาสตอนเย็นเพื่อนผมมันไปซ่อมวิชาเลขมั้งนะ เลยช้า( ผมเป็นนักบาส โปรโมทหน่อย๕๕๕๕๕๕)ผมก็เล่นบาสปกติจนลูกบาสมันกระเด็นไป ผมนี้วิ่งสุดชีวิตเพื่อให้ไม่ได้โดนน้อง แต่ดันเบรคแตกกระโดดขว้าลูกพร้อมข้ามหัวน้องลงไปนอนกับพื้น ๕๕๕๕๕คือเหมือนเว่อร์แต่จริง พอผมล้มน้องก็ถามว่า"เป็นอะไรไหมคะพี่นัท" ผมนี้รีบลุกขึ้นพร้อมเก็บอาการแสบที่มือถลาถูไถกับพื้นแล้วบอกว่า"ไม่เป็นไรจิ๊บๆ"ร้องไห้ผมยิ้มแบบเขินๆ) (ใจจริงหัวใจจะระเบิดแล้วน้องเรียกชื่อกูด้วย😍) น้องก็บอกว่า "ขอบคุณคะพี่นัท" (ผมนี้ยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิมพร้อมหัวเราะกลบเกลื่อน ว่ากูตื่นเต้นบอกไม่ถูกจริงๆ) แล้วตอบไปแบบเสียงสั่นๆติดอ่าง "ม ม ไม่ เป็นไรร~ ~ ค ค ครับ" นั้นคือครั้งแรกที่ได้คุยกับน้อง ไม่นานต่อมาผมก็เจอน้องรอเพื่อนที่เดิม ครั้งนี้ผมเป็นฝ่ายทัก "อ่าวน้อง ฟ. มารอ บ. หรอ"ร้องไห้ผมขอใช่คำย่อนะเดี่ยวน้องมาอ่านอาย๕๕๕๕๕๕) น้องก็ตอบ "ค่ะพี่นัท" (เรียกชื่อกุอีกแล้วววว😇) ผมเลยเอาวะ ขอไลน์ละกัน น้องก็คงไม่คิดอะไรมั้งเลยให้มา ผมเลยโลภมากขอเฟสด้วย ๕๕๕๕๕๕ น้องก็ให้มาอีก ๕๕๕๕๕๕๕กลับบ้านเปิดคอม แอดอย่างไว วันนั้นไม่ได้เอาโทรศัพท์ไป ผมให้น้องจดใส่กระดาษให้ (ลาวมากกรู🤣) จากนั้นมาผมก็คุยเล่นกับน้องในเฟสมา ตลอดจนกระทั้งน้องขึ้นม.4ผมขึ้นม.5เฮ้ยดีใจ น้องต่อที่เดิม เพราะตอนที่คุยกันน้องบอกอาจจะลองไปสอบเจ้าที่อื่นดู พอน้องขึ้นม.4ไม่นานก็เลิกกับ บ. ไป เอาวะเราเราต้องบุกบ้าง แต่ก็ไม่ทัน รุ่นน้องที่เล่นบาสด้วยกันดันตัดหน้าผมไป (วฏฟรรคในใจดังๆ). (WTFแหละครับ)แต่น้องก็ยังคุยกับผมนะเวลาผมทักไป สักพักผ่านไป ผม ม.6เทอม2 จะจบแล้ว น้องก็ ม.5 เทอม2 ก่อนหน้านั้นน้องเลิกกับรุ่นน้องผมไปสักพักแล้วแหละ ส่วนผมก็ไม่ได้รุกแบบจีบตามเพราะอาย๕๕๕๕๕ เฮ้ยแต่นี้ไม่ได้แล้ว นี้เริ่มเทอม2แล้วอีก3-4เดือนกูก็จะจบแล้ว เลยเอาวะ หยอดสารพัดมุกเสี่ยวๆในสมัยนั้นหมด แล้วเวลาแข่งบาส ผมจะมีแรงเพิ่มขึ้นเป็นพิเศษ เพราะน้องมานั้งเชียร์ โว้ยยยยสู้⛹🏽⛹🏽 หลังจากนั้นไม่นานผมก็สารภาพไปว่า"พี่รักน้อง ฟ. นะเป็นแฟนกันนะ "แต่คำตอบที่ได้กลับมาคือ "หนูคิดกับพี่เป็นพี่ชายอะค่ะ หนูขอโทษนะคะ" ผมสตั๊นไปหลายวัน จนวันเป็นอาทิตย์ จนอาทิตย์ เป็นเดือน ผมก็เริ่มกลับมา ช่วงที่สตั๊นผมไม่ได้ติดต่อกับน้องเลย จนสติกลับมา เลยทักไปน้องก็ยังตอบปกติ และใน รร เราก้ไม่ได้หลบหน้ากันแล้วเริ่มแหย่เริ่มแซวกันเหมือนเดิม เพราะผมทำใจได้แล้ว แต่ผมเลิกฟังเพลงไทยไปเลยนอกจากความหมายจะเจ็บแล้วตรงแล้ว ตอนที่จีบผมจะชอบเล่นเกมส์ส่งเพลงกันไปมา มันเลยเป็นปมนิดหน่อย หันมาฟัง HIPHOPแทน จังหว่ะมันได้(ขอโทษครับนอกเรื่องไปหน่อย😬) เอาเป็นว่าเรากลับมาคุยได้เดือนกว่าๆ ผมมารู้ว่าน้องได้คบกับเพื่อนของน้องในห้องนั้นแหละ ผมนี้ สตั๊นอีก แต่คราวนี้ผมสตั๊นไม่นานเพราะเราก็ไม่ได้ใจเขาอยู่ดีผมเลยหมกมุ่นกับการเล่นบาสแบบต้องเล่นทุกวันจนทุกวันนี้ก็ยังเล่นอยู่แต่ ค่อนข้างอ้วนขึ้นเพราะเฮิร์ทไปหน่อยกินเยอะจาก70สูง180 ตอนนี้85 ๕๕๕๕๕๕๕ แย่นะ แต่ไม่ได้อ้วนมาก(คิดไปเองไออ้วน)เอาเป็นว่าผมคือหมูที่แข็งแรงละกัน 🐷💪🏻 นั้นแหละครับผมก็ไม่ได้อะไรกับน้องแล้วแต่เจอหน้ากันก็ทักกันปกติเพราะผมจบไปแล้วแต่ก้ยังแวะเวียนไปที่ รร บ่อยครั้ง (ยึดติดสถาบันนะเนี้ย!) เพราะรักครั้งนี้ทำให้ผมไม่กล้าที่จะเข้าหาคุณผู้หญิงที่ผมชอบเลยสักครั้ง ผมกลายเป็นคนไม่มั้นใจตัวเองเลย ปัจจุบัน ปี3 ก็ยังไม่เคยคุยหรือทักคุณผู้หญิงคนอื่นเลย นอกจากที่เป็นเพื่อนกันอะนะ
จบแล้วว ผมแค่อยากระบายเฉยๆ ว่ารักครั้งแรกมันทำให้ผมเป็นแบบนี้๕๕๕๕๕๕ เพราะตัวเองล้วนๆ ต้องกราบขออภัยนะครับถ้ามีคำเขียนผิดหรือพลาดอะไร เพราะนี้เป็นครั้งแรกที่ผู้ชายขี้อายตัวอ้วนคนนี้ได้ลองระบายลงพันทิป 🙏🏻