คือเราอายุ20กว่าแล้วค่ะเรามีแฟนอยู่หมู้บ้านเดียวกันเราเคยเปิดเผยกับคนที่บ้านว่าเราคบกันแต่ที่ไม่ให้คบกันเราเลยคบกันแบบไม่เปิดเผย แล้วโกหกที่บ้านว่าเลิกคบกันแล้ว เวลาเราจะไปไหนมาไหนด้วยกันเราก็ต้องหลบๆซ้อนๆ ตอนนี้เราเข้ามาเรียนในเมืองแต่แฟนเราก็อยุ่ที่บ้านเค้าเวลาที่บ้านไม่เห็นเเฟนเราที่บ้านก็จะแอบมาดูว่าแฟนเราอยุ่ที่บ้านหรือป่าวเพราะคิดว่าแฟนเราจะมาหาเรา เรารู้สึกว่าโดรจับผิดตลอดเวลา เวลาเราอยุ่บ้านจะคุยโทรศัพท์กับแฟนก็ต้องแอบคุย แล้วมีอยู่วันหนึ่งแฟนเรารถล้มเราเลยไปเฝ้าแฟนเราที่โรงบาลแต่เราไม่กลับบ้านเพราะ(ถ้ากลับบ้านคนที่บ้านจะไม่ให้ออกไปไหนนานๆเพราะกลัวว่าเราจะไปนัดเจอกับแฟน)
แล้วมีเด็กที่บ้านเราเห็นเราเลยไปพูดให้ที่บ้านฟังว่าเรามานอนเฝ้าแฟนไม่ยอมกลับบ้านเราก็ต้องโกหกที่บ้านว่าเราแค่มาเยียมเฉยๆไม่ได้มาเฝ้า แล้วเราก็เครียดมากกลัวที่บ้านไม่เชื่อเราไม่เชื่อพอกลัยไปเรียนกะจิตกะใจจะเรียนเลยค่ะ แล้วมีอยู่ครั้งนึงที่ตารู้ว่าเราคบแฟนตาเราไม่ให้ออกไปไหนมาไหนเลยค่ะให้อยู่แต่บ้านจะไปตลาดยังไม่ให้ไปเลยค่ะจนเราคิดว่านี้บ้านหรอคุก แต่เราเข้าใจว่าทุกคนหวังดี แต่เราก็อย่ากให้ทุกคนที่บ้านเข้าใจเราเหมือนกันว่าความรักมันห้ามกันไม่ได้ แต่ตอนนี้เราคบกับแฟนจะสองปีแล้วค่ะแต่ที่บ้านก็ยังไม่รู้
คิดยังไงกับเรื่องนี้ค่ะ