เราอายุ 17 นะคะ มี ปจด ครั้งแรกตอนอายุ 11

อาการ PMS มีมาตั้งแต่ตอนนั้นคือกินจุมากๆ ปวดคัดตึงเต้านม ปวดหัว แต่ตอนเราอายุ 15 มันกลับกลายเป็นว่าอาการเรามันแย่ลงมากเลยค่ะ แล้วตอน 17 นี่คืออาการหนักและชัดมากขึ้น คือช่วงก่อนมี ปจด ประมาณ10 กว่าวัน(เกือบ 2 สัปดาห์) เราจะเพี้ยนๆไปเลย คือ อาการ ปวดหัว ปวดเต้านม กินจุ ยังอยู่เหมือนเดิม เพิ่มเติมคือการ "หดหู่" "อยากฆ่าตัวตาย" ค่ะ

คือเราจะเป็นเเทบทุกเดือนเลย ถ้าอาการนี้มานี่คือ ปจด จะมาชัวร์ ใครว่านิดว่าหน่อยก็ไม่ได้ หนักๆบางทีก็อยากเองทั้งๆที่ไม่ได้มีอะไรมากระทบกระเทือนจิตใจด้วยซ้ำ คืออยู่ๆก็นึกถึงเรื่องเก่าๆที่แย่ๆมาตอกย้ำตัวเองอะค่ะ พยายามหากิจกรรมอื่นทำ เบี่ยงเบนความสนใจตัวเอง เดินวินโดว์ชอปปิ้ง(เคยชอปปิ้งจริงๆแล้วมันเปลืองตังค่ะ แหะๆ) ออกกำลังกาย แล้วหลังจากจบกิจกรรมก็ยิ่งแย่ค่ะ เหมือนแบบเราหนีออกมาไม่ได้เลย

เราอยู่เป็นคอนโดค่ะ บางทีออกไปหน้าระเบียงนี่แทบจะโดดออกไป แต่ในความคิดมันติดตรงที่ว่าไม่อยากตายแล้วเดือดร้อนคนอื่นอะค่ะ คือเราคิดหาวิธีตายที่ดีไม่ได้เราเลยยังไม่ทำ เราเคยคิดโดดน้ำ กลายเป็นว่าเดี๋ยวคนเก็บศพก็เดือดร้อนต้องมางมหาศพเน่าๆเราอีก โดดตึกเดี๋ยวคนเเถวนั้นก็อยู่กันไม่ได้ วิธีอื่นๆก็ยังดูไม่โอเคเพราะเหตุผลคล้ายๆกันเนี่ยค่ะ

ครอบครัวเรา เราเป็นลูกคนเดียวค่ะ แม่เราก็ดูแลเราดีมากค่ะ ๆม่ได้มีปัญหาอะไรเลย เมื่อหลายวันก่อนเราบอกเรื่องอาการของเราให้ฟัง แม่เรานี่ยิ่งเทคแคร์เลย แต่มันกลับทำให้เรารู้สึกผิด และก็ร้องไห้บ่อยกว่าเดิมเพราะรู้สึกเป็นภาระคนอื่นมากๆ สัมผัสได้ถึงความเพ้อเจ้อมั้ยคะ เราเองก็รู้สึกแบบนั้น

แล้วก็ชอบนึกถึงว่า สมัยก่อนเคยทำอะไรไว้กับคนอื่นบ้าง และก็วกกลับมาว่าไม่น่าเกิดมาเลย ควรไปตาย และก็วนลูปค่ะ ว่าอ้าว แล้วจะฆ่าตัวตายยังไงล่ะ วิธีนั้นก็ไม่ดี นี่ก็ไม่โอ คือเราแบบ รำคาญตัวเองมากๆค่ะ

อาการอื่นๆก็มี คือเก็บกด โมโหร้ายค่ะ คือส่วนมากพอช่วง PMS เราทะเลาะกับใคร เราจะร้องไห้ก่อนเพราะเราจะร้องไห้ง่าย แล้วสถานการณ์มันจะยิ่งแย่ค่ะ อีกฝ่ายก็ไม่เข้าใจก็ยิ่งใส่มาเต็ม เราก็กรี๊ดใส่หน้าเลยค่ะ เหวี่ยงของบ้าง ปาของ รูดของบนโต๊ะให้หล่น เหมือนคนบ้าเลยค่ะ คือเราไม่ค่อยรู้ตัวเท่าไหร่ รู้ตัวอีกทีคือกรี๊ดๆๆๆๆ และก็ช็อคเองค่ะว่าเราทำอะไรไป

ชีวิตประจำวันของเรา เราเรียนตามปกติค่ะ มีเรียนพิเศษด้วยเพราะเราอยู่ รร ที่การแข่งขันค่อนข้างสูง แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกกดดันอะไรขนาดนั้น ช่วงปิดเทอมจะเรียนพิเศษค่ะ ก็ไม่ได้มีอะไร แต่จะมีตอนที่ช่วง PMS เนี่ยค่ะ คือมันก็มีที่เราเรียนกับกลุ่ม เรียนตัวต่อตัว และก็เรัยนกัยคอมพิวเตอร์ ซึ่งตอนอยู่กับคอมพิวเตอร์นี่เราจะหนักเลยค่ะ นั่งๆเรียน ก็ร้องไห้ ไม่เป็นอันเรียนเลย แต่ก็พยายามฝืนๆค่ะ พอไม่ไหวเเล้วก็ไปเดินเล่น 5-10 นาที แล้วก็กลับมา ส่วนมากจะต้องไปเดินทุก 1 ช.ม. ค่ะ

กลับมาจากเรียน บางทีไม่ไหว สิ่งที่ทำแล้วพอบรรเทาอาการได้ คือเล่นเกมค่ะ เกมที่เราเล่นส่วนใหญ่จะเป็นเกมสบายๆ ไม่แอคชั่น แบบ Episod*  Cafe Worl* อะไรประมาณนี้อะค่ะ เราชอบเล่นหลังเรียนพิเศษเสร็จกลับมา หรือไม่ก็พออ่านหนังสือแล้วอาการกลับมาอีก แล้วบางทีคนในบ้านเรามาเห็นก็จะว่าเราค่ะ ว่าเล่นแต่เกม หนังสือหนังหาไม่ทบทวน แล้วความคิดเราก็วนเข้าลูปวงจรอุบาทว์อีกค่ะ...

จากที่เล่ามา เรารู้สึกว่ามันส่งผลกระทบกับชีวิตเรามากๆเลยค่ะ เราไม่โอเค TT