สวัสดีคับ นี้เป็นกระทู้แรกของผม ก่อนอื่นผมจะเล่าที่ไปที่มาให้ฟังก่อนว่า ผมเรียนในโรงเรียนขนาดใหญ่โรงเรียนหนึ่งเป็นโรงเรียนประจำอำเภอ ตอนนี้ผมอยู่ม.4แล้ว วันหนึ่งผมเล่นกีฬาอยู่ มีน้องคนหนึ่งเขามานั่งที่ข้างสนาม ผมไม่รุ้ว่าเขามาดูใครแต่ผมกลับรู้สึกแปลกๆที่ได้มองหน้าเขา ผมยอบรับว่าไม่เคยเจอน้องเขามาก่อนเพราะไม่ได้สนใจ ตั้งแต่วันนั้นมาผมก็ติดตามน้องเขามาตลอดๆ ช่วยเหลือทุกอย่าง แต่ผมก็คิดในใจอยู่แล้วว่าน้องเขาคงไม่รักผมหรอก แต่เมื่อไม่นานมานี้เป็นวันคล้ายวันเกิดผม น้องคนที่ผมรู้สึกดีด้วยเป็นคนถือเค้กวันเกิดมาให้ผม จากที่ผมกำลังจะตัดใจมันยิ่งเป็นการผูกผมให้ติดไปมากกว่าเดิม ผมเริ่มที่จะคิดถึงแต่น้องเขาถึงขั้นบ้าก็ว่าได้ขับรถผ่านหน้าบ้านทุกวัน มาบ้านก็นั่งคิดถึงทุกวัน จนผมทักไปในfacebookน้องเขาก็ตอบแต่เมื่อผมบอกว่าผมรู้สึกแปลกๆกับน้อง น้องมันก้อ่านแต่ไม่ตอบอีกเลย แล้วเรื่องที่น้องถือเค้กมาให้ยังไม่รวมกับที่รร.น้องมาขอนั้งร่วมโต๊ะกินข้าวน่ะคับ และเมื่อวันก่อนเป็นวันอาทิตย์ก่อนการสอบfinal 1วัน ผมบังเอิญเจอน้องที่ตลาด น้องก้ถามและพูดกับผมตามปกติ น้องก้ถามผมว่า "สอบปลายภาคอ่านหนังสือหรือยัง ติวให้บ้างดิ" ความรู้สึกตอนนั้นแทบจะติดปีกและลอยไปบนท้องฟ้า ผมได้แต่ตะลึงกับคำพูดนั้นโดยไม่ตอบกลับใดๆได้แต่ยิ้มตอบน้องและรีบเดินหลบหน้าออกมา และเดินซื้อของไปเรื่อยๆ ก้จะกลับบ้าน ผมเดินมาที่รถของผมก้เห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งนั่งยุบนรถมอไซของผม. ใช้แล้วคับน้องคนที่ผมรู้สึกแปลกๆกับน้องเขา ผมค่อยๆเดินไปที่รถของผมและเอ่ยปากถามน้องมันไปว่า "นี้ยังไม่กลับอีกหรอเนี่ย"
"แล้วมาทำอะไรรถพี่เนี่ย" น้องมันก้หันกลับมามองผมแล้วก้ยิ้มให้ผมด้วยความอ่อนหวาน น้องก้ลงจากมอไซผมและเดินอ้อมมาหาผมอีกทาง แล้วก้พูดว่า "มารอพี่ไปติวหนังสือให้ไงคับ" (ลืมบอกไปผมอยู่ห้อง1 เรียนเก่งด้วยน่ะ55 "เสียงใครอ๊วก😂🤕) ผมก้ถามว่าเครๆได้ๆไปติวที่ไหนดีล่ะ น้องมันก้ทำท่าดีและยิ้มออกมา (กุหวั่นไหวหยุดยิ้มแบบนี้ได้ไมว่ะ) แล้วก้แบมือมาขอกุญแจรถมอไซผม แล้วบอกว่าบ้านผมก้ได้พี่ เอากุญแจมาผมขับให้ ความรุ้สึกของผมตอนนั่นมันยิ่งทำให้ผมใกล้จะบ้าตายเขิลกว่าน้องมันถือเค้กมาให้อีก ระหว่างทางกลับบ้านน้องมันก้พูดนู้นนี่นั่น ถ้าเป็นคนอื่นคงลำคาญแต่แปลกที่กับน้องมันผมไม่มีแม้แต่จะลำคาญด้วยซ้ำ ผมบอกให้ไปย้านผมก่อนจะได้เอาของไปเก็บก่อน บ้านผมกับบ้านน้องห่างกันไม่ถึง3กิโม ผมเอาของเก็บเรียนร้อยแล้วก็หาหนังสือม.3ที่ยังเก็บไว้ไปติวให้น้อง พอถึงบ้านน้องมันขาผมนี้สั่นเลยคับเหมือนเขิลๆอายๆก้าวขาไม่ออก น้องมันก้เดินมาดึงเเขนผมเข้าไปนั่งในบ้าน ผมติววิชาภาษาอังกฤษให้น้องเป็นวิชาแรก น้องมันก็ดูไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่บ่นไปเรื่อยว่าไม่เข้าใจบ้างแหระขี้เกียจบ้างและแต่ก็น่ารักดีคับ55. มาถึงเรื่อง tense น้องมันก้ไม่เข้าใจยุดีแต่น้องมันขยับเข้ามาใกล้ผมมากจนผมอยู่สุดขอบโซฟาน้องมันก็มันหน้ามาหาผมแล้วก็ยิ้ม เหมือนผมตอนนั้นโดนต้องมนต์สะกดน้องมันยื่นหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆใกล้กันมากผมน้ำได้ยินเสียงลมหายใจของน้องเลยจมูกของเรา2คนแทบชนกันตอนนั้นหัวใจผมเต้นแรงมาก...............แล้วน้องมันก้เอาหน้าออกไปแล้วยิ้มให้ผมแล้วบอกผมว่า...มาติวต่อดีกว่า ตรงนี้ไม่เข้าใจเลยอ่ะ ผมอึ้งยุนานแล้วค่อยขยับเข้าไปติวให้น้องมันต่อจนเวลาเกือบ6โมงกว่าๆผมก็ขอตัวกลับบ้านเพราะตัวเองยังไม่อ่านหนังสือเหมือนกันน้องมันบอกว่าจะไปส่งผมก้บอกว่าไม่เปนไรขับกลับเองได้แต่มันไม่ยอมมันเอารถมันมาส่งผมที่บ้านแล้วเอากุญแจรถผมไว้ มันบอกว่ามันจะมารับไปสอบเพราะเป็นการขอบคุณที่ติวให้ ผมก้ไม่ปฏิเสธอะไร แล้วก้ปล่อยให้น้องมันไปส่งและมารับไปสอบ. พักเที่ยงน้องมันก้เดินมาขอนั่งโต๊ะกินข้าวด้วยเหมือนหลายๆครั้ง.......และความรุ้สึกผมก็เริ่มที่จะสับสนกับน้องมันมากกว่าเดิม  (น้องเปนชายแท้เคยมีแฟนเป็นผู้หญิงแต่พึ่งเลิกกันไป) น้องมันคิดอะไรกับผมรึป่าวววหรือแค่ผมรุ้สึกแปลกกับน้องและคิดไปเอง ........โปรดติดตามตอนแต่ไป..