แอบรักเพื่อนคนนึงตั้งแต่อยู่ ม.4 - ม.6 มาโดยตลอดตอนเรียนก็รักษาระยะห่างของความเป็นเพื้อนไว้ดีแต่พอเรียนจบไม่รู้อะไรทำให้บอกกับเพื้อนคนนั้นไปว่า"ชอบเขา"แต่สิ่งที่ได้มันไม่เหมือนกับที่เราคิดเป็นเพราะเราไม่สวยด้วนเเหละมั้ง เขารับรู้ว่าเราชอบ พยายามจะทำตัวกับเราเหมือนเดิมทักเฟสบุ๊คมาเหมือนเป็นเพื่อนกันปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดมันถามว่าเป็นงัยมั่งไม่เป็นไรใช่ใหม เราก็ต้องตอบใปว่าไม่เป็นไรนี่เเหละคือคำตอบที่ดีที่สุดขึ้นตั้งแต่เรียนจบก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยประมาณ5ปีได้ถามว่าลืมใหมตอบเลนไม่เคยลืมมันเเม้แต่วันเดียว5ปีที่ไม่เจอกันเราเองก็ภาวะนาไม่ไห้ได้เจอกันหมือนกันเพราะถ้าเจอไม่รู้จะทำหน้ายังงัย แต่มันก็มีวันนั้รวันที่เราได้เจอกันฉันได้เเต่ก้มหน้าไม่กล้าทักแต่กลับเป็นมันที่ทักเราวินาทีนั้นดีใจสุดๆที่มันไม่ลืมเราแต่ก็อย่างว่ามันทักก็เพราะคงไม่อยากเสียสถานะความเป็นเพื่อแหละแต่ก็ดีที่ไม่ลืมเพื่อนคนนี้ยังอยู่ในความทรงจำกูตลอกไปไม่ว่าอนาคตจะมีอยู่ในชิวิตกูหรือป่าวแต่กูจะมีคำว่าเพื่อนให้เสมอ#ไอ้เพื่อนรัก