วันนี้เป็นวันที่แย่มากเลยในชีวิต โดนบ้านข้างๆด่าแรงมาก ว่าหนวกหูคนจะหลับจะนอนเสีงดังน่ารำคาญ มีปัญหาอะไรออกมาคุยกับกูนี่
..ตะโกนด่าดังลั่นซอยบ้านเลยบ้านเป็นเทาเฮ้าติดๆกัน    เรารู้สึกท้อมากเลยสองวันมานี้ช่วงบ่ายลูกงอแงร้องตลอดทำให้เสียงดังและบางทีเราก็ดุลูกบ้าง
คนบ้านข้างกันไม่พอใจอะไรก็น่าจะเดินเข้ามาบอกกันดีๆก็ได้ว่าให้เราพยายามดูแลลูกหรือลดเสียงลงหน่อย อยู่ๆก็ตะโกนด่าลั่น รู้สึกแย่มาก เราน้ำตาไหลร้องไห้เลย นั่งสงบใจสักพัก อุ้มลูกเดินออกไปเรียกเค้าหน้าบ้านแล้วขอโทษเค้า เราไม่ได้ตั้งใจเสียงดัง เค้าบอกแบบกระแทกเสียงกลับมาว่าไม่เป็นไรต่อไปก็อย่าดังจะพักผ่อน  สักพักพอลูก(1 ขวบ6 เดือน) เริ่มร้องเราก็ร้องไห้ซะเลย บอกลูกว่า ถ้าหนูงอแงแบบนี้เราจะไม่มีนมกินจะต้องกินน้ำเปล่าแล้วนะ ถ้าแม่ต้องคอยอุ้มหนูตลอดเพราะเดี๊ยวคนอื่นจะมาว่าเราเสียงดังอีกและแม่ก็ทำงานไม่ได้ (งานฝีมือหาค่านม ค่าแพมเพิสไปวันๆ)ลูกมองหน้าเราแล้วยิ้มหัวเราะ  ...เฮ้อเด็กเน้อเด็กช่างไม่รู้อะไรว่าแม่กำลังเครียดกำลังคิดมากหลายเรื่อง แถมยังโดนข้างบ้านเพิ่งด่ามาอีก ..เงินก็ไม่มีสักบาทติดตัววันนี้ แพมเพิสก็หมด นมก็กำลังจะหมด......ขอบคุณเพื่อนๆค่ะที่ให้พื้นที่ระบายให้พอได้หายอึดอัด ไม่รู้จะคุยกับใครคิดมาก ...ได้ระบายบ้าง ก็โล่งไปบ้าง คืนนี้ถักตุ๊กตาหาค่านม สู้ๆเข้าไว้จะพยายามนอนให้น้อยที่สุดต้องหาเงินให้ทันค่านมให้ได้  ฮึ้บๆสู้ๆ