พอดีที่บ้านมีแมวจร แมวพลัดหลงมาจากไหนไม่รู้เป็นประจำ ใช้คำว่าประจำเพราะมาบ่อย ส่วนใหญ่โผล่มาก็จะโตหน่อยแล้ว หาที่มาที่ไปไม่ได้ หลายๆครั้งคิดว่ามีคนเอามาปล่อยเสียด้วยซ้ำ เพราะน้องมันไม่กลัวคนเอาซะเลยก็มี

แล้วจากการที่นั่งมองพวกมัน หลายๆครั้งมันให้ข้อคิดดีๆในหลายๆมุม เลยเอามาเขียนในเพจแมวจรสอนคน
เขียนมาได้สักเดือนสองเดือนละ เพื่อนมันบอกว่ามึxก็เขียนดีนะ มึxเอาไปลงพันทิปเลย คนอื่นเค้าจะได้ข้อคิดดีๆบ้าง

วันนี้ผมก็เลยเอาตอนแรกที่เขียนมาแบ่งปันกัน ชอบไม่ชอบติชมกันได้ครับ
หากใครสนใจว่าแมวจรมันให้อะไรเราบ้าง ก็ฝากติดตามที่เพจแมวจรสอนคนด้วยนะครับ



ตอนที่1 : Where we came from...

ก็ถือเป็นปฐมบท สำหรับเพจเล็ก จากการสังเกตุจุดเล็ก ของเจ้าตัวเล็กๆขนฟูทั้งหลายของเราละกันครับ (มีแต่อะไรเล็กๆเนอะ ฮ่าๆๆ)

วันนี้เราเลยเอาเรื่องของการเจอเจ้าตัวเล็กมาเป็นข้อคิดแรกละกัน

เรื่องมีอยู่ว่า...
เจ้าตัวเล็ก คือแมวสามสี ลายเหมือนเสือๆ ที่วันนึงก็ป๊อปอัพโผล่มาที่บ้าน...

ณ กลางดึกคืนหนึ่งช่วงเดือนพฤษภา ผมนอนเล่นแท็บเล็ตอยู่ในห้องเหมือนทุกวัน จนช่วงราวเที่ยงคืนก็ได้ยินเสียงลูกแมวร้องดัง ดังมาก ดังมากจริงๆ

ใจก็คิดว่าลูกแมวที่ไหนอีกวะ... แต่แล้วก็ฉุกคิดได้ว่า

เฮ้ย...ไอ้จิ๋วมันท้องแก่อยู่นี่น่า (ไอ้จิ๋วคือชื่อที่แม่และน้องเรียกแมวจรสามสีอีกตัวที่มาป้วนเปี้ยนอยู่ที่บ้านมาถึงสมัยตัวเล็กจิ๊ดเดียว จนตอนนั้นท้องแก่แล้ว ส่วนผมเรียกมันน้องแหบ เดี๋ยวไว้เล่าตอนอื่นละกัน เพจนี้ตัวละครเยอะนะบอกก่อน ฮ่าๆๆ)

เอาเว้ยยยย แมวใหม่มาอีกแล้ว... ก็เดินลงไปดู...

แน่นอน คนหูดีเหมือนหูหมาแบบผม ก็เดินตรงดิ่งตามเสียงไปในทันที แต่ระหว่างทางเจอไอ้จิ๋วทำหน้าสลอนท้องโตอยู่ ในใจก็อ้าวววว ชิบxxxละเอ็งยังท้องโตอยู่เลยไม่ใช่ลูกแก แล้วเสียงลูกแมวที่ไหนอีกวะ...(คือบ้านผมมันมีแมวงอกฮะ งอกมากจากไหนไม่รู้ แต่มาถึงก็อายุพอประมาณแล้วทั้งนั้นเหมือนมีคนเอามาปล่อยแถวนี้ ถ้าจริงก็ช่างใจร้ายเสียจริงๆ)

เอาวะถ้าไม่ใช่ลูกแก ก็ใช้สัญชาตญาณหูหมาผมเดินตรงต่อไปนอกรั้วที่เป็นลานกว้าง พอเดินออกไปปุ๊ป...

เหมือนบุญพาวาสนาให้หนูจะได้อยู่รอด ทันใดนั้นเจ้าตัวเล็ก แมวสามสีตัวประมาณฝ่ามือก็กระโดดพุ่งออกมาจากพุ่มไม้เหมือนจ่าพุ่มโดดดักจับมอ'ไซค์ยังงัยยังงั้น นางกระโจนออกมาแสดงตัวบนทางเดินในทันที เท่าที่พินิจดูจากรูปพรรณคาดว่าไม่น่าเกินสองเดือนนะเราน่ะ เพราะยังเดินโงกๆเงกๆอยู่เลย

แต่ยังไม่คิดว่ามีตัวเดียว ไหนดูซิ่ มีใครอีกไหม? พี่น้องหนูอยู่ไหน? (เพราะเสียงดังแบบนี้ คงไม่พ้นสองสามตัวแน่) เดินหาตามเสียงอยู่พักนึง มันก็เดินตาม... สรุปไม่เจอครับ คือที่คิดว่ามีหลายตัวเพราะเสียงมันก้องสะท้อนเลยนึกว่ามาจากอีกทาง เสียงมันตัวเดียวเลย...

เอ้า... มา มา มา เดินตามเข้าบ้านมาหลบฝนหาอะไรกินก่อน ผมเรียกพร้อมกวักมือไหวๆ

เหยยยย... เดินตามเข้ารั้วบ้านมาแบบไม่เกรงใจใครเลย บร๊ะ...มีความฉลาด น่าชื่นชม

จุดเริ่มต้นของเจ้าตัวเล็กนี้สอนให้รู้ว่า

.
.
.

"เราไม่รู้หรอกว่าเจ้าเป็นใครมาจากไหน
แต่ถ้าอยากอยู่รอด...
ต้องทำให้คนอื่นเห็นและแสดงศักยภาพมันออกมา”

//บ้านนี้มีแต่แมวจร (ชื่อแรกก่อนเปลี่ยนชื่อเพจเป็นแมวจรสอนคน)
#บ้านนี้มีแต่แมวจร
#แมวจรสอนคน

สุดท้ายนี้ก็ฝากติดตามเพจเล็กๆแมวจรสอนคน ที่หวังจะแชร์มุมมองข้อคิดต่างๆด้วยนะครับ