เรื่องมีอยุ่ว่า ในวันนี้หลังจากที่ผมเรียนเสร็จตอนบ่ายสอง ถึงหอก็ตอนบ่ายสามโดยประมาน มันเพลียจากแดดจากเรียนเลยคิดว่าขอนอนงีบสัก 5 นาทีก่อนออกไปคณะ

ดท่าที่จำเรื่องราวในความฝันได้ ผมฝันว่าผมตื่น ใช่ครับผมตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่ผมนอนนั้นแหละครับ เป็นเวลาเย็นๆ แสงแดดยามเย็นส่องทะลุประตูหลังห้องเข้ามา แสงในห้องเป็นแสงสีส้มแดงๆ มืดๆ มันดูหน้ากลัว + เหงาๆอยู่หน่อยๆ

หลังจากนั้นผมจำได้ว่านั่งรถยนต์ไปที่ไหนสักที่ ผมเป็นคนขับ ระหว่างทางแรกๆก็มีแสง แต่พอแว็บหนึ่งมันมืดสนิท มือแบบผมไม้เห็นอะไรรอบตัวเลย และผมก็กลายเป็นคนนั่งข้างคนขับ มีแค่แสงไฟด้านหน้ารถ รอบข้างของรถมืดสนิท เหมือนขับรถอยู่ท่ามกลางความหว่างเปล่าที่โคตรอึดอัด ผมว่าตอนนั้นผมมีสตินะ บอกตัวเองให้พยายามตื่นให้ได้

หลังจากนั้นรู้สึกว่ามีสายตาหลายคู่มากที่มองมาที่รถคันที่เราอยู่ จู่ๆคนขับรถก้พาเราไปไหนไม่รู้ มันเหมือนมีตัวอะไรไม่รู้วิ่งตามรถมาก เป็นเงาดำแต่เราไม่รู้ว่าคือตัวอะไร

แล้วที่เรากลัวที่สุดคือมีเด็กคนหนึ่งขวางหน้รถเรา หละขึ้นมาดึงแขนเราเดินลงรถไป ผมตื่นขึ้นบนที่นอนในห้องผม ตอนเวลาพลบค่ำ บรรยากาศในห้องตอนที่ผมตื่นมันเหมือนบรรยากาศตอนที่ผมฝันมาก ผมกลัวมาก คิดแต่ว่าต้องโทรหาแม่ พยายามเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์แต่ผมขยับตัวไม่ได้เลย มันอึดอัดมากๆ เหมือนโดนผีอำ ในใจคิดว่าผมเจอดีแล้วแน่นอน ตั้งแต่ย้ายมาอยู่หอนี้ก็ไม่เคยเจออะไรแบบนี้เลย เขาบอกว่าให้คิดถึงพ่อคิดถึงแม่ และอยู่ๆมันก็หายไป เลยโทรหาแม่ แม่บอกว่าอย่านอนเวลานี้อีกมันย่าก็เคยเล่าให้แม่ฟังว่า อย่านอนเวลานี้ เป็นเวลาของความตาย

แม่ถามว่าช่วงนี้เจอใครทัก หรือได้ยินเสียงอะไรแปลกๆไหม เลยบอกแม่ว่าง เหมือนได้ยินเสียงใครเรียกในห้องน้ำตอนอายน้ำ เลยตะโกนตอบรับไปว่าอาบน้ำอยู่ หลังจากนั้นมีตะขาบไต่ขึ้นขา เลยฆ่ามันตายในห้องน้ำ แม่เลยบอกว่าต่อไปได้ยินเสียงใครทัก อย่าตอบรับไปเรื่อยนะ