เริ่มเล่าเลยละกัน ผมอายุ 23 ละ เพิ่งจบม. มา คือตอนเเรกผมไม่เชื่ออะไร เเบบนี้นะ จะถามเพื่อนมันก้อจะหาว่าบ้าบอคอหอยพอก
ผมเป็นคนหลับง่าย ๆ ไอ่เรื่องที่จะเล่านี้ ผมเคยฝันเหนตัวเองในสมัยก่อน ตอนนั้นฝันครั้งเเรกตอนที่ ยุ ป 3 ป 4 นี่เเหละ จำได้ว่าผมเป็นวัยรุ่น เเต่ตอนนั้นยังไม่เคยเหนหน้าตอนวัยรุ่นนะ (เพราะตอนนั้นผมยุเเค่ ป3 ป4 ใครจะไปรู้ ) เล่าต่อๆ คือในฝันผมเป็นลูกเจ้าของร้านขาย ที่ร้านมันใหญ่เว่อ มองไปมีลิ้นชักเต็มกำเเพง เพื่อนๆอ่านคงจะงง ลิ้นชักบ้าไร เตมกำเเพง  ซึ่งไอ่ร้านผมยุ4 เเยก ผมต้องไปเรียนกับไปสอน ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าผมเป็นใคร  ผมเหมือนได้ดูหนังที่มีเเต่ฉากสำคัญๆ ผมสอนหนังสือให้เดกๆ จะพูดว่าโรงเรียนก็ไม่เชิงมันเหมือนตึกโง่ๆอะครับ เเล้วผมไปสอน ใส่เสื้อลายสก๊อกสีน้ำเงิน  พอสอนเสดผมกลับบ้าน เห็นพ่อ ตอนนั้นเหมือนกับว่าพ่อถามผมว่า เอาเงิน 1 ล้านเเลกกับลิ้นชักมั้ย ?? งง สัตว์ป่า เลยหละ  ด้วยความงงผมดูเงินในกระเป๋า ผมมียุ 2 เเบงค์ ไม่รุ้เเบงค์อะไร   บอกพ่อไปว่าได้  ผมเลยถามพ่อกลับไปว่าจะเเลกกับกล่องไหน  คืออธิบายว่าร้านหรือบ้านเป็นร้านขายของลิ้นชักผมว่า 500 กว่าอันอยู่หรือมากกว่านั้น พ่อบอกม_ง ไปเลือกดูเอา ผมเอาบรรได ออกมา มันสูงครับผม ด้วยความที่ในตอนนั้นรู้สึกโมโห(นี่ฝันยุนะ) เลยกระชากลิ้นชักออกมาอย่างเเรง เห้ยย
มันเปนทอง ทองเต็มลิ้นชัก

หนักกว่านั้นผมเอาเงินไปพลานซื้อของเที่ยว กับเพื่อน ซื้อรถ 1 คันเเละผมน่าจะตาย ด้วยสาเหตุอะไร สักอย่าง
ฟังไม่ผิดหรอกครับ ผมตายตอนอายุประมาณ  20 กว่าๆนี่เเหละ
เเล้วฝันนั้นก็ จบลงที่ ป3 ป4

ตอนที่ยุมัธยม ก้อฝันห่างๆ เเต่ตอนเข้ามหาลัย มันฝันเกือบทุกคืน เรื่องมันเริ่มตอนที่ ว่าหลังจากตาย
ภาพตัดมาตอนที่ผม ไม่รู้ว่าตัวเองยุไหน อารมว่ายังไม่รู้ว่าตัวเองตาย
ผมเดินยุในหมู่บ้าน ผมเเหละ เเต่ปัญหาใหญ่คือทำไม ไม่มีคนวะ มีจักรยานเก่าๆของผม 1 คันปันๆรอบๆหมู่บ้าน เหมือนทุกอย่าง ทั้งท้องฟ้ามืด สลัวๆ ทั้งหมู่บ้านเลยอะครับ ความรู้สึกตอนนั้นมันเหงาเเละ เราจะทำอะไรต่อ
สักพักหนึ่งผมได้ ยินเสียงสวดมน จากที่ไหนมาไม่รู้ ผมเลยปั้นตามเสียงนั้นไป มองดูท้องฟ้ามันกลายเปนสีเเดง ๆ ส้ม ๆ
ผมมายุที่หน้าวัด ในหมู่บ้านของผม ผมเดินเข้าไป ผมได้ยินเสียงคนมากมาย เเต่ไม่เหนใครเลย  ในวัดจะมีบอร์ดๆหนึ่ง สีเขียวๆที่เอาไว้ตามหมู่บ้านอะครับ
มันเขียนว่ารายชื่อคนที่ตาย ผมเห็นชื่อผม  เดี่ยวต่อนะครับ