เราเป็นเด็ก work and travel ซึ่งใครๆสมัยนี้ก็ต้องรู้จักโครงการ work and travel ใช่ป่ะ คร่าวๆก็คือโครงการให้นักศึกษาไปทำงาน เก็บตังค์ แล้วก็เที่ยวที่อเมริกาอ่ะแหละ ไม่ขอลงรายละเอียดซับซ้อนกับโครงการเยอะละกันเนอะ
เราเลือกไปที่เยลโล่สโตน หรือ Yellowstone National Park ซึ่งมันคืออุทยานแห่งชาติที่แรกของโลกกกกกกกกก โอ้โหหหหห ดูยิ่งใหญ่ไปอี้กกกก
การมาที่เยลโล่สโตนเนี่ยถือเป็นการมาครั้งแรกของเราเลย และเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่ทั้งสิ้นว่ามันคืออะไร ในใจตอนแรกๆคิดว่า เราต้องไปดูหินสีเหลืองแน่เลยว่ะ เออเห้ย!! คิดงี้จริงๆ 555555 ก็เลยไปเสิชๆดู อื้อออออหือมันน่าสนใจมากที่จะได้ไปดูไอ้น้ำพุร้อนสีๆหลายๆสีอ่ะ มันสวยนะ แต่!! มันมีกระทู้หนึ่งบอกว่า เยลโล่สโตนมันครบรอบการระเบิดของมันแล้ว และที่นี่มันคือภูเขาไฟที่ใหญ่มาก ถ้ามันระเบิดทีนึง สามารถเปลี่ยนประวัติศาสตร์อเมริกาได้เลย!! นี่กรูกำลังจะไปที่ไหนวะเนี่ย55555 เอาวะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ถ้ามันระเบิดจริงๆก็แค่วิ่งหนี ถ้าไม่สะดุดก้อนหินล้ม แล้วก็ตายแบบในหนังไปก่อนอ่ะนะ 5555555
แล้วก็ถึงวันที่ต้องออกเดินทาง......
แพลนการเดินทางก็เป็นแบบว่า
BKK > ICN > SEA > BZN นี่คือขามาอเมริกาและจะไปเยลโล่สโตน
การเดินทางครั้งนี้ไม่ได้มีแค่เราคนเดียวนะ ยังมีผู้ร่วมชะตากรรมไปกับเราอีก 2 คน ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันด้วยนะจ้ะ พวกเราออกจากสุวรรณภูมิตอนห้าทุ่มกว่าๆ ไปทรานสิสที่เกาหลี 11 ชั่วโมง!! ถามว่าออกไปเที่ยวเกาหลีมั้ย? ก็ไม่ ตอนนั้น งกอยู่ ยังไม่อยากใช้ตังค์555555 ก็นอนเล่นแถวนั้นไป ใช้เนตสนามบินฟรีๆไป หิวก็หาไรกิน แล้วก็รอขึ้นเครื่อง และการขึ้นเครื่องครั้งนี้อ่ะต้องใช้ระยะเวลานานมากกกกกกว่าจะไปถึงเมกา ก็เลยโหลดซีรีย์เกาหลี หนังบ้าง การ์ตูนบ้างใส่โทรศัพท์ เอาจริงพอขึ้นเครื่องก็หลับ ตื่นมาก็กิน แล้วก็หลับ จนตอนนี้กลับไทย ซีรีย์ชั้นยังไม่ได้ดูเลย!!
และแล้ว!! ในที่สุดเราก็มาถึงสนามบินซีแอทเทิลในวันที่ 21 พค. เราต้องนั่งเครื่องบินลำเล็กจากเมืองนี้ไปยังเมืองโบสแมน รัฐมอนทานา การนั่งเครื่องจากที่นี่แหละที่อิชั้นจะจำไปจนวันตายยยยย มันเป็นเครื่องบินลำเล็กแบบว่า มีที่นั่งฝั่งละ 2 ที่นั่งอ่ะ และก็มีแอร์โฮสเตดรุ่นป้าแค่ 2 คน แล้วเครื่องเนี้ยะมันบินในระดับพอดีกะเมฆเลยมั้ง ไม่ได้สูงมากแบบเครื่องลำใหญ่ พอผ่านเมฆทีนึงนะ โอ้แม่เจ้า!!! กำพระให้แน่น!! พระกรูอยู่ไหน!! ความรู้สึกเหมือนปีกมันจะหลุด เครื่องมันดัง เขย่าๆๆๆ ว้อยยยชั้นจะมาตายในเครื่องบินไม่ได้เด็ดขาด!! มันไม่ใช่ระยะเวลาแปบเดียว มันเขย่าแบบเนี้ยะจนถึงโบสแมนอ่ะคิดดู พอค่ะพอ ไม่เอาแล้วเครื่องบินลำเล็กๆน้อยๆเนี่ย
พวกเรา 3 คนต้องมาพักที่โบสแทนกัน 4 วัน 3 คืนเพราะนายจ้างยังไม่มารับเราทันที นางลีลา นางบอกจะให้คนมารับวันจันทร์ พุธ ศุกร์ พวกเรามาถึงกันวันพุธ แต่นางก็ไม่มารับ - - และจะมารับอีกทีวันที่ 24 ซึ่งเป็นวันเสาร์ คืออะไรรรรรร? อะไรคือความไม่แน่นอนคะ 5555 แต่ไม่เป็นไร พวกเรา 3 คนก็เดินทางเข้าพักโรงแรมที่จองไว้ และมาเจอเพื่อร่วมชะตากรรมอีก 3 คนที่มาถึงก่อนหน้านั้น สรุปคือมีเด็กไทย 6 คนจ้าที่จะมาเยลโล่สโตนครั้งนี้ ..... เราจองโรงแรมแบบว่าห้องหนึ่ง นอน 6 คนอ่ะ55555555 มันเป็นไปด้ายยยยนะเออ
เอาวะไหนๆก็ต้องรอ ก็เลยหาที่เที่ยวในโบสแมนนี่แหละ สรุปได้ใจความว่าจะเข้าไปเที่ยวในเมือง และขอบอกว่าโบสแมนแห่งนี้ ก็คือบ้านนอกดีๆนี่เอง ไม่มีตึกรามโอ่อ่าสูงเท่าเมฆ ไม่มีห้างใหญ่ๆ มีแต่บ้านเล็กๆ สนามหญ้ากว้างๆ อากาศหรอ สดชื่นมาก!!! หนูชอบที่นี่ค่ะพ่อ!!
และก็ต่อด้วยการนั่งรถบัสฟรีไปที่มหาวิทยาลัยมอนทานา
ก็ไม่มีอะไรเยอะหรอกในช่วงนี้ ไปถ่ายรูป เข้าออกคณะนุ้นนั่นนี่ 555555 แต่ยังไม่ค่อยมีนักศึกษาแฮะ สงสัยเป็นช่วงปิดเทอม พอเที่ยวเสร็จก็กลับถึงโรงแรม นอนค่ะนอน เวลาไหนไม่รู้แหละ นอนนนนนนน แล้วก็ตื่นขึ้นมาตอนตีสามตีสี่ไปอีกก 555555 ยังไม่หายเจทแลคเลยแฮะ แต่ที่นี่ไม่รู้จะไปเที่ยวไหนยังไงต่ออ่ะ เพราะมันเป็นชนบทเล็กๆ จะไปไหนที่ก็ต้องใช้รถ ก็เลยใช้เวลาที่เหลือกับโลกโซเชียล 555555 โชคดีที่มันมีไวไฟอ่ะนะ และพอถึงวันที่ 24 ปุ๊ป ก็มีคนของบริษัทมารับที่โรงแรม เพราะติดต่อไว้แล้ว เราทำงานให้กับบริษัท Delaware North วันนี้พวกเรา 6 คนก็จะได้เวลาโบยบินละจ้าาา คนที่มารับชื่อ ไมล์ เค้าเป็นคนพาไปเปิดบัญชีที่ธนาคาร ทำบัตร social security แล้วก็มารายงานตัวที่บริษัท
เหมือนปฐมนิเทศน์อ่ะนะ นายจ้างเราก็ชี้แจงว่าจะได้ไปอยู่ที่ไหน.....หืมม เดี่ยวนะ!! อะไรคือต้องไปอยู่ที่ไหน? หนูไม่เข้าจายยย... คือตอนแรกอ่ะเราคิดว่าเรา 6 คนจะได้ไปอยู่ Old Faithful ที่เดียวกันหมด เพราะอ่านรีวิวมา มีแต่ที่นี่ 555555 ภาพในหัวนะ ลองนึกตาม แบบว่าเป็นอุทยานใหญ่ๆ มีร้านขายของ มีโรงแรม มีที่พัก จะไปเที่ยวก็มีบัส อะไรเงี้ยยย แต่! มันไม่ใช่ว้อยยย มันคืออออ อุทยานที่ใหญ่มากกกก และในอุทยานเนี่ย ก็จะมีปาร์ค (Park) แต่ละปาร์คย่อยๆออกไปอีกทีนึง ละไอ้แต่ละปาร์คย่อยๆเนี่ยก็จะมีสโตร์ มีที่พัก เป็นของตัวเอง และผลออกมาว่า เด็กไทย 6 คนถูกแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 3 คน กลุ่มแรกได้ไปอยู่ที่ Grant village ส่วนกลุ่มของเราได้ไปอยู่ที่ Fishing Bridge บางคนคิดว่ามันต้องใกล้กันแน่ๆ 55555555555555 ประมาณ 2 ชั่วโมงอ่ะขับรถไปหากัน
มาครั้งแรกก็ได้เจอหิมะเลยโว้ยยย ชีวิตนี้ได้สัมผัสหิมะเป็นครั้งแรกแล้ว!!!! กรีดร้องอย่างดีใจ!!!! 55555555555 ถึงกับต้องเก็บไปเขียนในไดอารี่ 5555555555
ที่ Fishing Bridge ตารางทำงานคือ แบ่งออกเป็น 2 ชิฟ ชิฟเช้า 7.15 น. - 17.30น. ชิฟบ่าย 11.40 น. - 21.30น. ในช่วงเวลานี้มีเวลาให้พักประมาณ 3 ชั่วโมง เราก็ดูตารางเนี่ยแหละว่าได้ชิฟไหน มันจะเปลี่ยนทุกอาทิตย์ ก็คือจะได้ทำ เช้า - บ่ายสลับกันทุกอาทิตย์อ่ะแหละ มีวันหยุดให้ 2 วัน แต่ด้วยความงก เลยขอเค้าทำงาน 6 วัน 5555555555
มาถึงวันแรกก็ได้ทำงานเลยจ้า!! ดี!! ตอนแรกนึกว่าจะให้ฝึกๆไปก่อน ที่ไหนได้ ทำจริงไปเล้ย เพื่อนร่วมงานเราชื่อเคท นางนิสัยดีน่ารัก เฮฮามาก นางช่วยบอกเราว่าอะไรอยู่ตรงไหน รัวๆๆๆๆๆๆมาเลย พ่นมาเลย ภาษาอังกฤษเนี่ย ชั้นฟังไม่รู้เรื่องหรอก 5555555555 คือแบบว่าสนทนาอ่ะได้นะ แต่ศัพท์เฉพาะในห้องครัว เรียกเครื่องมือ เรียกผัก หรืออะไรก็แล้วแต่ คือไม่รู้เรื่อง!!
เราได้ตำแหน่ง Food Support เรท 8.35$/hr เป็นงานเกี่ยวกับเตรียมของให้เชฟอ่ะ พวกหั่นผัก เตรียมผักต่างๆสำหรับเบอร์เกอร์ เชคของในตู้คอนเทรนเนอร์ตลอด อย่าให้ขาดตกบกพร่อง!! วันๆนึงทำประมาณ 7 ชั่วโมงกว่าๆ ถามว่าเหนื่อยมั้ย? ไม่นะ เพราะว่ามันไม่ได้ยุ่งขนาดนั้น ว่างๆก็แอบกินเฟรนช์ฟรายส์ 555555 ต้องใช้คำว่าแอบนะจ้ะ เพราะนายจ้างเรานางเข้มงวด นางไม่ให้ทำโอที นางไม่ให้กินน้ำในที่ทำงาน นอกจากจะเดินไปกินที่โรงอาหาร
นางไม่ให้คุยสนุกกันเวลาทำงาน นายจ้างเราที่นี่อ่ะ นางโหด และมีระเบียบมากและนางออกแนวเหยียดๆเด็กเอเชียด้วย ยังไงหรอ? ก็คือว่า เด็กที่มาที่นี่อ่ะมีหลายเชื้อชาติ พวกที่มาเยอะสุดก็เป็นพวกโดมินิกัน แล้วเวลานางเจอเด็กโดอ่ะ ป้าดดดด ยิ้มจนปากจะติดหน้าผากอยู่ละ อ้าแขนกอดงี้ จุ๊บแก้มบ้างงี้ แล้วตัดภาพมาที่พวกเราเด็กเอเชีย นางจะแค่ สวัสดีจ่ะ! แล้วเดินจากไป หื้ม!! แบบนี้ก็ได้หรอป้า 555555 ไม่กอดหนูหน่อยหรอคะ!!
อาหารการกินที่นี่ จะมีโรงอาหารให้ ใครว่าฟรี ไม่มี้ ไม่มีของฟรีในโลกเน้ จะโดนหักค่าอาหารจากเชคเงินที่ได้อาทิตย์ละ 56$ แล้วก็จะได้อาหารง่อยๆแบบนี้มากิน ไม่ได้หมายความว่ากินแบบนี้ทุกวันนะ แต่ทุกวันมันโครตจะไม่อร่อยเลย ตอนแรกกะจะมาขุนตัวเองที่นี่ให้มันอ้วน แต่เจออาหารอะไรแบบเนี้ยะมันก็กินไม่ค่อยลง แต่ยังดี!!ที่พกมาม่ามา 555555 แต่ที่นี่มีมาม่าขายนะ ถ้วยละ 70 บาทไทยอ่ะ เพราะฉะนั้นอย่าคิดเป็นเงินไทยถ้าจะกินอะไร55555 เดี่ยวกินไม่ลง อ้อ!! ที่นี่ห้ามทำอาหารด้วยนะ เพราะกลัวว่ากลิ่นจากการทำอาหารจะทำให้สัตว์ป่ามาป้วนเปี้ยน มันอันตรายเด้อ
ส่วนที่พักอ่ะแบ่งเป็น 3 โดม มีโดมผู้หญิง ก็จะมีทั้งเด็กวัยรุ่นยันรุ่นป้า มีโดมผู้ชาย และก็มีโดมคู่รัก ใครเป็นคู่รักก็จะมาอยู่โดมนี้ (มีแต่คู่รักคนแก่ ที่นี่มีแต่คนแก่) จินตนาการเอาละกันว่า โดมไม้เก่าๆครึๆ แต่ละโดมมีห้องน้ำรวม ตอนกลางคืนมีไฟสลัวๆ วันแรกที่จะย้ายของเข้าหออ่ะเห็นชื่อรูมเมทตัวเอง ชื่อ "เชอร์รี่" โครตดีใจอ่ะ มีเมทด้วย ไม่เหงาละเว้ย (จริงๆรีเควสได้นะถ้ามากะเพื่อนผู้หญิงด้วยกัน แต่พอดีเราเป็นผู้หญิงไทยคนเดียว อีกสองคนเป็นผู้ชาย เลยได้อยู่กะคนอื่นแทน) ในใจก็ลุ้นไงว่าเมทจะเป็นคนแบบไหน หน้าตายังไง......เปิดประตูเข้าห้องปุ๊บ!! จ่ะๆโอเคจ่ะ!! ชั้นได้อยู่กะคนรุ่นป้า!! แล้วในห้องเนี่ยก็มีแต่กลิ่นน้ำมันหอมระเหย ซึ่งมันไม่หอม มันเหม็น!! เหมือนกลิ่นคนเฒ่าอ่ะ 555555 แต่ก็นะดีกว่าอยู่คนเดียว 55555 แล้วก็เครื่องนอนอ่ะ ถ้าจะพกมาก็ไม่ต้องเช่าจากที่นี่ แต่ที่นี่เข้ามีให้เช่านะ 50$ ตลอดระยะเวลาการอยู่ที่นี่ เป็นผ้าห่มขนเป็ด นุ่มมาก!! ขอบอก!!
วันไหนชิฟเช้า เลิกงานเร็วก็จะมาเดินเล่นที่ทะเลสาบ ช่วงแรกๆอากาศก็หนาวๆหน่อย ก็เลยต้องสร้างความอบอุ่นให้กับร่างกาย ด้วยเบียร์สักขวด จิบๆไปให้เข้ากับบรรยากาศ 5555555 เอาจริงก็จิบแค่ครั้งสองครั้ง เพราะไม่ใช่ของเรา มันเป็นของเพื่อน55555555 เพราะชีวิตไม่ติดแอล 55555 แล้วชีวิตแต่ละวันใน Fishing Bridge ก็จะเป็นแบบนี้ทุกวันๆๆ จนเบื่อ!! เพราะไม่มีใครชวนไปเที่ยวเลย.....ไม่ได้!! ชั้นจะอยู่แบบห่อเหี่ยวไม่ได้ ชั้นต้องได้ไปเจอน้ำพุร้อนสีๆให้ได้!!!
และแล้วพระเจ้าก็เหมือนจะเห็นใจเว้ย มันมีวันหนึ่งเป็นวันทำงานเนี่ยแหละ ดันมีควายไบซันตัวหนึ่งมาเดินป้วนเปี้ยนแถวสโตร์พอดี หลายๆคนก็เดินออกมาดู เราก็เป็นคนหนึ่งที่ออกมาดูเหมือนกัน เพราะฉะนั้นเราต้องใช้การมาของควายไบซันให้เป็นประโยชน์ 55555555 เราก็เลยพูดออกมาเสียงดังประมาณว่า "ว้าว!! เกิดมาชั้นยังไม่เคยเห็นเลย อเมซิ่งมาก!! ว้าวว!! ว้าวววววววว ว้าวววววววววววววววว" อุทานดังๆไปเลยยยย จนมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อ แซค ฮีก็เดินมาถามว่า "ไม่เคยเห็ยจริงๆหรอ อยากเห็นมากกว่านี้มั้ย? ตอนพัก 3 ชั่วโมงจะไปดูควายด้วยกันป่าว?" อิลลิ มีชวนไปดูควาย 5555555แหมมมม นี่ถ้าชั้นโสดนะ ก็จะคิดว่าต้องมาจีบแน่ๆเลย แต่พอดีไม่โสด แต่ก็อยากไป55555555 มีหรอที่ชั้นจะไม่ไป 5555 ไปสิจ้ะ จะรออะไร แล้วทริปสั้นๆนี้ก็เกิดขึ้น พร้อมสมาชิกอีก 5 คน
ครั้งหนึ่งก็เคยทำงานที่ Yellowstone! (ชีวิตเด็กเวิคแบบเต็มพิกัด ตั้งแต่ทำงานยันที่เที่ยว)
เราเป็นเด็ก work and travel ซึ่งใครๆสมัยนี้ก็ต้องรู้จักโครงการ work and travel ใช่ป่ะ คร่าวๆก็คือโครงการให้นักศึกษาไปทำงาน เก็บตังค์ แล้วก็เที่ยวที่อเมริกาอ่ะแหละ ไม่ขอลงรายละเอียดซับซ้อนกับโครงการเยอะละกันเนอะ
เราเลือกไปที่เยลโล่สโตน หรือ Yellowstone National Park ซึ่งมันคืออุทยานแห่งชาติที่แรกของโลกกกกกกกกก โอ้โหหหหห ดูยิ่งใหญ่ไปอี้กกกก
การมาที่เยลโล่สโตนเนี่ยถือเป็นการมาครั้งแรกของเราเลย และเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่ทั้งสิ้นว่ามันคืออะไร ในใจตอนแรกๆคิดว่า เราต้องไปดูหินสีเหลืองแน่เลยว่ะ เออเห้ย!! คิดงี้จริงๆ 555555 ก็เลยไปเสิชๆดู อื้อออออหือมันน่าสนใจมากที่จะได้ไปดูไอ้น้ำพุร้อนสีๆหลายๆสีอ่ะ มันสวยนะ แต่!! มันมีกระทู้หนึ่งบอกว่า เยลโล่สโตนมันครบรอบการระเบิดของมันแล้ว และที่นี่มันคือภูเขาไฟที่ใหญ่มาก ถ้ามันระเบิดทีนึง สามารถเปลี่ยนประวัติศาสตร์อเมริกาได้เลย!! นี่กรูกำลังจะไปที่ไหนวะเนี่ย55555 เอาวะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ถ้ามันระเบิดจริงๆก็แค่วิ่งหนี ถ้าไม่สะดุดก้อนหินล้ม แล้วก็ตายแบบในหนังไปก่อนอ่ะนะ 5555555
แล้วก็ถึงวันที่ต้องออกเดินทาง......
แพลนการเดินทางก็เป็นแบบว่า
BKK > ICN > SEA > BZN นี่คือขามาอเมริกาและจะไปเยลโล่สโตน
การเดินทางครั้งนี้ไม่ได้มีแค่เราคนเดียวนะ ยังมีผู้ร่วมชะตากรรมไปกับเราอีก 2 คน ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันด้วยนะจ้ะ พวกเราออกจากสุวรรณภูมิตอนห้าทุ่มกว่าๆ ไปทรานสิสที่เกาหลี 11 ชั่วโมง!! ถามว่าออกไปเที่ยวเกาหลีมั้ย? ก็ไม่ ตอนนั้น งกอยู่ ยังไม่อยากใช้ตังค์555555 ก็นอนเล่นแถวนั้นไป ใช้เนตสนามบินฟรีๆไป หิวก็หาไรกิน แล้วก็รอขึ้นเครื่อง และการขึ้นเครื่องครั้งนี้อ่ะต้องใช้ระยะเวลานานมากกกกกกว่าจะไปถึงเมกา ก็เลยโหลดซีรีย์เกาหลี หนังบ้าง การ์ตูนบ้างใส่โทรศัพท์ เอาจริงพอขึ้นเครื่องก็หลับ ตื่นมาก็กิน แล้วก็หลับ จนตอนนี้กลับไทย ซีรีย์ชั้นยังไม่ได้ดูเลย!!
และแล้ว!! ในที่สุดเราก็มาถึงสนามบินซีแอทเทิลในวันที่ 21 พค. เราต้องนั่งเครื่องบินลำเล็กจากเมืองนี้ไปยังเมืองโบสแมน รัฐมอนทานา การนั่งเครื่องจากที่นี่แหละที่อิชั้นจะจำไปจนวันตายยยยย มันเป็นเครื่องบินลำเล็กแบบว่า มีที่นั่งฝั่งละ 2 ที่นั่งอ่ะ และก็มีแอร์โฮสเตดรุ่นป้าแค่ 2 คน แล้วเครื่องเนี้ยะมันบินในระดับพอดีกะเมฆเลยมั้ง ไม่ได้สูงมากแบบเครื่องลำใหญ่ พอผ่านเมฆทีนึงนะ โอ้แม่เจ้า!!! กำพระให้แน่น!! พระกรูอยู่ไหน!! ความรู้สึกเหมือนปีกมันจะหลุด เครื่องมันดัง เขย่าๆๆๆ ว้อยยยชั้นจะมาตายในเครื่องบินไม่ได้เด็ดขาด!! มันไม่ใช่ระยะเวลาแปบเดียว มันเขย่าแบบเนี้ยะจนถึงโบสแมนอ่ะคิดดู พอค่ะพอ ไม่เอาแล้วเครื่องบินลำเล็กๆน้อยๆเนี่ย
พวกเรา 3 คนต้องมาพักที่โบสแทนกัน 4 วัน 3 คืนเพราะนายจ้างยังไม่มารับเราทันที นางลีลา นางบอกจะให้คนมารับวันจันทร์ พุธ ศุกร์ พวกเรามาถึงกันวันพุธ แต่นางก็ไม่มารับ - - และจะมารับอีกทีวันที่ 24 ซึ่งเป็นวันเสาร์ คืออะไรรรรรร? อะไรคือความไม่แน่นอนคะ 5555 แต่ไม่เป็นไร พวกเรา 3 คนก็เดินทางเข้าพักโรงแรมที่จองไว้ และมาเจอเพื่อร่วมชะตากรรมอีก 3 คนที่มาถึงก่อนหน้านั้น สรุปคือมีเด็กไทย 6 คนจ้าที่จะมาเยลโล่สโตนครั้งนี้ ..... เราจองโรงแรมแบบว่าห้องหนึ่ง นอน 6 คนอ่ะ55555555 มันเป็นไปด้ายยยยนะเออ
เอาวะไหนๆก็ต้องรอ ก็เลยหาที่เที่ยวในโบสแมนนี่แหละ สรุปได้ใจความว่าจะเข้าไปเที่ยวในเมือง และขอบอกว่าโบสแมนแห่งนี้ ก็คือบ้านนอกดีๆนี่เอง ไม่มีตึกรามโอ่อ่าสูงเท่าเมฆ ไม่มีห้างใหญ่ๆ มีแต่บ้านเล็กๆ สนามหญ้ากว้างๆ อากาศหรอ สดชื่นมาก!!! หนูชอบที่นี่ค่ะพ่อ!!
และก็ต่อด้วยการนั่งรถบัสฟรีไปที่มหาวิทยาลัยมอนทานา
ก็ไม่มีอะไรเยอะหรอกในช่วงนี้ ไปถ่ายรูป เข้าออกคณะนุ้นนั่นนี่ 555555 แต่ยังไม่ค่อยมีนักศึกษาแฮะ สงสัยเป็นช่วงปิดเทอม พอเที่ยวเสร็จก็กลับถึงโรงแรม นอนค่ะนอน เวลาไหนไม่รู้แหละ นอนนนนนนน แล้วก็ตื่นขึ้นมาตอนตีสามตีสี่ไปอีกก 555555 ยังไม่หายเจทแลคเลยแฮะ แต่ที่นี่ไม่รู้จะไปเที่ยวไหนยังไงต่ออ่ะ เพราะมันเป็นชนบทเล็กๆ จะไปไหนที่ก็ต้องใช้รถ ก็เลยใช้เวลาที่เหลือกับโลกโซเชียล 555555 โชคดีที่มันมีไวไฟอ่ะนะ และพอถึงวันที่ 24 ปุ๊ป ก็มีคนของบริษัทมารับที่โรงแรม เพราะติดต่อไว้แล้ว เราทำงานให้กับบริษัท Delaware North วันนี้พวกเรา 6 คนก็จะได้เวลาโบยบินละจ้าาา คนที่มารับชื่อ ไมล์ เค้าเป็นคนพาไปเปิดบัญชีที่ธนาคาร ทำบัตร social security แล้วก็มารายงานตัวที่บริษัท
เหมือนปฐมนิเทศน์อ่ะนะ นายจ้างเราก็ชี้แจงว่าจะได้ไปอยู่ที่ไหน.....หืมม เดี่ยวนะ!! อะไรคือต้องไปอยู่ที่ไหน? หนูไม่เข้าจายยย... คือตอนแรกอ่ะเราคิดว่าเรา 6 คนจะได้ไปอยู่ Old Faithful ที่เดียวกันหมด เพราะอ่านรีวิวมา มีแต่ที่นี่ 555555 ภาพในหัวนะ ลองนึกตาม แบบว่าเป็นอุทยานใหญ่ๆ มีร้านขายของ มีโรงแรม มีที่พัก จะไปเที่ยวก็มีบัส อะไรเงี้ยยย แต่! มันไม่ใช่ว้อยยย มันคืออออ อุทยานที่ใหญ่มากกกก และในอุทยานเนี่ย ก็จะมีปาร์ค (Park) แต่ละปาร์คย่อยๆออกไปอีกทีนึง ละไอ้แต่ละปาร์คย่อยๆเนี่ยก็จะมีสโตร์ มีที่พัก เป็นของตัวเอง และผลออกมาว่า เด็กไทย 6 คนถูกแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 3 คน กลุ่มแรกได้ไปอยู่ที่ Grant village ส่วนกลุ่มของเราได้ไปอยู่ที่ Fishing Bridge บางคนคิดว่ามันต้องใกล้กันแน่ๆ 55555555555555 ประมาณ 2 ชั่วโมงอ่ะขับรถไปหากัน
มาครั้งแรกก็ได้เจอหิมะเลยโว้ยยย ชีวิตนี้ได้สัมผัสหิมะเป็นครั้งแรกแล้ว!!!! กรีดร้องอย่างดีใจ!!!! 55555555555 ถึงกับต้องเก็บไปเขียนในไดอารี่ 5555555555
มาถึงวันแรกก็ได้ทำงานเลยจ้า!! ดี!! ตอนแรกนึกว่าจะให้ฝึกๆไปก่อน ที่ไหนได้ ทำจริงไปเล้ย เพื่อนร่วมงานเราชื่อเคท นางนิสัยดีน่ารัก เฮฮามาก นางช่วยบอกเราว่าอะไรอยู่ตรงไหน รัวๆๆๆๆๆๆมาเลย พ่นมาเลย ภาษาอังกฤษเนี่ย ชั้นฟังไม่รู้เรื่องหรอก 5555555555 คือแบบว่าสนทนาอ่ะได้นะ แต่ศัพท์เฉพาะในห้องครัว เรียกเครื่องมือ เรียกผัก หรืออะไรก็แล้วแต่ คือไม่รู้เรื่อง!!
เราได้ตำแหน่ง Food Support เรท 8.35$/hr เป็นงานเกี่ยวกับเตรียมของให้เชฟอ่ะ พวกหั่นผัก เตรียมผักต่างๆสำหรับเบอร์เกอร์ เชคของในตู้คอนเทรนเนอร์ตลอด อย่าให้ขาดตกบกพร่อง!! วันๆนึงทำประมาณ 7 ชั่วโมงกว่าๆ ถามว่าเหนื่อยมั้ย? ไม่นะ เพราะว่ามันไม่ได้ยุ่งขนาดนั้น ว่างๆก็แอบกินเฟรนช์ฟรายส์ 555555 ต้องใช้คำว่าแอบนะจ้ะ เพราะนายจ้างเรานางเข้มงวด นางไม่ให้ทำโอที นางไม่ให้กินน้ำในที่ทำงาน นอกจากจะเดินไปกินที่โรงอาหาร
นางไม่ให้คุยสนุกกันเวลาทำงาน นายจ้างเราที่นี่อ่ะ นางโหด และมีระเบียบมากและนางออกแนวเหยียดๆเด็กเอเชียด้วย ยังไงหรอ? ก็คือว่า เด็กที่มาที่นี่อ่ะมีหลายเชื้อชาติ พวกที่มาเยอะสุดก็เป็นพวกโดมินิกัน แล้วเวลานางเจอเด็กโดอ่ะ ป้าดดดด ยิ้มจนปากจะติดหน้าผากอยู่ละ อ้าแขนกอดงี้ จุ๊บแก้มบ้างงี้ แล้วตัดภาพมาที่พวกเราเด็กเอเชีย นางจะแค่ สวัสดีจ่ะ! แล้วเดินจากไป หื้ม!! แบบนี้ก็ได้หรอป้า 555555 ไม่กอดหนูหน่อยหรอคะ!!
อาหารการกินที่นี่ จะมีโรงอาหารให้ ใครว่าฟรี ไม่มี้ ไม่มีของฟรีในโลกเน้ จะโดนหักค่าอาหารจากเชคเงินที่ได้อาทิตย์ละ 56$ แล้วก็จะได้อาหารง่อยๆแบบนี้มากิน ไม่ได้หมายความว่ากินแบบนี้ทุกวันนะ แต่ทุกวันมันโครตจะไม่อร่อยเลย ตอนแรกกะจะมาขุนตัวเองที่นี่ให้มันอ้วน แต่เจออาหารอะไรแบบเนี้ยะมันก็กินไม่ค่อยลง แต่ยังดี!!ที่พกมาม่ามา 555555 แต่ที่นี่มีมาม่าขายนะ ถ้วยละ 70 บาทไทยอ่ะ เพราะฉะนั้นอย่าคิดเป็นเงินไทยถ้าจะกินอะไร55555 เดี่ยวกินไม่ลง อ้อ!! ที่นี่ห้ามทำอาหารด้วยนะ เพราะกลัวว่ากลิ่นจากการทำอาหารจะทำให้สัตว์ป่ามาป้วนเปี้ยน มันอันตรายเด้อ
ส่วนที่พักอ่ะแบ่งเป็น 3 โดม มีโดมผู้หญิง ก็จะมีทั้งเด็กวัยรุ่นยันรุ่นป้า มีโดมผู้ชาย และก็มีโดมคู่รัก ใครเป็นคู่รักก็จะมาอยู่โดมนี้ (มีแต่คู่รักคนแก่ ที่นี่มีแต่คนแก่) จินตนาการเอาละกันว่า โดมไม้เก่าๆครึๆ แต่ละโดมมีห้องน้ำรวม ตอนกลางคืนมีไฟสลัวๆ วันแรกที่จะย้ายของเข้าหออ่ะเห็นชื่อรูมเมทตัวเอง ชื่อ "เชอร์รี่" โครตดีใจอ่ะ มีเมทด้วย ไม่เหงาละเว้ย (จริงๆรีเควสได้นะถ้ามากะเพื่อนผู้หญิงด้วยกัน แต่พอดีเราเป็นผู้หญิงไทยคนเดียว อีกสองคนเป็นผู้ชาย เลยได้อยู่กะคนอื่นแทน) ในใจก็ลุ้นไงว่าเมทจะเป็นคนแบบไหน หน้าตายังไง......เปิดประตูเข้าห้องปุ๊บ!! จ่ะๆโอเคจ่ะ!! ชั้นได้อยู่กะคนรุ่นป้า!! แล้วในห้องเนี่ยก็มีแต่กลิ่นน้ำมันหอมระเหย ซึ่งมันไม่หอม มันเหม็น!! เหมือนกลิ่นคนเฒ่าอ่ะ 555555 แต่ก็นะดีกว่าอยู่คนเดียว 55555 แล้วก็เครื่องนอนอ่ะ ถ้าจะพกมาก็ไม่ต้องเช่าจากที่นี่ แต่ที่นี่เข้ามีให้เช่านะ 50$ ตลอดระยะเวลาการอยู่ที่นี่ เป็นผ้าห่มขนเป็ด นุ่มมาก!! ขอบอก!!
วันไหนชิฟเช้า เลิกงานเร็วก็จะมาเดินเล่นที่ทะเลสาบ ช่วงแรกๆอากาศก็หนาวๆหน่อย ก็เลยต้องสร้างความอบอุ่นให้กับร่างกาย ด้วยเบียร์สักขวด จิบๆไปให้เข้ากับบรรยากาศ 5555555 เอาจริงก็จิบแค่ครั้งสองครั้ง เพราะไม่ใช่ของเรา มันเป็นของเพื่อน55555555 เพราะชีวิตไม่ติดแอล 55555 แล้วชีวิตแต่ละวันใน Fishing Bridge ก็จะเป็นแบบนี้ทุกวันๆๆ จนเบื่อ!! เพราะไม่มีใครชวนไปเที่ยวเลย.....ไม่ได้!! ชั้นจะอยู่แบบห่อเหี่ยวไม่ได้ ชั้นต้องได้ไปเจอน้ำพุร้อนสีๆให้ได้!!!
และแล้วพระเจ้าก็เหมือนจะเห็นใจเว้ย มันมีวันหนึ่งเป็นวันทำงานเนี่ยแหละ ดันมีควายไบซันตัวหนึ่งมาเดินป้วนเปี้ยนแถวสโตร์พอดี หลายๆคนก็เดินออกมาดู เราก็เป็นคนหนึ่งที่ออกมาดูเหมือนกัน เพราะฉะนั้นเราต้องใช้การมาของควายไบซันให้เป็นประโยชน์ 55555555 เราก็เลยพูดออกมาเสียงดังประมาณว่า "ว้าว!! เกิดมาชั้นยังไม่เคยเห็นเลย อเมซิ่งมาก!! ว้าวว!! ว้าวววววววว ว้าวววววววววววววววว" อุทานดังๆไปเลยยยย จนมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อ แซค ฮีก็เดินมาถามว่า "ไม่เคยเห็ยจริงๆหรอ อยากเห็นมากกว่านี้มั้ย? ตอนพัก 3 ชั่วโมงจะไปดูควายด้วยกันป่าว?" อิลลิ มีชวนไปดูควาย 5555555แหมมมม นี่ถ้าชั้นโสดนะ ก็จะคิดว่าต้องมาจีบแน่ๆเลย แต่พอดีไม่โสด แต่ก็อยากไป55555555 มีหรอที่ชั้นจะไม่ไป 5555 ไปสิจ้ะ จะรออะไร แล้วทริปสั้นๆนี้ก็เกิดขึ้น พร้อมสมาชิกอีก 5 คน