คืองี้ค่ะ ข้อให้ข้อมูลเบื้องต้นก่อน
เรากะแฟนเก่า คบกันมา 4 ปี จากนั้นเลิกกันเพราะทัศคติต่ออนาคตคู่ไม่ตรงกัน ตลอดเวลาที่คบกันมา มีทะเลาะกันบ้างแต่หลังจากการทะเลาะทุกครั้งเราจะรักและเข้าใจกันมากขึ้นทุกครั้ง แต่ครั้งที่ทำให้เลิกกันเป็นครั้งที่แรงและเราไม่เข้าใจกันเลย

ตอนนี้เรื่องมันผ่านมา 3 ปีละคะ ปีแรกหลังจากเลิกกัน เราคุยกันบ่อย นัดทานข้าว ดูหนัง แต่น้อยลงกว่าตอนเป็นแฟนกัน เราก็ไว้ใจแฟนเก่ามากขนาดว่าตอนนั้นเริ่มมีผู้ชายใหม่ๆเข้ามา ตอนนั้นเราคุยกะผู้ชายใหม่อยู่ 3 คน (ไม่ได้เจ้าชู้นะคะ เเต่เพราะผู้ชายเข้ามาเค้าเข้ามาคุยแบบดูเชิงเราอยู่ เราเองก็ยังไม่ได้ให้ความหวังใครพิเศษ เพราะอยากคุยให้รู้จักมากขึ้นก่อนค่อยตัดสินใจ) ซึ่งเราก็เล่าแต่ละคนให้แฟนเก่าฟัง เค้าก็จะเหมือนแสดงความเห็นว่าเค้าชอบใครไม่ชอบใครไรงี้ จนกระทั่งเราเริ่มไปคบกับผู้ชายคนนึงแบบจิงจังตกลงเป็นแฟนกัน พอเราเป็นแฟนกะคนใหม่ได้ครบ 2 ปี แฟนเก่าเราเค้าก้เริ่มไปคบกับผู้หญิงคนใหม่เหมือนกัน ตอนนั้น เรื่องก็เกิดขึ้น แฟนคนใหม่ของเค้าขี้หึงมาก ขี้งอแง งอลง่าย หวาดระแวง และคิดจุกจิก (อันนี้คือไม่ได้แต่งเติมเองนะคะ แฟนเก่าเราเค้าบอกเรามาแบบนี้ เราจะไปรู้ได้ยังไงเพราะเราไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้นเป็นการส่วนตัวเลย) จนวันนึงแฟนใหม่เค้าค้นมือถือและเห็นชื่อเรา เค้าอาจจะเห็นว่าคุยกันเนืองๆ เค้าเลยระแวง ทีนี้เค้าเริ่มเอาไปทะเลาะกะแฟนเก่าเรา จนมาวันนึงแฟนเก่าเราเค้าก็โทมาบอกให้เราเลิกคุยเลิกติดต่อเค้าได้เเล้วเพราะเค้ามีคนใหม่แล้ว ตอนนั้นเราตกใจมากแต่ก้ยอมรับว่าเค้าคงเปลี่ยนไปแล้ว ได้แต่วางสายเงียบๆไป แต่ผ่านไป 3 ชม แฟนเก่าเราก็โทรมาขอโทดเราเค้าบอกเค้าทำเพราะแฟนใหม่เค้าสั่งให้เค้าโทรแล้วเปิดลำโพง เราได้ยินแล้วก็ได้แต่ร้องไห้เสียใจที่เค้าทำขนาดนี้กะเรา เราตอบให้อภัยเค้าไป แต่ลึกๆเราก้เริ่มทำใจว่าเราคงต้องเลิกกะเค้าให้เด็ดขาดจิงๆแล้ว

แต่เชื่อไหมคะ ตลอดเวลาที่เรามีช่วงเวลาแย่ๆ หรือมีปัญหาอะไร เราจะคิดถึงแฟนเก่าตลอด แต่ก็อดทนนะไม่โทรไป ก้บ่นกะตัวเองไป แก้ปัญหาไปเองเงียบๆ จนผ่านไปสามสี่เดือนได้มั้ง แฟนเก่าเราเค้าก็โทรมาถามทุกข์สุข เราก็ตอบแล้วก้ถามเค้ากลับ เค้าก็บอกว่าแฟนใหม่เค้าต่างกับเรามากเป็นอารมณ์แบบผู้หญิงจัด ไร้เหตุผลไรงี้ พอเราได้ยิน เราเลยถามเค้าไปว่า แล้วพี่โอเคหรอ พี่เค้าก็บอกว่าก้ปรับตัวไป เราก้ไม่อะไร

จนกระทั่งปีนี้เป็นปีที่ 3 หลังจากที่เลิกกันมา เราอยู่ไกลกะเค้ามากตอนนี้ แต่เผอิญเร็วๆนี้เราได้มีโอกาสเจอกันเพราะเราสองคนเห็นว่าไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว แล้วไม่รู้จะเจอกันอีกไหม เลยนัดเจอกัน ซึ่งแฟนเก่าเราเค้าก้ลางานมาเจอเราเลยนะวันนั้น วันนั้นตอนเจอก็กอดทักทายกันตามปกติ แต่เราเองที่รู้สึกมาาาาาาาาาาาาาก เรารู้สึกคิดถึงเค้ามาก รู้สึกปลอดภัยที่เจอเค้า รู้สึกโล่งใจ รู้สึกถึงขนาดว่าอยากหยุดเวลาตอนนั้นไว้ จนเราเลิกกอดกันก้พูดคุยตามปกติ พอมีโอกาสที่เค้าพูดถึงแฟนใหม่เค้า เราก้เลยถามเค้าตรๆเลยว่า "ถ้าพี่มีปัญหากะคนนี้เเล้ววันนึงเลิกกันกะเค้า แล้วหนูก้เลิกกะแฟนคนปัจจุบันเรากลับมาคบกันใหม่ไหม" เค้าตอบเราว่า "ให้เป็นเรื่องตอนนั้นแล้วกัน ตอนนี้เราทั้งคู่ก็มีคนใหม่กันอยู่ แล้วถ้าเราทำอะไรไป กลายเป็นว่าสองคนนั้นต้องมารับกรรมจากที่เราสองคนตัดสินใจมันไม่ถูก" คือจิงๆตอนนั้นก้อยากถามต่อนะ แต่ไม่ได้ถามต่อเพราะเราก็แอบรู้สึกว่ามันก็ไม่ถูกจิงๆ อีกอย่างเรารู้ว่าแฟนใหม่พี่เค้าขนของมานอนห้องพี่เค้าบ่อยๆ ซึ่งตอนที่เราคบกะพี่เค้าเราไม่เคยทำแบบนั้นเลย เราแอบมีความคิดเล็กๆว่าผู้หญิงคนนั้นเค้าอาจมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกะพี่เค้ามากกว่าเราไปแล้ว เราเลยยิ่งไม่กล้าจะถามต่อ

เราถามต่อไปว่าแล้วกอดกันพี่รู้สึกยังไง พี่เค้าตอบว่ารู้สึกดี มีความรู้สึกดีๆให้แต่แบบเป็นพี่น้องกันเพราะเราไม่ใช่แฟนกัน เค้าพูดว่าต่อ
ถ้าเราเป็นคู่กันโอกาสมันมีก้ได้เป็นเอง แต่ถ้าไม่ใช่ก้ไม่ใช่ ไม่ต้องถึงขนาดต้องปิดโอกาสรอ เราเลยไม่ต่อแล้ว พยายามกลั้นน้ำตา แล้วก้คุยเรื่องอื่นไปหาไรกินกัน พอกลับมาบ้านก็ร้องไห้ๆๆๆๆๆๆ นี่ก้ผ่านมา 3 อาทิตย์ละ ก้ยังคิดถึงแต่เรื่องนี้วนไปมา ว่าพี่ที่เค้าพูดมาแต่ที่เค้าทำมันทำให้หวังเรา เช่น แอบแฟนใหม่เค้าโทรหาเรา แอบส่งข้อความหา เราไม่รู้จิงๆว่าเราควรรอเค้าอย่างมีหวัง หรือว่า เราควรตัดใจเพราะเราโดนเค้าปฏิเสธแบบนิ่มๆมา ?? จิงๆเราเเอบมีคำตอบในใจเรานะ แต่เราอยากรู้ว่าหลายๆคนคิดยังไงกะเรื่องนี้