คือพอดีเรากำลังจะโอนย้ายภายในบริษัท ปกติเราก็ย้ายบ่อยทุก 2-3 ปีอยู่แล้ว ทั้งแบบทีมอื่นขอตัวให้ไปช่วย หรือเราเสนอตัวไปช่วยเอง
รอบนี้ พอเราบอกคนอื่นๆ ว่าจะไป(อีกแล้ว) เค้าก็จะบอกว่า เออ เก่งเนอะ ย้ายไปแผนกไหนก็ได้ ดูเราดิ ก็เบื่องานนะ ทำงานปัจจุบันของตัวเองก็ทำไม่ได้ดี ครั้นจะย้ายไปทีมอื่น เค้าก็ไม่เอา ก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ทำงานแบบนี้ไปวันๆ
ที่งงคือ เราเจอคนที่พูดแบบนี้กับเรา 5 คน ซึ่งเป็นพวกทำงานเกิน 10 ปีแล้วทั้งนั้น แล้วพอเราบอกเค้าว่า ก็หาจุดแข็งของตัวเองให้เจอ แล้วก็ค่อยต่อยอดจากอันนั้นสิ เค้าก็บอก เค้ายังไม่รู้เลยว่าจุดแข็งของตัวเองคืออะไร (ทำงานมา 10 ปีไม่รู้ว่าตัวเองเก่งอะไร ?!!)
เราก็บอกอีก เราก็ไม่ได้รุ้ทุกอย่างนะ ก็ต้องเรียนรู้แล้วก็จด จดแล้วก็ต้องถามต่อยอดไป ถามไปเรื่อยๆ เหมือนเล่นเกมส์ 10 คำถามอ่ะ เค้าก็บอกว่า ทำแล้ว แต่ก็ไม่เห็นจะได้ แล้วก็มาบอกอีกว่า เพราะเรามันเก่ง เค้ามันช้า คนเรามันไม่เหมือนกัน .... บางคนตอบแบบหัวเราะๆ ปลงๆในชีวิตไปซะแล้ว
เคยไปเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนคนนอกบริษัทฟัง ก็บอกว่า คนพวกนี้มีความพยายามไม่พอ พวกที่ไม่รู้จักดิ้นรน ขวนขวาย แล้วก็เอาข้ออ้างว่าก็มาได้แค่นี้ มาปลอบใจตัวเอง แล้วก็ให้เราปล่อยไป อย่าไปยุ่ง ปล่อยให้เค้าอยู่ตรงนั้นไปเรื่อยๆของเค้า (คือปล่อยวางคนพวกนี้ว่างั้น)
ไปเล่าให้พี่อีกคน เค้าบอกว่า เราต้องเข้าใจคนพวกนี้นะ คนไม่เก่ง พยายามยังไงเค้าก็ไม่เก่ง มันเป็นหน้าที่ของพวกเราที่เก่งกว่าที่ต้องช่วยเหลือเค้านะ (คืออยากให้เราเข้าไป สอนงาน ประกบแบบตัวๆ เรียกว่าแทบจะป้อนให้ เพื่อให้คนกลุ่มนี้เก่งขึ้น)
เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าควรจะยังไงดี เคยขนาดย่อยงานให้ละเอียดยิบ แบบตัวเองเหนื่อยสุดๆ แต่เพื่อให้เค้าเข้าใจง่ายๆ สุดท้ายเค้าก็ยังทำไม่ได้อยู่ดี แต่เอางานชิ้นเดียวกันไปให้น้องอีกคนที่เพิ่งเข้างาน 1 ปี วันเดียวทำได้เฉยเลย ....
สรุปเราควรทำไงกับคนพวกนี้ดีคะ ก็ไม่ได้อยากเห็นแก่ตัวนะ ช่วยไรก็ได้อยากช่วยคนอยู่แล้วอะค่ะ
มีความสงสัยว่า คนที่เค้าบอกว่าตัวเองไม่เก่งนี่ เพราะเรียนรู้ได้ช้า หรือว่าพยายามไม่พอ ?
รอบนี้ พอเราบอกคนอื่นๆ ว่าจะไป(อีกแล้ว) เค้าก็จะบอกว่า เออ เก่งเนอะ ย้ายไปแผนกไหนก็ได้ ดูเราดิ ก็เบื่องานนะ ทำงานปัจจุบันของตัวเองก็ทำไม่ได้ดี ครั้นจะย้ายไปทีมอื่น เค้าก็ไม่เอา ก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ทำงานแบบนี้ไปวันๆ
ที่งงคือ เราเจอคนที่พูดแบบนี้กับเรา 5 คน ซึ่งเป็นพวกทำงานเกิน 10 ปีแล้วทั้งนั้น แล้วพอเราบอกเค้าว่า ก็หาจุดแข็งของตัวเองให้เจอ แล้วก็ค่อยต่อยอดจากอันนั้นสิ เค้าก็บอก เค้ายังไม่รู้เลยว่าจุดแข็งของตัวเองคืออะไร (ทำงานมา 10 ปีไม่รู้ว่าตัวเองเก่งอะไร ?!!)
เราก็บอกอีก เราก็ไม่ได้รุ้ทุกอย่างนะ ก็ต้องเรียนรู้แล้วก็จด จดแล้วก็ต้องถามต่อยอดไป ถามไปเรื่อยๆ เหมือนเล่นเกมส์ 10 คำถามอ่ะ เค้าก็บอกว่า ทำแล้ว แต่ก็ไม่เห็นจะได้ แล้วก็มาบอกอีกว่า เพราะเรามันเก่ง เค้ามันช้า คนเรามันไม่เหมือนกัน .... บางคนตอบแบบหัวเราะๆ ปลงๆในชีวิตไปซะแล้ว
เคยไปเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนคนนอกบริษัทฟัง ก็บอกว่า คนพวกนี้มีความพยายามไม่พอ พวกที่ไม่รู้จักดิ้นรน ขวนขวาย แล้วก็เอาข้ออ้างว่าก็มาได้แค่นี้ มาปลอบใจตัวเอง แล้วก็ให้เราปล่อยไป อย่าไปยุ่ง ปล่อยให้เค้าอยู่ตรงนั้นไปเรื่อยๆของเค้า (คือปล่อยวางคนพวกนี้ว่างั้น)
ไปเล่าให้พี่อีกคน เค้าบอกว่า เราต้องเข้าใจคนพวกนี้นะ คนไม่เก่ง พยายามยังไงเค้าก็ไม่เก่ง มันเป็นหน้าที่ของพวกเราที่เก่งกว่าที่ต้องช่วยเหลือเค้านะ (คืออยากให้เราเข้าไป สอนงาน ประกบแบบตัวๆ เรียกว่าแทบจะป้อนให้ เพื่อให้คนกลุ่มนี้เก่งขึ้น)
เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าควรจะยังไงดี เคยขนาดย่อยงานให้ละเอียดยิบ แบบตัวเองเหนื่อยสุดๆ แต่เพื่อให้เค้าเข้าใจง่ายๆ สุดท้ายเค้าก็ยังทำไม่ได้อยู่ดี แต่เอางานชิ้นเดียวกันไปให้น้องอีกคนที่เพิ่งเข้างาน 1 ปี วันเดียวทำได้เฉยเลย ....
สรุปเราควรทำไงกับคนพวกนี้ดีคะ ก็ไม่ได้อยากเห็นแก่ตัวนะ ช่วยไรก็ได้อยากช่วยคนอยู่แล้วอะค่ะ