คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เราสองคนคบกันมา 2 ปี 4 เดือน แล้วอยู่มาวันนึงเค้าบอกเค้าคิดกับเราแค่เพื่อน โดยที่ตอนนั้นก็ไม่ได้ทะเลาะกันนะ แต่ด้วยความที่เราไม่ได้เจอกัน หลังจากนั้น 3 วัน ผมเดินทางไปหาเค้าแล้วเราก็คุยกันดีมาก แต่สถานะยังคงเดิมนั้นนะ นั้นคือเพื่อน นี่ก็เดือนกว่าๆแล้ว เราก็ยังคุยกันนะแต่ไม่ใช่ว่าจะอ่านแล้วตอบ ( ชม.ครั้ง อ่านแล้วไม่ตอบบ้าง ) ผมก็ถามเค้านะครับว่ามีคนอื่นมั้ย เค้าก็บอกไม่มี เค้าไม่อยากมีใครตอนนี้เค้าอยากอยู่คนเดียว เราดำเนินแบบนี้มาเป็นเดือน ผมก็พยายามถามนะในสิ่งที่ผมอยากรู้ เพราะผมรักเค้ามากรับฟังทุกอย่าง เป็นห่วง แต่ผมก็ไม่มีสิทธิอะไรมากมาย กิจกรรมแต่ละวันที่เราห่างกันก็เพราะเราต้องเรียนใน มหาลัย ถามว่ามันมีอะไรที่ทำให้ผมยิ้มได้มั้ย ก็มีนะครับ ในบางเวลาที่ผมขอให้เค้าโทรมาปลุกไปเรียนในตอนเช้า ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับกำลังใจตรงนั้นเพื่อลุกขึ้นมาเรียน ผมโทรหาเค้าโดยที่ไม่มีเรื่องที่จะคุยด้วยซ้ำ ( ไม่บ่อยครับ 2-3 ครั้ง ครั้งละไม่กี่นาทีหรอก กลัวเค้ารำคาน ) แล้วก็ยังมีอีกอย่างนะครั้งที่เค้ากับผมยังไม่ลบออกจากความทรงจำ นั้นคือ Between มันมีทุกอย่าง รูปภาพ วิดีโอ ข้อความเสียงที่คุยกันเมื่อก่อน ผมเข้าไปดูมันเกือบทุกวัน มันเป็นกำลังอีกอย่างให้ผมได้เดินต่อไป ผมไม่รู้นะว่าต่อไปผมจะได้กลับมาคบเค้าอีกมั้ย แต่ผมก็ยังรักเค้าไม่เปลี่ยน เพราะผมมีนิยามความรักของผมที่ว่า "การมองเห็นคนที่เรารักมีความสุข ผมก็สุขใจแล้ว" ไม่ว่าจะเป็นไปในสถานะอะไร รักมากมาย #นิรนามแมวส้ม #1.10