ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ คือเราพึ่งขึ้นปี1 เรายังใหม่กับอะไรหลายๆอย่างในมหาลัย เรายังไม่ค่อยชินทั้งการเรียนกิจกรรมหรือหน้าที่ที่น้องปี1ต้องทำ เราเรียนเอกภาษาจีนเพราะเราชอบภาษาจีน เรารู้สึกว่าทุกอย่างมันน่าดึงดูดให้อยากมาเรียน แต่ขอออกตัวก่อนนะเราเรียนแผนวิทย์-คณิตมา 5555555 ตอนเปิดเทอมจะมีการเข้าคลาสเชียร์ เราโอเคกับคลาสเชียร์มากถึงพี่จะดุแต่ก็ดุด้วยเหตุผลและการกระทำของเรา อันนี้เรารับได้ เรื่องกิจกรรมของปี1ที่มหาลัยจัดให้ ไม่ว่าจะเปิดกีฬาเฟรชชี่ การรับตรา หรือหลายๆกิจกรรม ตอนแรกเราเหนื่อยๆนะแต่เราว่าเรายังไหว เพราะยังไงเราก็คือเฟรชชี่ แล้วงานต่างๆมันเป็นของเฟรชชี่ อันนี้เราก็รับได้ เข้าประเด็นเลยละกัน เรื่องงานที่เราว่ามันไม่เยอะนะ น่าจะพอๆกับช่วงมัธยมอ่ะ แค่งานแต่ละชินมันต้องใช้ความรู้ความเข้าใจที่จะทำ ไม่ใช่ว่าทำเสร็จแล้วส่งไปแบบงงๆ ที่มหาลัยเรามีวิชาเสริมหรือGEให้ลง เอกเราต้องลง4หน่วย2รายวิชา รายวิชาแรกเราลงสารสนเทศเพื่อการเรียนรู้ รายวิชาที่สองเราลงภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร ซึ่งแน่นอนเราเลือกลงรายวิชาที่มันบังคับให้ลง จะได้ง่ายไม่ต้องตามเก็บชั่วโมงเรียนทีหลัง พูดถึงวิชาแรกก่อนเลยนะ รายวิชานี้เรียนเกี่ยวกับการใช้ห้องสมุด การแยกแยะหนังสือภายในห้องสมุด แรกๆเราว่ามันก็ง่ายนะเราว่าเราเข้าใจ แต่ช่วงหลังๆเริ่มให้มีการหาเนื้อหาจากสื่อในห้องสมุด และจับกลุ่มทำรายงานpresent เราโคตรดีใจเลยเว้ยที่ทำงานเป็นกลุ่มเพราะเอกเราลงเรียนด้วยกันเกือบทั้งหมด นี่แหล่ะคือตัวจุดประกายไฟ ....
เราเลือกที่จะอยู่กับเพื่อนที่เราสนิทด้วยในเอกเพราะรู้จักกันตอนมาสัมภาษณ์ สมมติว่าชื่อดีละกันนะ ดีเป็นรุ่นพี่เรา1ปี ย้ายมาจากคณะมนุษเอกจีน ซึ่งแน่นอนนางเก่งภาษาจีน งานชิ้นแรกคือให้ไปหาข้อมูลที่สนใจแล้วทำรูปเล่มรายงานในแบบของตัวเอง มีบัตรบันทึก มีบรรณานุกรม มีทุกอย่างที่ตรงตามหลักการที่เราเรียนมาต้องมีในเล่มนี้ คนอื่นก็ทำแต่เรากับดีได้รับหน้าที่ให้ทำบัตรบันทึก แล้วส่งความคืบหน้าเรื่อยๆ ดีบอกว่าไม่ต้องหรอกเสียเวลาทำส่งรวดเดียวเลย เราได้ยินแล้วเราใจชื้นมากอ่ะ เพราะนั่นแปลว่าเขามั่นใจว่าเขาทำได้ เราเลยโอเคๆเพราะเขาเป็นรุ่นพี่น่าจะมีประสบการณ์มากกว่าเรา แต่พอนานเข้าๆเขาก็ยังดูเฉยไม่ร้อนไม่หนาวกับงานเลย เราเลยทำเองทั้งหมด อีกอย่างช่วงนั้นเรามีทดสอบเขียนตามคำบอกภาษาจีนบ่อยมาก ด้วยความที่เราอ่อนเราก็อยากอ่านอยากฝึกทำเยอะๆ แต่มันก็ไม่เป็นไปอย่างที่เราหวัง ในวิชาที่สอง อาจารย์แกสั่งงานกลุ่มให้ออกสำรวจเรื่องวัฒนธรรม เราอยู่กับนา(สมมติ)ที่แน่นอนคือดีแล้วก็เพื่อนของดีที่เป็นผู้ชายชื่อนาม (สมมติ) ในแต่ละสัปดาห์อาจารย์แกสอนวิธีทำรายงาน การใช้คำพูด การจัดวางข้อความ การใช้ข้อมูลแล้วต้องอ้างอิงทุกครั้ง แต่กลุ่มเรากลับไม่มีอะไรคืบหน้าเลย คำพูดเดิมที่ดีบอกเราคือ ไม่ต้องส่งหรอกทุกคาบ รอส่งครั้งเดียวเลย เราก็ตกลงเพราะครั้งนี้ดีมีเพื่อนที่สนิทกันเมื่อก่อนน่าจะช่วยกันได้ แต่พอนานๆโครงเรื่องก็ยังไม่ทำ อะไรก็ยังไม่ส่งเราเลยทำโครงเรื่องไปถามว่าเอาเรื่องนี้นะ โครงเรื่องเป็นแบบนี้นะมีใครจะแก้ไขหรืออะไรมั้ย ทุกคนกลับไม่ค้านอะไรเลย เลยไปส่งอาจารย์กันแต่นามเพื่อนดีไม่มา ตอนนั้นเราไม่คิดอะไรเพราะแค่โครงเรื่องจริงๆเรามาคนเดียวก็ได้ แต่พออาจารย์อนุญาตให้เริ่มไปสำรวจได้มันก็เกิดปัญหาอักครั้ง เพราะตกลงวันจะไปกันไม่ได้ อีกทั้งนาเรียนรด.ซึ่งก็จะว่างเป็นช่วงๆเราเลยรอให้กิจกรรมรด.หมดไป หลังจากนั้นโชคก็เข้าข้างเราอย่างจัง เพราะเอกเราอ.งดคลาสพฤหัส-ศุกร์ เราเลยอยากไปทำวันที่ว่าง แต่นั่นยังไม่จบ เราต้องไปค่ายกับทางชมรมเสา-อาทิต ทำให้ดีอยากกลับบ้านเพราะอยากพัก วันหลังค่อยไปทำ ตอนนั้นเราเฟลมาก อยากระบายสุดๆ แต่เพื่อนเข้าใจใช่มั้ยว่าเราทำอะไรไม่ได้ เราต้องส่งความคืบหน้าวันอังคารเว้ย แล้วก็แน่นอนกลุ่มเราไม่ได้ส่งอีกแล้ว หลังจากวันนั้นเราเลยบังคับเองเลยว่าให้เลือกเสาหรืออาทิตจะไปสำรวจ ไม่ต้องกลับบ้านแล้ว ทุกคนก็อยากกลับเหมือนกัน เราเลยไปวันอาทิตเพราะวันเสาเพื่อนติดธุระกัน พอวันอาทิตกำลังจะไปเราถามดีว่านามหล่ะ ดีบอกว่านามกลับบ้าน เราเลยงงว่าดีไม่ได้บอกนามหรอว่าจะไปสำรวจวันนี้ ดีเลยติดต่อนามใหญ่เลย เราก็แบบเออๆไม่เป็นไรหรอก ค่อยให้นามทำพาวเวอร์พ้อยก็ได้ พอสำรวจเสร็จเราแบ่งงานให้ดีทำบทที่1นาบทที่2เราทำบทที่3,4 วันนั้นที่เราแบ่งงานช่วงค่ำๆดีส่งไฟล์งานมาว่าทำบท1เสร็จแล้วเราดีใจมากก เลยเข้าไปดู ไม่ใช่เพราะไม่ไว้ใจนะเราเป็นคนชอบดูการก่อนส่งอ่ะ สิ่งที่เราเจอคือ ดีก้อปปี้ข้อมูลมาแล้วมาวางลงเวิร์ด ซึ่งข้อมูลแต่ละเว็บมันก็จะคล้ายๆกัน เพราะฉะนั้นถ้าก้อปแล้ววางเลยข้อมูลมันจะซ้ำกัน ทั้งข้อมูลที่เป็นตาราง ดีวางแบบไม่มีตารางวางเฉพาะตัวอักษร ไม่จัดหน้า ไม่จัดขนาดตัวอักษรมา เรากับนาเลยช่วยกันทำใหม่ ส่วนบทที่2ของนาก็มีปัญหาคือนาเป็นคนในพื้นที่แต่ไม่รู้อะไรเลยซักอย่าง เราเลยให้นาไปหาข้อมูลที่เหลือมาเพิ่มในบทที่2 บทที่3ของเรา อันนี้เนื้อหาเยอะแต่งานเพราะบอกขั้นตอนวิธีทำเฉยๆ พอถึงวันที่ไปเรียนอ.สั่งเพิ่มให้ไลท์ไฟล์พาวเวอร์พ้อยใส่แผ่นซีดี แต่ปัญหามันคือนามไม่มาเรียน งานก็จะไม่เดิน ดีเลยอาสาทำงานในส่วนของนามแทน แน่นอนเลยย ดีส่งงานมาให้เราดีก็ก้อปแล้ววางอีกเหมือนเดิม เรากับนาเลยช่วยกันแก้ แต่ไม่จบแค่นั้น อ.ให้ทำเป็นไวนิลมาส่งด้วยเพื่อจัดนิทรรศการความรู้ที่หน้าห้องเรียน (ห้องที่เราเรียนคือห้องเธียเตอร์ นักศึกษาทุกชั้นปีจำนวนไม่ต่ำกว่า300คน จับกลุ่มกลุ่มละไม่เกิน 7 คน) เราเลยจะให้นามออกแบบไวนิลมาส่งอาจารย์แทนเพราะนามยังไม่ทำอะไรเลย เราเลยไปบอกดีว่าจะให้นามทำอะไร ดีเลยบอกว่า "จะไปหวังอะไรจากครอย่างมัน ขนาดมาเรียนมันยังไม่ค่อยมาเรียน" คำพูดนี้เหมือนกำลังจะบอกให้เราไปทำเอง เราเลยไปนอนหอนา ไปทำไวนิล คือช่วงมัธยมเราเคยทำแต่เราใช้photoshop cs5 ทำแต่วันนั้นโน้จบุ้คนามีcs6 เราเลยทำจนเล้ะ สุดท้ายนาบอกว่าทำในpowerpointก็ได้ เราเลยทำในpowerpointส่ง ยังค่ะยังไม่จบปัญหาคือนาทำไม่เป็นแล้วคนที่ทำคือเรา แต่นาอาสาช่วยพิมเราก็เออ ค่อยโอเคหน่อย ตอนนั้นน่าจะตี1ตี2ล้ะ เราเลยบอกว่าพิมเสร็จปลุกเค้านะจะมาเปลี่ยน ตอนนั้นนาเล่นมือถืออยู่ เราเลยไม่สนใจเพราะเรารู้อยู่แล้วว่านาติดมือถือมาก เราเลยนอน ตี3เราสะดุ้งตื่นเพราะเสียงแจ้งเตือนรัวมากของนา เราหันไปคือนาหลับ แล้วยังไม่ได้พิมอะไรเลยเว้ยวันนั้นเราเลยปลุกให้นาไปนอนดีๆตื่นเช้าค่อยทำต่อ พอเช้าพิมเสร็จต้องมาเสียเวลารอนาจัดแบล็คกราวอีก ยิ่งทำนายิ่งไม่ชอบแล้วนาก็เปลี่ยนใหม่เรื่อยๆ เราเลยบอกให้เราแบบธรรมดาไปก่อน ตรวจก่อนว่าข้อมูลผ่านมั้ย หลังจากนั้นเราก็ฝากแม่สั่งร้านแถวบ้านให้ สรุปว่างานกลุ่มเรามีบทบาทเยอะสุดทั้งที่ดีเป็นคนรู้เยอะสุดเข้าใจเยอะสุด เราเหนื่อยกับการเห็นแก่ตัวแบบนี้มาก และที่เราบอกไปตอนแรกว่าเรามีทดสอบเขียนตามคำบอกภาษาจีน คือช่วงนั้นคะแนนเราผ่านบ้างไม่ผ่านบ้างเพราะไม่มีเวลาไปอ่านหนังสือเลย เราเครียดเรื่องงานมาก แต่ดีกลับได้เต็มตลอดเพราะดีอ่านหนังสือตลอด เราทักไปถามเรื่องงานก็บอกว่าเอาไว้ก่อนอ่านหนังสือก่อนแล้วก็หายไป คนที่เหนื่อยคือเรานะ คนที่อ่อนแอคือเรา เวลาเจอกันเราต้องแกล้งไม่เครียด แกล้งมีความสุข แกล้งใช้ชีวิตบ้าๆของเราแต่ใครจะรู้บ้างว่าเราอึดอัด เราร้องไห้เพราะเรื่องงานหลายครั้งมาก เราไม่โอเคจริงๆกับสังคมมหาลัย กับสังคมที่มีแต่คนเห็นแก่ตัว เราไม่คิดว่าทุกคนจะเห็นแก่ขนาดนี้ เพื่อนๆว่าเราจะทำไงดี ถ้ามีงานกลุ่มครั้งต่อไปเราจะทำไงดี เราเคยแยกตัวของจากดีกับนาแล้วนะเวลามีงานกลุ่ม แต่สองคนนี้จะเข้ามาหาเราตลอดเลย เราไม่โอเคอ่ะ เราไม่รู้จะทำไงแล้วววว T__T
เพื่อนไม่ช่วยทำงานกลุ่มทำไงดีคะ?
เราเลือกที่จะอยู่กับเพื่อนที่เราสนิทด้วยในเอกเพราะรู้จักกันตอนมาสัมภาษณ์ สมมติว่าชื่อดีละกันนะ ดีเป็นรุ่นพี่เรา1ปี ย้ายมาจากคณะมนุษเอกจีน ซึ่งแน่นอนนางเก่งภาษาจีน งานชิ้นแรกคือให้ไปหาข้อมูลที่สนใจแล้วทำรูปเล่มรายงานในแบบของตัวเอง มีบัตรบันทึก มีบรรณานุกรม มีทุกอย่างที่ตรงตามหลักการที่เราเรียนมาต้องมีในเล่มนี้ คนอื่นก็ทำแต่เรากับดีได้รับหน้าที่ให้ทำบัตรบันทึก แล้วส่งความคืบหน้าเรื่อยๆ ดีบอกว่าไม่ต้องหรอกเสียเวลาทำส่งรวดเดียวเลย เราได้ยินแล้วเราใจชื้นมากอ่ะ เพราะนั่นแปลว่าเขามั่นใจว่าเขาทำได้ เราเลยโอเคๆเพราะเขาเป็นรุ่นพี่น่าจะมีประสบการณ์มากกว่าเรา แต่พอนานเข้าๆเขาก็ยังดูเฉยไม่ร้อนไม่หนาวกับงานเลย เราเลยทำเองทั้งหมด อีกอย่างช่วงนั้นเรามีทดสอบเขียนตามคำบอกภาษาจีนบ่อยมาก ด้วยความที่เราอ่อนเราก็อยากอ่านอยากฝึกทำเยอะๆ แต่มันก็ไม่เป็นไปอย่างที่เราหวัง ในวิชาที่สอง อาจารย์แกสั่งงานกลุ่มให้ออกสำรวจเรื่องวัฒนธรรม เราอยู่กับนา(สมมติ)ที่แน่นอนคือดีแล้วก็เพื่อนของดีที่เป็นผู้ชายชื่อนาม (สมมติ) ในแต่ละสัปดาห์อาจารย์แกสอนวิธีทำรายงาน การใช้คำพูด การจัดวางข้อความ การใช้ข้อมูลแล้วต้องอ้างอิงทุกครั้ง แต่กลุ่มเรากลับไม่มีอะไรคืบหน้าเลย คำพูดเดิมที่ดีบอกเราคือ ไม่ต้องส่งหรอกทุกคาบ รอส่งครั้งเดียวเลย เราก็ตกลงเพราะครั้งนี้ดีมีเพื่อนที่สนิทกันเมื่อก่อนน่าจะช่วยกันได้ แต่พอนานๆโครงเรื่องก็ยังไม่ทำ อะไรก็ยังไม่ส่งเราเลยทำโครงเรื่องไปถามว่าเอาเรื่องนี้นะ โครงเรื่องเป็นแบบนี้นะมีใครจะแก้ไขหรืออะไรมั้ย ทุกคนกลับไม่ค้านอะไรเลย เลยไปส่งอาจารย์กันแต่นามเพื่อนดีไม่มา ตอนนั้นเราไม่คิดอะไรเพราะแค่โครงเรื่องจริงๆเรามาคนเดียวก็ได้ แต่พออาจารย์อนุญาตให้เริ่มไปสำรวจได้มันก็เกิดปัญหาอักครั้ง เพราะตกลงวันจะไปกันไม่ได้ อีกทั้งนาเรียนรด.ซึ่งก็จะว่างเป็นช่วงๆเราเลยรอให้กิจกรรมรด.หมดไป หลังจากนั้นโชคก็เข้าข้างเราอย่างจัง เพราะเอกเราอ.งดคลาสพฤหัส-ศุกร์ เราเลยอยากไปทำวันที่ว่าง แต่นั่นยังไม่จบ เราต้องไปค่ายกับทางชมรมเสา-อาทิต ทำให้ดีอยากกลับบ้านเพราะอยากพัก วันหลังค่อยไปทำ ตอนนั้นเราเฟลมาก อยากระบายสุดๆ แต่เพื่อนเข้าใจใช่มั้ยว่าเราทำอะไรไม่ได้ เราต้องส่งความคืบหน้าวันอังคารเว้ย แล้วก็แน่นอนกลุ่มเราไม่ได้ส่งอีกแล้ว หลังจากวันนั้นเราเลยบังคับเองเลยว่าให้เลือกเสาหรืออาทิตจะไปสำรวจ ไม่ต้องกลับบ้านแล้ว ทุกคนก็อยากกลับเหมือนกัน เราเลยไปวันอาทิตเพราะวันเสาเพื่อนติดธุระกัน พอวันอาทิตกำลังจะไปเราถามดีว่านามหล่ะ ดีบอกว่านามกลับบ้าน เราเลยงงว่าดีไม่ได้บอกนามหรอว่าจะไปสำรวจวันนี้ ดีเลยติดต่อนามใหญ่เลย เราก็แบบเออๆไม่เป็นไรหรอก ค่อยให้นามทำพาวเวอร์พ้อยก็ได้ พอสำรวจเสร็จเราแบ่งงานให้ดีทำบทที่1นาบทที่2เราทำบทที่3,4 วันนั้นที่เราแบ่งงานช่วงค่ำๆดีส่งไฟล์งานมาว่าทำบท1เสร็จแล้วเราดีใจมากก เลยเข้าไปดู ไม่ใช่เพราะไม่ไว้ใจนะเราเป็นคนชอบดูการก่อนส่งอ่ะ สิ่งที่เราเจอคือ ดีก้อปปี้ข้อมูลมาแล้วมาวางลงเวิร์ด ซึ่งข้อมูลแต่ละเว็บมันก็จะคล้ายๆกัน เพราะฉะนั้นถ้าก้อปแล้ววางเลยข้อมูลมันจะซ้ำกัน ทั้งข้อมูลที่เป็นตาราง ดีวางแบบไม่มีตารางวางเฉพาะตัวอักษร ไม่จัดหน้า ไม่จัดขนาดตัวอักษรมา เรากับนาเลยช่วยกันทำใหม่ ส่วนบทที่2ของนาก็มีปัญหาคือนาเป็นคนในพื้นที่แต่ไม่รู้อะไรเลยซักอย่าง เราเลยให้นาไปหาข้อมูลที่เหลือมาเพิ่มในบทที่2 บทที่3ของเรา อันนี้เนื้อหาเยอะแต่งานเพราะบอกขั้นตอนวิธีทำเฉยๆ พอถึงวันที่ไปเรียนอ.สั่งเพิ่มให้ไลท์ไฟล์พาวเวอร์พ้อยใส่แผ่นซีดี แต่ปัญหามันคือนามไม่มาเรียน งานก็จะไม่เดิน ดีเลยอาสาทำงานในส่วนของนามแทน แน่นอนเลยย ดีส่งงานมาให้เราดีก็ก้อปแล้ววางอีกเหมือนเดิม เรากับนาเลยช่วยกันแก้ แต่ไม่จบแค่นั้น อ.ให้ทำเป็นไวนิลมาส่งด้วยเพื่อจัดนิทรรศการความรู้ที่หน้าห้องเรียน (ห้องที่เราเรียนคือห้องเธียเตอร์ นักศึกษาทุกชั้นปีจำนวนไม่ต่ำกว่า300คน จับกลุ่มกลุ่มละไม่เกิน 7 คน) เราเลยจะให้นามออกแบบไวนิลมาส่งอาจารย์แทนเพราะนามยังไม่ทำอะไรเลย เราเลยไปบอกดีว่าจะให้นามทำอะไร ดีเลยบอกว่า "จะไปหวังอะไรจากครอย่างมัน ขนาดมาเรียนมันยังไม่ค่อยมาเรียน" คำพูดนี้เหมือนกำลังจะบอกให้เราไปทำเอง เราเลยไปนอนหอนา ไปทำไวนิล คือช่วงมัธยมเราเคยทำแต่เราใช้photoshop cs5 ทำแต่วันนั้นโน้จบุ้คนามีcs6 เราเลยทำจนเล้ะ สุดท้ายนาบอกว่าทำในpowerpointก็ได้ เราเลยทำในpowerpointส่ง ยังค่ะยังไม่จบปัญหาคือนาทำไม่เป็นแล้วคนที่ทำคือเรา แต่นาอาสาช่วยพิมเราก็เออ ค่อยโอเคหน่อย ตอนนั้นน่าจะตี1ตี2ล้ะ เราเลยบอกว่าพิมเสร็จปลุกเค้านะจะมาเปลี่ยน ตอนนั้นนาเล่นมือถืออยู่ เราเลยไม่สนใจเพราะเรารู้อยู่แล้วว่านาติดมือถือมาก เราเลยนอน ตี3เราสะดุ้งตื่นเพราะเสียงแจ้งเตือนรัวมากของนา เราหันไปคือนาหลับ แล้วยังไม่ได้พิมอะไรเลยเว้ยวันนั้นเราเลยปลุกให้นาไปนอนดีๆตื่นเช้าค่อยทำต่อ พอเช้าพิมเสร็จต้องมาเสียเวลารอนาจัดแบล็คกราวอีก ยิ่งทำนายิ่งไม่ชอบแล้วนาก็เปลี่ยนใหม่เรื่อยๆ เราเลยบอกให้เราแบบธรรมดาไปก่อน ตรวจก่อนว่าข้อมูลผ่านมั้ย หลังจากนั้นเราก็ฝากแม่สั่งร้านแถวบ้านให้ สรุปว่างานกลุ่มเรามีบทบาทเยอะสุดทั้งที่ดีเป็นคนรู้เยอะสุดเข้าใจเยอะสุด เราเหนื่อยกับการเห็นแก่ตัวแบบนี้มาก และที่เราบอกไปตอนแรกว่าเรามีทดสอบเขียนตามคำบอกภาษาจีน คือช่วงนั้นคะแนนเราผ่านบ้างไม่ผ่านบ้างเพราะไม่มีเวลาไปอ่านหนังสือเลย เราเครียดเรื่องงานมาก แต่ดีกลับได้เต็มตลอดเพราะดีอ่านหนังสือตลอด เราทักไปถามเรื่องงานก็บอกว่าเอาไว้ก่อนอ่านหนังสือก่อนแล้วก็หายไป คนที่เหนื่อยคือเรานะ คนที่อ่อนแอคือเรา เวลาเจอกันเราต้องแกล้งไม่เครียด แกล้งมีความสุข แกล้งใช้ชีวิตบ้าๆของเราแต่ใครจะรู้บ้างว่าเราอึดอัด เราร้องไห้เพราะเรื่องงานหลายครั้งมาก เราไม่โอเคจริงๆกับสังคมมหาลัย กับสังคมที่มีแต่คนเห็นแก่ตัว เราไม่คิดว่าทุกคนจะเห็นแก่ขนาดนี้ เพื่อนๆว่าเราจะทำไงดี ถ้ามีงานกลุ่มครั้งต่อไปเราจะทำไงดี เราเคยแยกตัวของจากดีกับนาแล้วนะเวลามีงานกลุ่ม แต่สองคนนี้จะเข้ามาหาเราตลอดเลย เราไม่โอเคอ่ะ เราไม่รู้จะทำไงแล้วววว T__T