สวัสดีสมาชิกทุกท่านนะค่ะ

    เรื่องมีอยู่ว่าหนูเจอกับสามีหนูตั้งแต่อายุ 17  ตอนนั้นหนูเรียนอยู่ ปวช.3
เราคบกันเดือนพฤษภาคม 52 เราอายุห่างกัน 14 ปี เค้าเคยแต่งงานมาแล้ว 2 ครั้ง
จากนั้นหนูก็เริ่มศึกษาดูใจกันมาเรื่อยๆ จน 31 มกรา 53 หนูตัดสินใจยอมเป็นของเค้า
หลังจากนั้นหนูก็เรียนจบ ปวช. แล้วเรียนต่อ. ปวส. เลย. เค้าเป็นคนส่งเสียหนูเรียนจนจบ
พอเปิดเรียน ปวส. หนูตัดสินใจย้ายไปยุที่บ้านเค้า ตอนนั้นอายุ 18
แม่เค้ากลัวลูกเค้าโดนครอบครัวหนูแจ้งความจับ พูดว่าจะแต่ง
แต่งานแต่งให้จัดแค่พิธีเช้าพอ หนูก็ฟังไม่ได้พูดอะไร  พออยู่ไปสักพัก
เค้าเห็นว่าทางบ้านหนูไม่เอาเรื่องแย่แล้ว ก็กลับคำ เดินมาบอก
แม่ไม่ไปแต่งหรอกนะ บวชให้คนละหน แต่งให้คนละครั้ง.
หนูนี่หน้าชาเลยทำอะไรไม่ถูก. เราก็ยังเด็กไม่รุจะทำยังไง ที่บ้านหนูก็เป็นจำพวกที่ว่าไม่อยากมีปัญหา
ยายเลยบอกให้ไปซื้อของมาเสียผีพอ เงินซื้อ 300 เราจำได้ แต่นั้นจริงๆ ตั้งแต่ยุด้วยกันมา 3 ปีนะ
ถึงเพิ่งได้ไปเสียผี อีกอย่างทางครอบครัว ผช. ไม่เคยมาพูดคุยไม่เจอกับครอบครัวเราเลย
หนูรู้ว่าแม่สามีไม่ชอบหนู แต่หนูก็พยายามทำดีทุกอย่าง ทั้งทำงานบ้าน. ซักเสื้อผ้า. รีดผ้า
ของแม่สามี. พ่อสามี อีกทั้งของน้องสามีหนูก็ทำ เวลาไม่สบายหนูก็คอยไปเฝ้าที่ รพ.
แต่ก็ไม่เคยว่าหนูดี ส่วนหนูเป็นคนตรงๆ พูดไม่เพราะ แล้วก็เสียงดัง เค้าถึงมองหนูว่าเป็นก้าวร้าว
เค้าคอยคิดว่าหนูมาเกาะลูกเค้ากิน. (หลังเรียนจบสามีก็ไม่ให้เรียนต่อ ให้อยู่บ้าน)
(ฐานะครอบครัวสามีรวย เป็นคนมีหน้าตาในสังคม) แล้วยังไปพูดกับคนอื่นว่า
ไม่ยอมให้ใครมาชุบมือเปิปสมบัติเค้าหรอก หนูไม่เค้าใจถึงบ้านหนูจะจน หนูจำเป็นต้องอยากได้
ของเค้าด้วยหรอ. ทำไมต้องดูถูกกันด้วย
         มีเหตุการณ์ยุอีกเหตุการณ์นึง วันนั้นคนแกเค้าคลายเคลียดกันด้วยการเล่นไพ่
มีคนเล่นยุประมาณ 10 คนได้ แล้วสามีหนูเมาก็เดินเข้ามา. นั่งข้างวงๆ
แล้วก็นั่งพูดว่า. พี่ไม่จดทะเบียนกับหนูหรอกนะถ้าไม่มีลูก เค้าพูดแบบนี้
ยุหลายรอบ จนแม่สามีรำคาญบอกให้หยุดพูด สามีหนูก็ตะคอกกลับ
ว่า ก็แม่เป็นบอกผมเอง ถ้ามันไม่มีลูกก็อย่าไปจดทะเบียนกับมัน คือแบบว่าหนูจุก
ทำอะไรไม่ถูก นั่งงง คนในวงไพ่เงียบกันหมด ส่วนแม่สามีนั่งหน้าถอดสีเลย
แต่หนูก็ไม่ได้พูดอะไร. (เดียวมาเล่าต่อกระทู้หน้านะค่ะ)