รบกวนเรียนหารือครับ
อย่างที่เราทราบกันว่า 4 ยอดนวนิยายร้อยแก้วของจีนคือ สามก๊ก, ซ้องกั๋ง, ไซอิ๋ว และ หงโหลวเหมิ่งนั้น 3 เรื่องแรกค่อนข้างเป็นที่รู้จักมากพอสมควรในประเทศไทย

โดยเฉพาะสามก๊กและไซอิ๋วนี่ ถามคนทั่วไปที่ไม่ใช่นักอ่านหรือคอนิยายจีน แทบจะ 100% น่าจะรู้จักหรือเคยอ่านบางส่วน หรือทั้งหมดของนวนิยายทั้งสองเครื่องแน่นอน

ส่วนซ้องกั๋งนั้น อาจจะพอรู้จักกันสัก 30-40% ในชื่อต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น 108 ผู้กล้าเขาเหลียงซาน หรืออื่นๆ

ในขณะที่ หงโหลวเหมิ่ง หรือความฝันในหอแดง หรือความรักในหอแดงนั้น อาจจะมีไม่ถึง 15% ที่รู้จัก และยิ่งน้อยลงไปอีกถ้าถามว่าเคยอ่านบางส่วนหรือทั้งหมดกรือไม่

จึงเป็นที่น่าสนใจว่า สี่ยอดนวนิยายร้อยแก้วของจีนนี้ มีโครงเรื่องและสิ่งที่ต้องการบอกเล่าที่แตกต่างกันค่อนข้างมาก แต่ก็ถูกนักปราชญ์ชาวจีนยกย่องให้มีความล้ำค่าทางวรรณกรรมไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเลย

แต่ทำไม หงโหลวเหมิ่ง จึงเป็นที่รู้จักค่อนข้างน้อยในสังคมไทยครับ ยิ่งฉบับแปลที่พิมพ์ออกมาก็มีไม่มากสำนวนเท่าสามก๊กหรือไซอิ๋ว การถูกเอามาทำเป็นละครก็ไม่บ่อยนัก และแม้แต่คนเฒ่าคนแก่บางท่านที่เป็นนักอ่านนิยายจีนก็ไม่เคยอ่านเรื่องนี้ด้วยซ้ำ (อ้างอิงจากการถามย่า ยาย และน้า แม่ผม ไม่เคยมีใครได้อ่านเรื่องนี้เลย เคยแต่ดูงิ้วหรือภาพยนตร์แบบสั้นๆเท่านั้น)

ขอบคุณทุกท่านที่ให้ข้อมูลและความเห็นครับ