สวัสดีค่ะ

เราเป็นคนที่แต่งหน้าหนามาตั้งแต่อยู่มหาลัยแล้ว เริ่มแต่งหน้าตั้งแต่ม.ปลาย แล้วก็เพิ่มความหนาขึ้นเรื่อยๆ ตามจำนวนสิวที่เยอะขึ้นเรื่อยๆ อีกทั้งยังแพ้เครื่องสำอางด้วย เลยต้องหาทางบดบังสิวอย่างเลี่ยงไม่ได้ แล้วก็มาถึงจุดที่มันไม่ไหวจริงๆ คือปิดยังไงก็ไม่อยู่แล้ว เลยตัดสินใจ หักดิบ ไม่ใช้เครื่องสำอางเลยอยู่พักนึง พักหน้ามันไปเลยค่ะ แต่ก็ต้องไปทำงาน ก็ทน จำได้ว่าวันที่เราไปทำงานวันแรกโดยไม่แต่งหน้า เพื่อนๆเหวอมาก "ไปโดนอะไรมา" "หน้าเป็นอะไร" คือ เราเป็นอยู่แล้ว แต่ไม่เคยเปิดเผย เสียเซ้วสุดๆ แต่ช่างมัน พวกยูไม่อยู่ใน target ผู้ชายที่เราสนใจอยู่แล้ว 555 จากนั้นก็เน้นบำรุง หาอะไรที่อ่อนโยน ฟื้นฟูผิว จนผิวกลับมานิ้ง ใสกิ้งเล้ย


แต่ก่อนโบ๊ะหน้าหนาเตอะ เปลี่ยนมาเป็นปล่อยหน้าสดได้ ปะแป้งนิดนึง ออกจากบ้านได้แล้ว ใครเจอเราก็บอกว่าผิวดี แต่ก่อนไม่เคยมีคนชมคำนี้เพราะไม่มีใครเคยเห็นหนังหน้าจริงของเรา จนตอนนี้มีรุ่นน้องผู้ชายพูดว่า "ผมชอบแบบพี่เนี่ย ผมชอบผู้หญิงไม่แต่งหน้า" คือเคยได้ยินผู้ชายพูดคำนี้แล้วคิด "อย่ามาโม้" ตอนนี้เข้าใจละว่าหมายความว่าอะไร คือมันต้องมีผิวหน้าที่ดีก่อน เค้าหมายความว่า "ผมชอบผู้หญิงหน้าใสไม่แต่งหน้า" ซึ่งผู้หญิงเราไม่เคยคิดเลยว่าเป็นไปได้ แต่มันเป็นไปแล้วค่ะ