อยากจะแฉมานานแล้วค่ะ แต่ไม่กล้าออกมาพูด เห็นตอนนี้กระแสกำลังดัง เลยถือโอกาสออกมาพูดค่ะ

คือเราเล่าไปเรื่อยๆนะคะไม่ได้ลำดับเหตุการณ์ ก็อาจจะงงๆหน่อย ขออภัยด้วยค่ะ แหะๆ

คือตอนนี้เราเรียนจบแล้วนะคะ ขอไม่บอกว่าจบปีไหน

ตอนปี1 ก่อนเปิดเทอมจะมีกิจกรรมรับน้อง3วันที่นครปฐมค่ะ ตอนนั้นสนุกมาก  รุ่นพี่พาเราไปดูคอนเสิร์ต เต้นรัวๆมัวๆกับเพื่อนปี1ด้วยกันอยู่ที่หน้าเวที ตั้งแต่เรียนม.ปลายไม่เคยทำอะไรสนุกๆแบบนี้มาก่อนเลยค่ะ

พอเปิดเทอม ก็มีกิจกรรมรับน้องปกติ เราก็ไม่เข้าใจว่ารุ่นพี่จะมาสนใจกับเกรดวิชาเรียนเราทำไม
แอบอายที่ได้เกรดวิชาดรออิ้งน้อย รุ่นพี่จะแยกว่าใครได้วิชาไหนน้อย รุ่นพี่กับอาจารย์จะช่วยติวหลังเลิกเรียนให้ค่ะ
แล้วก็มีอาจารย์ที่คณะที่จบจิตรกรรมเหมือนกันคอยสอนวิชาดรออิ่งให้เรากับเพื่อนตอนเย็นค่ะ โดยที่อาจารย์ไม่ได้ค่าสอนใดๆ แต่อาจารย์ก็ยอมเสียสละเวลาตอนเย็นเพื่อมาสอนพวกเรา อาจารย์เคยบอกค่ะ ว่าอาจารย์เรียนจบจากที่นี่ อยากช่วยคณะ

ช่วงรับน้องตอนปี1 รุ่นพี่จะให้ไปไหนมาไหนครั้งละ 5 คน เพื่อให้ช่วยดูแลเพื่อนค่ะ เพราะตอนปี1 แต่ละคนก็ยังเอ๋อๆกันอยู่ ไปด้วยกันหลายๆคนช่วยได้กันได้เยอะ

ตอนเย็นก็จะมีกิจกรรมรับน้อง มีห้องสว่างห้องมืด ห้องสว่างจะเป็นห้องสร้างสีสันสร้างความฮาให้กับเรามาก เพราะจะมีรุ่นพี่แต่งตัวฮาๆแบบจัดเต็มเพื่อมาแกล้งให้เราหัวเราะค่ะ คือรุ่นพี่แต่ละคนลงทุนและตั้งใจกับการแต่งตัวมาก ส่วนห้องมืดจะเป็นห้องโหดๆหน่อย เวลาพวกเพื่อนๆทำการแสดงตลกๆ เราแอบได้ยินเสียงรุ่นพี่หลุดหัวเราะด้วย ทั้งๆที่ตัวเองต้องสวมบทเป็นพี่โหดอยู่

รุ่นพี่ถามพวกเราทุกวันว่าวันนี้ขาดใคร ใครไม่มาเรียนบ้าง และจะให้เพื่อนๆไปตามที่หอเพื่อไปดูว่าเพื่อนป่วยเป็นอะไร มีปัญหาอะไรรึเปล่า

ช่วงรับน้องจะเป็นช่วงที่ผู้หญิงต้องทำพร๊อพผมกันทุกคน ประมาณว่า แต่ละวันเราต้องครีเอทว่าวันนี้จะทำผมทรงไหน ทรงอะไรดี  
บอกเลยว่าทุกวันที่ออกไปเดินทางไปเรียน มีแต่เสียงคนหัวเราะและเสียงชม มีแต่คนถามว่าหนูเรียนคณะอะไร เรียนที่ไหน น่ารักจัง ก็ช่วยทำให้เราลดอาการอายได้นิดนึง 555 ที่มีส่วนช่วยให้ป้าๆลุงๆ มีเสียงหัวเราะมีความสุข

ส่วนผู้ชายก็จะตัดผมสั้นสกีนเฮท ห้ามมีหนวดเครา เพื่อนๆหน้าใสวัยกระเตาะกันทุกคน แต่พอหมดรับน้องเท่านั้นแหละ
....ผมยาวรุงรังหนวดเครายาวเยี้ย เหมือนโจรปล้นธนาคารไม่มีผิด 5555

การแต่งกายก็จะเป็นกระโปรงทรงเอเฉพาะแบบของคณะ ยาวเกือบถึงตาตุ่ม เสื้อเป็นเสื้อตัวใหญ่ห้ามรัดติ้วกระดุมปริ ใส่เสื้อกล้ามข้างใน คนแถวบ้านเจอเราแต่งชุดนักศึกษาก็แอบขำๆกัน คงนึกในใจว่าน้องคนนี้แต่งตัวเชยจัง 5555

เวลาต้องจัดกิจกรรมที่คณะ อิทิเช่น งานอาจารย์ศิลป์ พวกเราก็มาช่วยกันช่วยกันทำรุ่นพี่รุ่นน้องช่วยกันทำรวมถึงอาจารย์ที่คณะด้วย จัดงานถึงเช้า อาจารย์ก็ยังอยู่คอยดูแลคอยช่วยพวกเรา ซื้อน้ำซื้อขนมมาเลี้ยง นั่งกินข้าวล้อมวงกัน นั่งจกส้มตำ ข้าวเหนียว เราสัมผัสได้ว่า ที่นี่คือบ้านหลังที่สองของเรา ทุกคนที่คณะ เป็นเหมือนคนในครอบครัว

วันไหนทำกิจกรรมดึก รุ่นพี่ก็จะให้เพื่อนนัดรวมกัน คนที่ไปทางเดียวกัน ให้ไปส่งที่หอของเพื่อน มีรุ่นพี่ไปส่งด้วย แม่เราหมดห่วงขึ้นเยอะ เพราะเป็นห่วงกลัวเราจะเป็นอันตราย

ตอนช่วงเรียน เด็กเรียนศิลปะต้องใช้เงินเยอะมากกว่าปกติ ต้องซื้อสี ซื้อเฟรม ซื้อวัสดุอุปกรณ์มาสร้างสรรค์วิชาคอมโพส ครีเอทีบ เวลาไม่มีตังก็จะไปถามรุ่นพี่เก่าๆ รุ่นพี่ก็จะมีงานให้ทำ บางทีเป็นงานดรออิ้ง งานเพ้นท์ หรือบางทีก็งานปั้น หล่อปูน ผสมปูน เชื่อมเหล็ก ทาสีรั้ว พวกเราทำเป็นหมด 555 ได้ทั้งประสบการณ์ได้ทั้งตังกินหนม  

และตอนเราอยู่ปี1 รุ่นพี่จะให้ทำพร๊อพรับปริญญาให้พี่บัณฑิตที่จะรับปริญญาค่ะ
ทำเป็นตัวการ์ตูน พอวันรับปริญญาพวกเราก็ไปใส่พร๊อพเดินก็จะมีคนมาถ่ายรุปด้วย
ก็จะได้ตังตามความสมัครใจว่าจะหยอดกล่องเท่าไหร่ ได้เงินเข้ารุ่นด้วย เหมือนหารายได้พิเศษไปในตัว

เราได้รับเรื่องราวดีๆมากมายจากการที่ได้อยู่คณะนี้ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง อาจารย์ทุกท่าน เรารู้สึกไม่ผิดหวังเลยที่ได้เรียนคณะนี้ ทุกคนยิ้มให้กัน ช่วยเหลือกัน เป็นเหมือนคนในครอบครัว  
คณะที่มีแต่คนคิดคล้ายๆกัน บ้าๆบ๊องๆเหมือนกัน และเราพูดได้เต็มปากเลยว่า รักและห่วงแหนคณะนี้มากๆ จริงอยู่ที่จะมีคนไม่ดี คนที่ทำให้เสื่อมเสีย
ทุกสังคมทุกพื้นที่ก็จะมีคนดีและคนไม่ดีปะปนอยู่ ก็เป็นเรื่องปกตินิคะ เพียงแค่เราตัดเรื่องไม่ดีออก แล้วมองที่เรื่องดีๆเท่านั้นเอง อย่าซีเรียส

ปล. ยังมีเรื่องราวอีกเยอะที่อยากแฉ ถ้าขยันพิมพ์จะมาต่อนะคะ

อิอิ

สุดท้ายขอฝากเพลงคณะไว้ท่อนนึงนะคะ

สาวเดคมีแต่คนกลิ้งกรอก ถาปัตย์มีแต่คนหลอกลวง โบราณชอบให้คนควง ไม่อยากโดนลวงมาเดินควงจิตรกรรม  ไม่อยากโดนลวงมาเดินควงจิตรกรรม 🎶🎶🎶