พอเรียนจบตอนแรกก็หางานตามสายงานที่ตัวเองเรียนมา แต่ปรากฎว่าไปไม่รอด(เรียนจบนิติศาสตร์) เหมือนพึ่งมารู้ตอนเรียนจบแล้วว่า ไม่ชอบการตัดสินใคร ไม่ว่าเค้าจะผิดหรือถูก เลยผันมารับงานพวก PC เชียร์ของในห้าง ทำงานน้อยแต่ได้เงินดีกว่าทำงานประจำ และก็เดินสายนี้มาเรื่อยๆจนได้เป็นพริตตี้ MC ตามลำดับ  แล้วก็เริ่มรู้จักวงการของการไปทำงานต่างประเทศ เพราะรุ่นพี่ทำงานพริตตี้ MC หลายๆคนเค้าก็ไปทำกัน ตอนแรกก็ติดตามดูเฉยๆนะ แต่อย่างว่าแหละพเห็นเค้าได้เงินกลับมาเยอะเลยมีความคิดอยากจะไปบ้าง (และต้องบอกเลยว่าฐานะทางครอบครัวไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงิน หรือว่าอดอยาก ที่บ้านทำสวนยาง มีที่ดิน 4 จังหวัด) แต่ที่เลือกเดินทางนี้เพราะตัดสินใจเองล้วน ครอบครัวก็ไม่ได้ว่าอะไร อยากลองก็ให้ลองทำ แต่ขออย่างเดียวถ้าขายตัวอย่าทำ ถ้าไม่โอเคให้กลับบ้าน เงินที่เสียไปก็ชั่งมันไม่ต้องคิดมาก (ส่วนตัวก็คิดแบบนั้นตลอด เพราะไม่จำเป็นต้องทำขนาดนั้น ถ้าไม่มีงานก็กลับไปทำงานที่บ้านจบ)

ตอนแรกไม่กล้ากลัวโดนหลอกไปขาย กลัวต่างๆนาๆ จนเจอพี่คนหนึ่ง (ขออแทนว่า พี่ N ก็แล้วกัน) เค้ามีความคิดเดียวกันกับเราคืออยากรวย อยากสร้างฐานะให้ตัวเอง อยากพึ่งตัวเอง อยากจะสร้างด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องพึ่งครอบครัว
คือสรุปกันว่าถ้าฉันไป พี่N ก็ไป เหมือนเชื่อใจกันแหละกัน พี่N นิสัยดีนะค่ะ คือนิสัยจะคล้ายๆกัน ตรงที่เป็นคนตรงๆเหมือนกัน คิดยังไงก็พูดแบบนั้น ไม่ชอบคนที่ต่อหน้าดี ลับหลังพูดให้เราเสียๆหายๆ หรือคนที่เห็นแก่ตัว นิสัยคล้ายกัน เลยไปด้วยกันได้
ตอนนั้นก็เริ่มมองหาที่เค้าบรอดงานหาคนไปทำงานต่างประเทศ มีทั้งสิงคโปร์ มาเล เกาหลี ญี่ปุ่น (ส่วนตัวอยากไปเกาหลีมากเพราะติดซีรีย์บ้าเกาหลี) แต่มันเข้ายาก ขนาดเพื่อนไปเที่ยวยังไม่ผ่าน ตม. เลย ก็เลยไม่อยากเสี่ยง หาไปเรื่อยเป็นเดือนๆจนเจอ ญาติประมาณว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน และฉันก็รู้จักเค้าดี คือโตมาด้วยกัน แต่พึ่งแยกกันตอนเริ่มเรียนมัธยม  ฉันเห็นพี่เค้าโพส ประมาณว่า

พอเห็นรายละเอียดงานเท่านั้นแหละ รีบทักหาญาติคนนั้นเลยจ้าาาาา คืออารมแบบอยากไปพรุ่งนี้เลยอะ ไม่คิดอะไรมากอยากจะไปอย่างเดียว เลยไปคุยกับพี่ N ว่าจะไปไหม คือคนนี้เป็นญาติฉันเอง น่าจะเชื่อใจได้แหละ  ผลสรุปคือไปคร้าาาาาา