เรามีเพื่อนอยู่คนนึง เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ม.1 ตอนนี้อยู่ม.4 เขาลอกการบ้านเราทุกอย่าง เราแบบทำเองไม่เป็นหรอวะ แต่เราก็รู้ว่าเขาคงคิดว่าแค่นี้เองลอกหน่อยไม่ได้หรอวะ คำว่าเพื่อนอะ แล้วเขาก็บอกว่าเราเห็นแก่ตัวเว่ย เราแบบอห.อะไรเนี่ย!!! คือเข้าใจปะ ว่าเราทำการบ้านมาทั้งคืนอะแบบมันเหนื่อยมากเว่ย คือการบ้านยากๆไม่เท่าไร เราก็เข้าใจว่าเขาทำไม่ได้ ก็บอกให้เราสอนก็ได้ปะ เราสอนอยู่ละ ประเด็นคือตอนที่ครูสอนอะ เขาบอกว่าเรียนไม่รู้เรื่องโดยเฉพาะคณิตกับอังกฤษ ซึ่งเขาไม่ได้เรียนเลยเว่ย เขาคุยกับเพื่อนข้างๆอะแล้วก็หลับด้วยบางคาบ แล้วการบ้านง่ายๆอะยังทำไม่ได้อะ คืออออะไร การบ้านโคตรง่ายยยอะแต่ทำไม่ได้ มันใช่หรอ ที่จะต้องลอกคนอื่นอยู่ตลอด แล้วเมื่อวานอะเราทำงานกลุ่ม  เราทำกับเพื่อนในกลุ่มสองคน เขาไม่ได้ทำ แล้วเขาก็ทักมาให้เราช่วยทำธุระส่วนตัวให้เขาหน่อย แล้วเราทำงานกลุ่มอยู่อะ เราก็ไม่ว่างไง แมร่งอารมณ์เสียใส่เราเว่ย ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ช่วยทำงานอะ แล้วพอวันนี้อะเขาคุยกับเพื่อนสนิทเราอีกคน เขาบอกว่าเราอะไม่ให้ลอกงาน คนเกือบทั้งห้องมาบอกเขาว่าไม่ชอบเราเว่ย เรางงมากเลยเว่ยยย!!! แบบอห.จะร้องไห้ ห.ไรเนี่ย โคตรเบื่ออะ แล้วเขาก็บอกกับเพื่อนสนิทเราอีกคนว่า เขาไม่รู้จะบอกเรายังไงดีว่า คนในห้องหลายๆคนเริ่มไม่ชอบเรา แล้วเขาก็ไปคุยกับแฟนเราด้วยเว่ย ว่าคนในห้องเริ่มไม่ชอบเรา เนี่ย แล้วแฟนเราก็ไม่คุยกับเราเว่ย.... เราเลยอยากรู้ว่าแค่ไม่ให้ลอกการบ้าน เราผิดขนาดนั้นเลยหรอวะ เราก็แค่เป็นห่วงอะ ว่าในอนาคตถ้าไม่มีคนให้เขาลอกงานเขาจะทำยังไง เขาทำการบ้านยากๆไม่เป็น เขาก็ต้องเริ่มจากง่ายๆก่อนปะคะ?