สวัสดีครับเพื่อนๆ วันนี้จะพามาอ่านอะไรเพลินๆสักหน่อย  อาจจะ งง นะครับ แต่ผมจะพยายามทำให้เข้าใจ
เรื่องนี้จะเกี่ยวกับหลงรักเพื่อนร่วมงานนะครับ บอกไว้ก่อนกลัวจับใจความไม่ได้ ผมจึงจะเล่าส่วนที่เกียวข้องกับตัวเธอคนนั้นอย่างเดียวนะครับ
        ตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอม ผมพึ่งจบ ปวช.3 มาหมาดๆ เลยอยากหางานทำไปก่อน พอดีเพื่อนแนะนำที่ทำงานให้ ผมก็ไปสมัครงานที่นั่น
แล้วเขาตอบรับได้อยู่แผนกล้างจาน ช่วงแรกที่เข้าไปผมก็เจอเธอ ผมก็ไมไ่ด้สนใจอะไรก็แค่ผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่ง[ เขาอยู่แผนกเสิร์ฟ ]
ช่วงแรกที่ทำงานได้ 45 วัน ผมแทบไม่ได้สนใจเขาเลย คือจะบอกว่าไม่ได้จำหน้าด้วยซ้ำว่าเดินผ่านกันรึป่าว ได้คุยกันไหม มีตัวตนไหม
พอมาถึงวันที่ 26 เมษายน พอดีวันนั้นเข้างานไปเจอเธอ เธอใส่ชุดเล่นมา เราก็ถามไปว่า " พี่จะออกแล้วเหรอ " นั่นเป็นคำแรกที่เราชวนคุย
พอเราถามไปเธอก็ตอบมาว่า " ใช่แล้วค่ะ " เราก็ยิ้มแล้วก็ไปจับมือเขาแบไมไ่ด้คิดอะไร [ ผมเป็นพวกมือไวนิดๆนะครับ ] แล้วเราก็จากกันไป
          จนวันเวลาก็ผ่านมาช่วงกลางเดือนมิถุนายน เธอก็กลับมาทำงาน ซึ่งวันนั้นผมกำลังจะไปเบรครอบ 17.00 น.
เดินออกมาเจอสาวคนหนึ่งขาว หุ่นดี ผมก็รู้ทันทีว่าใครผมก็ทักไปตามมารยาท แต่ก็ยังไมไ่ด้สนใจอะไร ออไปนั่งเล่นกลับมาทำงานใหม่
ทำงานด้วยกันได้ 1 อาทิตย์ เธอคนนั้นก็เริ่มหยอกผม เรียกบ่อย ทักบ่อย แต่ผมก็ยังคงเหมือนเดิม เล่นไปตามมารยาทแค่นั้น
*** จะบอกอะไรก่อนนะครับ ผมเป็นคนตลก พูดมาก ยิ่งมุกบ่อย ไม่เครียดกับงาน ไม่ตะคอกด่าลูกทีม เหมือนคนอื่นๆเขา ***
จนมาวันหนึ่งเป็นช่วงเสาร์-อาทิตย์ ผมกำลังเบรค เธอก็เบรคพร้อมผม แล้วเราก็มานั่งด้วยกัน เธอขอยืมสายชาร์จผม ผมก็ให้ไป
เธอลืมคืนสายชาร์จผม ผมก็ตกใจสายชาร์จหายไปใหน แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร พอตื่นเช้ามาเธอก็แอดเฟสผมมา แล้วบอกว่าสายชาร์จอยู่กับเธอ
เราก็เฉยๆนะ ค่อยไปเอาที่ทำงานก็ได้ หลังจากที่แอดเฟสกันได้เธอก็ทักมาชวนกินนู่นนี่นั่น เราก็ไม่อยากไปหรอกช่วงแรกๆ หลังๆโดนชวนบ่อยเลยไป
หลังจากที่หลวมตัวไปด้วยครั้งแรก จนตัวติดกัน คือช่วงแรกๆอยู่ด้วยกัน 4-5 วัน ต่ออาทิตย์ ที่ว่าอยู่ด้วยกันนี่คือ ร้านน้ำปั่นนะครับ ไม่ใช่ที่อื่น
ไปด้วยกันบ่อยมาก ไปรับไปส่งกัน ไอ้ผมเนี่ยก็กลัวเธอไม่มีเพื่อนเลยไปด้วย หลังๆนี่คือไปด้วยเพราะอยากไปจริงๆ กินข้าวหลังเลิกงาน
เช้ามาก็แชทบ้าง ไม่แชทบ้าง จนสนิทกันขึ้นมารับกันไปทำงาน คือเธอมารับผมนะครับ เพราะบ้านผมไกล้ที่ทำงานกว่าเธอ
ทำแบบนี้จนคนในร้านคิดว่าเป็นแฟนกัน แต่เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะตอนนั้นยังไม่ได้หลงรัก มันก็จะวนๆๆๆแบบนี้เป็นเดือนๆ
จนมาวันหนึ่งมีพี่ที่ทำงานเข้ามาใหม่ไปทักเธอคนนั้น ซึ่งทำให้เราไม่พอใจ และหงุดหงิดมาก สักพักเราได้สติ เห้ยยย เกิดอะไรขึ้นเมื่อกี้
หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้น ผมก็เริ่มจับจ้องเธอ ใครเข้าไกล้ ใครไปหยอกบ้าง ซึ่งไม่ค่อยมีหรอก เพราะไม่มีใครกล้าสนิทกับเธอมาก
      หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นได้ 1 อาทิตย์ ผมก็กลับมาคิดว่าเราเป็นอะไรกันแน่ สรุปผมก็คิดออก และรับรู้ได้ว่าชอบเธอเข้าแล้ว
หลังจากนั้นก็ดูรอบเข้างาน พักเบรคว่าตรงกันไหม วันใหนเข้างาน หรือเบรคไม่ตรงกัน ผมก็ยอมเป็นคนโง่ดูรอบผิด เพื่อได้ไกล้ชิดเธอ
ทำแบบนั้นมาเดือนกว่าๆ ทั้งพาไปหาหมอ พาไปกินข้าว มีอะไรก็ช่วยเหลือตลอด ทำทุกอยางจริงๆ พอให้เธอพอใจ และมีความสุข สนุกสนาน
เธอขอให้ผมอยู่กับเธอจนถึงวันที่ 20 กันยายน ซึ่งผมตอบตกลงไป แต่ทุกอย่างมันไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิดไว้ อยากจะจากกันแบบสวยๆ แต่ดันไม่ใช่!
จนมาวันนี้ วันที่กระทู้นี้ถูกเขียนขึ้น เธอก็ออกจากงานไปแบบสายฟ้าแล็บ โดยไม่บอกเหตุผล ทั้งที่เราคุยกันบ่อยๆ ซึ่งมันทำให้ผมปวดใจมาก!
     ผมรู้ครับว่าสักวันเราต้องจากกัน ผมอยากจะจากแบบสวยๆ งามๆ ตามละคร หรือนอยาย เท่าที่จะคิดออก โดยไม่บอกความรู้สึก
ยอมเจ็บปวดคนเดียว ให้เวลารักษาแผลในหัวใจ ซึ่งผมก็ติดสินใจแล้วว่าจะอยู่ต่อให้ถึงตามที่เธอขอไว้ คืออีก 7 วันข้างหน้า! เพื่อให้ร็ว่าผมรักษาสัตย์
ก็แค่นั้นแหละครับรักษาไปก็ไม่ได้ใครมารู้ด้วยหรอก นอกจากตัวเองนี่แหละที่รู้ ใจจริงผมจะออกจากงานนี้มาตั้งแต่ 20 มิถุนายน แล้วครับ
แต่ด้วยเหตุผลที่ว่าผมยังไม่พร้อมที่จะเข้ามหาลัย ผมจึงจะหาประสบการณ์จากงาน จะได้รู้ว่างานจริงๆ เป็นยังไง สังคมข้างนอกเป็นยังไง
ปล. เธออายุเยอะกว่าผม 3 ปี ผมอายุ 19 เธออายุ 22 ไกล้จะ 23 แล้วอีก เดือนเศษๆ
**** ผมเคยเป็นคนนิ่งๆ ไม่ร้อนรนอะไรกับใคร จิตใจนิ่งคงตัวตลอด ไม่เคยชอบใครมากขนาดนี้ คงเพราะอยู่ด้วยกันบ่อยเลยรักมาก
**** ความรักไม่เลือกเวลาเกิด ไม่เลือกว่าจะเกิดกับใคร เราจะมารู้ตัวอีกทีก็หลงรักเขามากจนกลับใจไม่ทันแล้ว
ขอบคุณทุกท่านที่ทนอ่าน ผมอาจจะวรรคมั่วไปหลายจุด เลยทำให้เข้าใจยาก แต่ผมก็ขอขอบคุณทุกท่านที่อ่านจบ ขอบคุณทุกท่านมากๆนะครับ