สวัสดีครับ... อธิบายก่อนปแล้วกันครับ
แฟนเก่าผมคบกันได้ 2ปีกว่า ก่อนที่จะเลิกกันประมาณอาทิตย์นึง อาจารย์ท่านหนึ่งอวยพรพร้อมจับมือเราทั้งคู่ปะสานกัน บอกไว้ว่า"ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นของอย่าทอดทิ้งกันช่วยเหลือกันไปตลอดนะ"
เราทั้งคู่ดีใจลึกๆนะครับเพราะไม่มีใครอวยพรให้แบบนี้ เพราะไม่มีใครปลื้มคู่เราเลย จนเราเลิกกัน...เหตุเกิดเพราะผมเกิด ที่โลภมาก ไปมีคนอื่นสุดท้ายก็ไม่สมหวัง...อยากกลับไปคืนดีก็ตัวเองด่าแฟนเก่าแบบหย่าขาดกันเลย
จนผมมีแฟนใหม่ครับ...เธอเข้าใจผมทุกอย่าง เพื่อนปลื้มคนนี้มาก ไม่ได้สวยไมา่ได้เก่ง แต่ครองใจผมมาก
เข้าเรื่องเลยตครับ...เมื่อวันก่อนผมไปเยี่ยมอาจารย์ที่โรงเรียนเก่า อาจารย์ถามเรื่องแฟนใหม่ แล้วแกพูดออกมาว่า"ถ้ายังไงอาจารย์อยากให้กลับไปเส้นเดิมนะ ถือว่าอาจารย์ขอนะลูก"ผมรู้สึกหดหู่มากที่ทำให้อาจารย์ผิดหวังอีก เพราะอาจารย์ไม่เคยขออะไรแบบนี้กับผมเลย ที่อาจารย์ขอครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว เพราะอาจารย์เกษียณราชการ จะไม่ได้เจออาจารย์อีก อาจารย์เป็นคนต่างจังหวัดครับ
...นับตั้งแต่วันนี้ผมกลุ้มใจมาตลอด อยากกลับไปนะ แต่แฟนปัจจุบันดีมากไม่อยากทิ้ง แล้วคนเก่าเพื่อนไม่ปลื้มเลย
...ไม่แน่ใจว่าคนเก่ามีใครหรือป่าว
เดี๋ยวก็ผูกแขนอาจารย์เกษียณ ผมอยากให้คนเก่ามาด้วยจัง ทำไงดีครับ?
~ตั้งแต่เลิกกัน ไม่ได้คุยกันดีสักครั้งเลยมีแต่แชทด่ากันตลอด บางครั้งขี่รถผ่านกัน แฟนเก่ายังใส่เสื้อแขนยาวที่ซื้อคู่กันอยู่เลยครับ ใจนึงก็แอบคิดว่ายังรอผมอยู่.
ผมมาบทดราม่านิดนึงนะครับ กลุ้มใจนิดๆ อย่างน้ออยากให้คุยกันดีๆสักครั้ง
...สุดท้ายนี้ ผมยังเป็นห่วงวาเสมอนะ ถึงจะเลิกกันแล้วก็ตาม คนเคยร่วมทุกร่วมสุขกันมา เผื้อจะได้ครับกัน ตั้งแต่แรกจนปัจจุบัน 7ปีแล้วนะ
ปล. รักแล้วห่วงใยเสมอ