ช่วงเปิดเทอมเมื่อ มิถุนายน ผมได้มีโอกาสรู้จักเธอครับ เธอเรียนอยู่ห้องเดียวกันกับผมนี่แหละ อาทิตย์แรกผมก็ไม่ได้สนใจใครหรอกครับก็ผมไม่รู้จักใคร เวลาต่อมามันก็ทำให้ผมสังเกตุเขานะ เธอเป็นคนสนุกสนาน เข้าได้กับทุกคน ผมมองเห็นอะไรบางอย่างในตัวเขา ตั้งแต่นั้นมาเลยรู้สึกชอบเขา จนเราได้มีโอกาสไปไหนมาไหนกับเขา 2 คน ทุกครั้งเขาจะเป็นฝ่ายชวนผมก่อน (เอาจริงๆผมไม่กล้าชวนเขาไปไหนมาไหนหรอกครับ) แต่เขาชวนผมก่อนผมก็ยินดีไปครับ จนมาถึงตอนนี้ผมตัดสินใจบอกเขาไปว่าชอบ (ต้องบอกก่อนเลยนะครับว่าก่อนหน้านี้ผมก็มีกำแพงของผมเหมือนกัน ตั้งแต่ผมเลิกกับแฟนเก่ามาก็จะ 3 ปีแล้ว ที่ผมไม่กล้าจีบใครหรือเข้าหาใครเลยจนมาเจอเขา) หลังจากที่ผมบอกเขาว่าชอบ เขาก็ตอบผมว่า "เขาไม่กล้าเริ่มต้นคบกับใครใหม่เลย" ผมก็บอกเขาไปว่าผมรู้อยู่แล้ว (ผมรู้สึกได้ภายนอกเฮฮาภายในไม่ใช่อย่างที่เห็น) ผมก็เลยตอบเธอไปว่า "เอาที่เธอสบายใจ ถ้าเธอสบายใจเราก็โอเค" ซึ่งเขาบอกว่ามีผมก็อยู่เขาก็สบายใจแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้พูดออกมาเลยนะครับว่าเราเป็นเพื่อนกันก็พอ ซึ่งตอนนี้ผมถือว่าผมได้บอกแล้ว ผมโล่งใจและก็สบายใจกว่าตอนที่ยังไม่ได้บอก ตอนนี้เขาก็ทักมาคุยกับผมเรื่อยๆ ซึ่งผมไม่กล้าทักไปหาเขาก่อนครับกลัวจะรำคาญ ตอนนี้ผมก็คงใช้เวลา+ความจริงใจ เอาจริงๆ เขาบอกผมว่าเขาไม่เชื่อว่าผมไม่มีแฟน อย่างน้อยๆ ก็ต้องมีคนที่คุยๆกันอยู่ ผมก็บอกเขาไปว่า"ไม่มี" เขาคงไม่เชื่อและไม่ค่อยมั่นใจในตัวผมเท่าไหร่มั้ง ผมไม่ใช่คนเจ้าชู้เลย ชอบใครก็จะจริงจังกับคนๆนั้นมาก คบแล้วไม่เสียใจแน่นอนครับ ตอนนี้ผมก็ไม่หวังมากหรอกครับเดี๋ยวจะเจ็บจนตัวเองทนไม่ไหว
ผมเลยอยากถามว่าที่ผมทำอยู่ตอนนี้มันโอเคแล้วใช่ไหม ? ใครเคยมีประสบการณ์แบบผมบ้างไหมครับ