ผมเป็นคนคนหนึ่ง ชีวิตที่ได้ผ่าน "คำว่าเเอบชอบเพื่อน" สมัยมัธยม เป็นช่วงที่ hormone เพศทำงานหนักมากที่สุด ในช่วงวันเเรกที่เข้ามา ม. 1 เราซึ่งเป็นตุ๊ดจากโรงเรียนประถม กะว่าจะมาเรียนมัธยมเเล้วจะกลับตัวเป็นชาย เพราะเกลียดทุกครั้งที่เพื่อล้อ ว่า อีตุ๊ด จำได้ว่าสมัยประถมเราก็นังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ตัวเองเป็นตุ๊ด เราเเค่เป็นเพื่อนกับผู้หญิง ชอบเล่นขายของ เกลียดเตะบอล ชอบเต้น ชอบเล่นวอลเลย์บอล ไม่ได้เเต่งหน้า ไม่ได้จีบผู้ชายไม่ได้กรีด เวลาผู้ชายเดินผ่านหน้า เเต่เเล้วเราถูกตัดสินด้วยคำพูดของเพื่อนที่ล้อเเละย้ำเตือนเป็นกิจวัติประจำวัน จนวันหนึ่ง เราเปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัว รู้เเค่ว่าเกลียดผู้ชายมากตอนนั้น เพราะเจอทีไรชอบด่าตุ๊ดทุกครั้ง อายมากเวลาถูกด่าถูกมองของคนข้างๆโดยสายตาอันเเปลกๆๆ เเต่เเล้วช่วงเวลาโหดร้ายนี้ก็ได้ผ่านมาสักที่ เพราะเรากำลังขึ้น ม.หนึ่ง กะว่าจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นั้น วันเเรกที่เข้ามา ใช่ชีวิตในมัธยม ใจมันตื่นเต้นเเรงมากเพราะมันต่างกับการเรียนประถม ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ เยอะกว่าเดิม โรงเรียนก็กว้าง นักเรียนก็เยอะ รู้สึกชอบเเละคิดว่า เฮ้ยมันเจ๋งมาก เเละคิดว่าจะมาเรียนเเละตั้งใจเรียนที่สุด เเต่เเล้วสัปดาห์เเห่งการรับน้องก็มาถึง ทุกคนน้อง ม.1ต้องมาร่วมกัน (โรงเรียนเราโรงเรียนชายหญิง เเต่เเยกโซน ชาย ก็ชาย หญิงก็โซนหญิง จะว่าเรียนโรงเรียนชายล้วนก้อได้ )การทำกิจกรรมก็เช่นกัน นักเรียนชายก็เข้าโซนนักเรียนชาย เเละเเล้วชีวิตที่เคยเกลียดผู้ชาย ไม่เคยชอบผู้ชาย ก็ได้ปรากฏเเอบเเฝงเข้าไปในใจอย่างลึกลับอธิบายไม่ถูก ว่าทำไหมตัวเองถึงรู้สึกเเบบนี้ เห็นเพีอนชายหล่อๆ ใจมันก็เต้นบอกไม่ถูก เเต่ไม่ได้เเสดงอากสรใดๆออกมานอกจาก รู้เเค่ว่า ทำไหมเขาหล่อจัง หันซ้ายหันขวา อยากจะตะเเคงจับมาได้ไห้หมด